"Πολλοί αποδίδουσι την παρ΄ημίν θεσιθηρίαν
εις την πενίαν των σήμερον Ελλήνων΄
αλλά το κακόν προέρχεται μάλλον εκ του ότι
και ο πτωχότερος των Ελλήνων κέκτηται
στρέμμα τι αμπέλου, καλύβην, μικράν σύνταξιν,
γωνίαν οικοπέδου ή άλλην οιανδήποτε κτήσιν,
επιτρέπουσαν αυτώ (= σ΄αυτόν) να τρώγη
ξηρόν άρτον και να θεσιθηρή εφ΄όλον
το διάστημα του βίου του, όπως προμηθευθή
εν οιονδήποτε προσφάγιον."
"Αν στενή είναι η οδός του Παραδείσου,
δεν είναι εφ΄ετέρου όσον λέγεται
πλατεία, εν Ελλάδι τουλάχιστον,
η λεωφόρος της απωλείας.
δεν είναι εφ΄ετέρου όσον λέγεται
πλατεία, εν Ελλάδι τουλάχιστον,
η λεωφόρος της απωλείας.
Πλείστους τω όντι απαντά τις παρ΄ημίν καλούς
ανθρώπους, έχοντας πάσαν προθυμίαν να
γίνωσι ραδιούργοι, κόλακες, καταχρασταί,
άτιμοι, λαθρέμποροι και συκοφάνται, όπως
προαχθώσιν ή τουλάχιστον χορτασθώσι,
και εν τούτοις καταδικαζομένους υπό της
ασπλάχνου ειμαρμένης εις ισόβιον τιμιότητα
και πείναν."
Εμμανουήλ Ροΐδη, "Περί των σήμερον Ελλήνων"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου