ΑΘΩΩΝ ΑΙΜΑ

Αθώων αίμα

του συγγραφέα Τάσου Καλούτσα*

Πηγή: protagon:

 [Ετικέτα: Αλλάζουν οι Έλληνες; ]

26/05/2012

Εδώ και λίγο καιρό τα όνειρα των περισσοτέρων από τους συνέλληνες στραπατσαρίστηκαν, η υπερηφάνειά τους καταρρακώθηκε… Προ τριετίας περίπου είχαμε πληροφορηθεί για κάποιες μακρινές ατασθαλίες τραπεζών, τη χρεoκοπία της Lehman Brothers που μετά από μια πορεία «θριάμβων» βούλιαξε στον πυθμένα της καταστροφής της. Ακούστηκαν τότε διάφορες Κασσάνδρες να ψιθυρίζουν συνωμοτικά ότι οι επενδυτικές αποτυχίες της αμερικάνικης τράπεζας θα είχαν φοβερές συνέπειες στην παγκόσμια οικονομία, ότι κάποιοι  άλλοι θα πληρώσουν ακριβά το μάρμαρο κτλ. Πού να φανταζόμασταν ότι αυτοί οι «κάποιοι άλλοι» θα ήμασταν κυρίως εμείς, η χώρα μας, στην άλλη άκρη της γης; Χαιρόμασταν γιατί τάχα επί εξήντα περίπου χρόνια δεν βιώσαμε πόλεμο, είχαμε πιστέψει (πέρα από τις όποιες παλινωδίες) πως είχαμε βρει τον σωστό βηματισμό μας στη νεότερη ιστορία κι ότι (με τις ευλογίες της Ε.Ε. - τρομάρα μας!) θα επαληθεύονταν οι στόχοι μας.

Τι συνέβη ξαφνικά κι ήρθαν όλα τα πάνω κάτω, κι έγινε η καθημερινότητά μας ένας βραχνάς; Ακόμα κι αν παραδεχθούμε ότι, αδύναμη και ανέτοιμη, η ελληνική οικονομία παρασύρθηκε σαν ακυβέρνητο καρυδότσουφλο από τα αγριεμένα κύματα της θάλασσας της παγκόσμιας ύφεσης, παραμένουν αναπάντητα πολλά ερωτήματα. Ερωτήματα που οι πολίτες, με τυφλή οργή, δεν έπαψαν έκτοτε ν’ ακοντίζουν κατά των πολιτικών, του κράτους, των ξένων χωρών που κράτησαν σκληρή και επικριτική στάση, των τραπεζών, ακόμα και κατά του εαυτού τους, περιμένοντας μάταια τεκμηριωμένες απαντήσεις. Στους στροβίλους που δημιούργησε επί δεκαετίες ένα απάνθρωπο σύστημα με κυρίαρχα γνωρίσματά του την απληστία και την εξασφάλιση υλικού κέρδους, την απουσία συλλογικότητας, τον φιλοτομαρισμό και την ημετεροσύνη, σε αμέτρητες διακλαδώσεις και παραλλαγές, μοιάζει γελοίο ν’ αναζητάς το δίκαιο του φτωχού. Ήρθε, λοιπόν, η ώρα, εντελώς απροσχημάτιστα, να την πληρώσουν οι αθώοι. Εκείνοι που είχαν μάθει να δουλεύουν έντιμα και ονειρεύονταν να ζήσουν, να γεράσουν και να πεθάνουν αξιοπρεπώς. Μια τάξη ανθρώπων που μεγάλωνε τα παιδιά της με άγχος και στερήσεις, ελπίζοντας απλώς να έχουν ένα καλύτερο μέλλον - και που το ήθος της καθόριζε το κεντρικό στίγμα και τον μπούσουλα της ελληνικής κοινωνίας. Προικισμένοι συγγραφείς μας ψυχανεμίστηκαν τα συμπτώματα του ζοφερού σκηνικού της παρακμής, προειδοποιώντας για τους κινδύνους, πριν ξεσπάσει η καταιγίδα. Τώρα πια βιώνουμε την επελθούσα καταστροφή. Οι αθώοι, όσοι τελοσπάντων βρέθηκαν στη δεινή θέση χωρίς ν’ αξίζουν τέτοια τύχη -γιατί, βέβαια, υπάρχουν και οι ένοχοι- μας πλησιάζουν και, με την αγωνία στο βλέμμα τους, μας ζητούν, αν μπορούμε, να διηγηθούμε την ιστορία τους. Την πανάρχαιη και τραγική ιστορία όσων βρέθηκαν μπλεγμένοι στα βρόμικα γρανάζια καταστάσεων που οι ίδιοι ποτέ δεν προκάλεσαν, ωστόσο αποκτούν ήδη στη ζωή τους διαστάσεις μιας σκοτεινής μοίρας. Αναζητούν γι’ αυτό απεγνωσμένα μια διέξοδο, μιαν απόδραση από τον εφιάλτη. Και τότε, δοκιμάζοντας σκληρά τις αντοχές τους, στην προσπάθειά τους να διασώσουν -καθένας με τον τρόπο του- ένα μικρό, έστω, υπόλειμμα από το τραυματισμένο δικαίωμά τους να συνεχίσουν να ονειρεύονται, έρχονται αντιμέτωποι και με το οδυνηρό ενδεχόμενο της  φυσικής συντριβής τους.

·         Σημείωση : H βραβευμένη συλλογή διηγημάτων του Τάσου Καλούτσα «Η ωραιότερη μέρα της» (2010) κυκλοφορεί απ’ τις εκδόσεις Μεταίχμιο.