Και θαμπό ήρθε το βράδυ
και θλιμμένο και αχνό―
Σου είναι ο πόνος μου χάδι
κι ας θαρρής δεν πονώ.
Και το θρύλο σού λέει
σιγαλά του βραδιού,
και το λέει και κλαίει
σαν αχός τραγουδιού,
σαν καμπάνα που σπάζει
με αργό θρήνο σιγό
και στο δρόμο με κράζει,
και σε κράζω κι εγώ.
Κωνσταντίνος Χατζόπουλος (1868-1920),
« Τα ποιήματα»,
Νεοελληνική Βιβλιοθήκη-
Ίδρυμα Κώστα και Ελένης
Ουράνη, 1992.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου