[Ο Σπύρος Αμοιρόπουλος σχολιάζει, στο cityportal.gr,
τα στραβά και τ΄ανάποδα αυτής της πόλης
και ο Γεροντάκος δίνει τις δικές του ερμηνείες...]
1
* Στην πόλη μας (και στις γειτονιές και στο κέντρο) υπάρχουν πολλές (ακόμα) χιλιάδες μαγαζιά το ένα δίπλα στο άλλο που το καθένα πουλάει κάτι. Συν του μεγάλου αριθμού των εμπορικών κέντρων (sic)που συνήθως είναι τίγκα, δημιουργείται η απορία : πώς είναι δυνατόν να είναι τόσο υψηλά ο δείκτης της κατανάλωσης σε περίοδο κρίσης ;
ΑΑΠΑΝΤΗΣΗ ΓΕΡΟΝΤΑΚΟΥ : Όσο υπάρχουν οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων, των εργαζόμενων στις ΔΕΚΟ και στις τράπεζες αλλά και οι συντάξεις των παππούδων και των γιαγιάδων , η πόλη θα εξακολουθεί να ψιλοϋποδύεται την καταναλώτρια ακόμα και σε χρόνια κρίσης . Από κει και πέρα, τα "γερό παιχνίδι" θα εξακολουθεί παίζεται από τα λαμόγια που θησαύρισαν στην εποχή των παχέων αγελάδων, όπως επίσης από τους κακοποιούς , τους μαστρωπούς και τους ντίλερ των ναρκωτικών.2
* Στην πόλη μας , παλιότερα, κυκλοφόρησε το πρώτο free press στην Ελλάδα, άνθισε η εναλλακτική ροκ σκηνή, δημιουργήθηκαν θέατρα, αργότερα έγινε το κέντρο της διασκέδασης και του καφέ (ερωτική πόλη και τα τοιαύτα), τέλος πάντων "παραγόταν" κάτι, η πόλη χαρακτηριζόταν από κάτι. Σήμερα τι ακριβώς παράγει αυτή η πόλη;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΓΕΡΟΝΤΑΚΟΥ : Η πόλη μας παράγει άφθονη ανεργία, άφθονη εγκληματικότητα, άφθονη πουτανιά, άφθονη βία , άφθονο θρησκευτικό φανατισμό, άφθονο ρατσισμό, άφθονους επαγγελματίες πατριώτες πολιτικούς και απέραντη κατάθλιψη.
3
* Στην πόλη μας μπορείς να πας σε ένα καφέ στην Προξένου Κορομηλά, να παραγγείλεις ένα διπλό εσπρέσο και να τον πληρώσεις 4,5 ευρώ παραπάνω από ό,τι πωλείται στην Αριστοτέλους , που θεωρείται η "τουριστική" βιτρίνα της πόλης. Η βιτρίνα είναι πιο φτηνή από τα γύρω στενά; This is crazy!
ΣΧΟΛΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑΚΟΥ: Στην πόλη μας η αντιπαροχή έδωσε το δικαίωμα σε Σάιλοκ ιδιοκτήτες μικρών εξ εντιπαροχής τρυπών , που τις βαφτίζουν "μαγαζιά", να ζουν επί δεκαετίες με την αργομισθία του υπέρογκου ενοικίου, η οποία φυσικά έχει τις επιπτώσεις της επί των βαλαντίων των αφελών καθήμενων, γιατί αλλιώς δε "βγαίνει το μεροκάματο", κατά την κοινή έκφραση των καταστηματαρχών. Έτσι φτάσαμε στο σημείο να πίνουμε καφέ ακριβότερο στην Κορομηλά απ΄ό,τι στην Κένιγκς Αλέε του αριστοκρατικότατου Ντίσελντορφ. Όμως , επειδή η αχλάδα έχει, ως γνωστόν , πίσω την ουρά της και επειδή, επι πλέον, φύσηξαν άρρωστοι άνεμοι και πλάκωσαν οι δίσεκτοι καιροί για την ερωτική μας πόλη, τώρα να δούμε από πού θα τα αρμέγουν οι άπληστοι και μυγιάγγιχτοι Χαμουραμπήδες της αγοράς, όταν θα τους μείνουν αμανάτια οι κωλότρυπές στα βρόμικα και ανήλιαγα δρομάκια που το παίζουν Καρτιέ Λατέν και Ιστορικό Κέντρο.
4
* Στην πόλη μας, όταν κάποιος αναφέρεται στο κράτος, στην εφορία κλπ. χρησιμοποιεί την προσωπική αντωνυμία "αυτοί". "Αυτοί θα μας τα πάρουν", "αυτοί τα λαμόγια", "αυτοί που μας κλέβουν" κλπ. Με τη διαφορά ότι "αυτοί" είναι "εμείς", είναι ο αδελφός μας που δουλεύει στην εφορία, ο πατέρας μας που είναι βαθμοφόρος στην αστυνομία, ο πρώην μαθητής του παππού μας που πολιτεύτηκε, ο ξάδελφός μας που είναι προϊστάμενος στο δήμο κλπ. κλπ.
ΣΧΟΛΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑΚΟΥ: Σωστά! Αυτή η τάση να βάζουμε τους " άλλους" απέναντι από μας και να τους ενοχοποιούμε συλλήβδην ειναι πολύ βολική, γιατί αυτόματα απενοχοποιούμε τον εαυτό μας, εμφανιζόμαστε δηλαδή ως λευκές περιστερές, αμέτοχες και άσπιλες, τα χέρια μας είναι καθαρά, ενώ των "άλλων" είναι τα βουτηγμένα στο αίμα και στα σκατά. Όμως, καλέ μου άνθρωπε, μέρα μπαίνει-μέρα βγαίνει, όλο και κάποιοι κλέφτες συλλαμβάνονται ανάμεσα στους αδιάφθορους δικούς μας. Πώς , λοιπόν, να μην ψυλλιαζόμαστε τους πάντες και , όταν μιλάμε για τους "άλλους" , να μην ακολουθούμε τον κανόνα των κατηγορηματικών απαξιωτικών γενικεύσεων, εξαιρώντας φυσικά τους "δικούς" μας ανθρώπους;
5
* Στην πόλη μας η εμπορική διαφήμιση υπάρχει παντού. Στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο, στο γραμματοκιβώτιό σου, στις κλήσεις σου στα σταθερά, ως μήνυμα στο κινητό, στον υπολογιστή σου, και πολλές φορές έρχονται και προσωπικά στο σπίτι να σου κάνουν τεχνική (sic) πώλησης κάτι πιτσιρικάδες. Με συγχωρείτε, τι πουλάν όλοι αυτοί και ποιος αγοράζει όλα αυτά; Τίγκα είμαστε , φίλοι μου, υπέρ-πλήρεις! Spare me, I'm totally stuffed!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΓΕΡΟΝΤΑΚΟΥ: Το να πουλάς φύκια για μεταξωτές κορδέλες είναι η αποθέωση της υψηλής τεχνικής των πωλήσεων, τομέα στον οποίο οι αμερικανοί διαθέτουν διδακτορικό , αλλά εμείς δε χρειαζόμαστε ούτε καν απολυτήριο γυμνασίου. Η κατανάλωση είναι μέσα στο πετσί του Έλληνα, οπότε όλο και κάτι θα βρούνε να του πουλήσουν τα αετονύχικα πωλητάκια. Και μη νομίσει κανείς ότι ο Έλληνας θα κωλώσει λόγω οικονομικής κρίσης και δε θα αγοράσει κατιτίς, απλώς για να μην πάθει κατάθλιψη απ΄την πολλή ανέχεια. Στην πόλη της υψηλότερης ανεργίας πανελληνίως, το να κάνουν 30.000 Θεσσαλονικείς φύλλα και φτερά τα ράφια του SATURN, κατά την πρώτη μέρα της λειτουργίας του, δε σας λέει κάτι;
6
*Στην πόλη μας οι επαίτες παίζουν με το συναίσθημά σου σκηνοθετώντας πολλές φορές εικόνες απάνθρωπης διαβίωσης και παίζοντας ρόλους, για να βγάλουν κανά έξτρα ευρώ. Ένα αγόρι κάθεται πάνω στα σκουπίδια σε ένα σημείο της Βασ. Όλγας και πατάει κάτι νότες σε ένα χαλασμένο ακορντεόν, κοιτώντας τους περαστικούς με
ΣΧΟΛΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑΚΟΥ: Στην πόλη μας η επαιτεία δε διαφέρει από την επαιτεία των άλλων ελληνικών πόλεων. Οι τεχνικές της , λίγο πολύ ίδιες: ποντάρουν στα τελευταία πλέον υπολείμματα ανθρώπινων ανακλαστικών που διαθέτουμε. Όμως κάτι η ζωή που μάς έχει σκληρύνει πολύ απέναντι στους πραγματικά αναξιοπαθούντες , κάτι και η γνώση ότι η επαιτεία είναι μία καλοστημένη επιχείρηση των πολυεθνικών της εκμετάλλευσης των ανθρώπινων ερειπίων, εκείνο που απαιτούμε πλέον από τους αρμοδίους είναι να ασχοληθούνε σοβαρά με αυτό το άγος και να μας απαλλάξουν από την τριτοκοσμική παρουσία του. Μεταξύ μας ,πόσο αθώα φαντάζει η φιγούρα του ανοιχτομάτη ...γκαβού του Φωτόπουλου της αξέχαστης "Κάλπικης λίρας"...
7
* Στην πόλη μας μπορείς να πάρεις ένα ωραίο φρεσκότατο κουλούρι Θεσσαλονίκης από ένα πάγκο στη Τσιμισκή, και να το πληρώσεις όσο ακριβώς θα το έπαιρνες από ένα φούρνο, δηλαδή πενήντα λεπτά, είκοσι λεπτά ακριβότερα από το σούπερ μάρκετ. Με συγχωρείτε, ένας υπαίθριος πωλητής είναι πιο ακριβός (ή το ίδιο ακριβός) από μία επιχείρηση που έχει πάγια έξοδο; It sounds funny!
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΓΕΡΟΝΤΑΚΟΥ: Αγαπητέ μου, προς τι η απορία σου; Είναι δυνατό να αγνοείς ότι το θεσσαλονικιώτικο κουλούρι που πωλείται σε υπαίθριο πάγκο δεν είναι ένα απλό κουλούρι; Το κουλούρι αυτό, φίλε μου, διαθέτει τουλάχιστον μία στρώση πανάκριβου ( δεδομένης της τιμής της βενζίνης) καυσαερίου και μία στρώση αυθεντικών κωλοβακτηρίων από τα άπειρα χέρια που το έχουν πιάσει και της τάβλας όπου αναπαύει την έδρα του. Λίγα τα θεωρείς αυτά για τη διαμόρφωση της τελικής τιμής του προϊόντος;
[ΑΥΡΙΟ ΤΟ 2ο ΜΕΡΟΣ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου