"Εμφανίστηκαν άπειρες και πολύ διαφορετικές κοινότητες ερμηνείας της ιστορίας και μνήμης. Η ιστορία έπαψε να συγκροτείται ως κεντρικό κείμενο, ως κανόνας, με κορυφώσεις, περιοδολογήσεις και σημαντικά γεγονότα. Μοιάζει περισσότερο, από πρώτη ματιά, με ένα αχανές πεδίο. Πεδίο όπου συμβαίνουν διαμάχες κυριαρχίας, αλλά όπου και περιπλανώνται νομαδικές φυλές, χωρίς να συναντώνται. Από την άλλη μεριά, η πρόοδος είχε επιβάλει σε μια ολόκληρη εποχή, ένα σχήμα χρόνου συνεχούς και βαθμιαίας βελτίωσης, κάτι που έχει ανατραπεί, όχι μόνο από τις μεγάλες ρήξεις και καταστροφές του 20ού αιώνα, αλλά κυρίως από τον φόβο που πηγάζει μέσα από τις ίδιες αυτές τις προσδοκίες βελτίωσης. Αντικρίζουμε έμφοβοι το μέλλον, για τις συνέπειες των ίδιων μας των έργων."
Αντώνης Λιάκος , Ιστορικός. Απόσπασμα από συνέντευξή του στην Καθημερινή,
με αφορμή το (εξαιρετικό) τελευταίο του βιβλίο : «Αποκάλυψη, Ουτοπία και Ιστορία.
Οι μεταμορφώσεις της ιστορικής συνείδησης» (εκδ. Πόλις).
ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου