ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΡΕΤΑΛΙΑ

Μέσα σε 24 ώρες δύο ταυτόσημες αρνητικές στάσεις.
Περί της Αριστεράς ο λόγος, σταλινικής τε
και ανανεωτικής. Που εχθές απέρριψε εν τω συνόλω της
οποιαδήποτε μορφή συναίνεσης
για τα μέτρα αποφυγής της χρεοκοπίας,
και σήμερα θα δηλώσει ομοθυμαδόν
απλώς την παρουσία της,
αποφεύγοντας
να ψηφίσει ανοιχτά και θαρραλέα
τον Κάρολο Παπούλια ως
Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Και καλά οι κοντόφθαλμοι σταλινικοί , όμως την ίδια στάση
να κρατούν και οι "ανοιχτομάτηδες" ανανεωτικοί;
Απορούμε και εξιστάμεθα: πόσο ανοιχτόμυαλη είναι μια στάση
που υπαγορεύεται από τη λογική ότι δεν μπορούμε να συμπέσουμε
με την ψήφο μας με τα άλλα κόμματα, γιατί αυτό θα σημαίνει
αυτομάτως πως... συμπλέουμε με αυτά;
Θεέ και Κύριε, βοήθησέ με να μην τρελαθώ!
Δεν υπάρχει δηλαδή , ω αγαθοί,
καμία βάση για στοιχειώδη συνεννόηση
πάνω σε ορισμένη θεμελιώδη ζητήματα,
προκειμένου να βγούμε
όσο το δυνατό γρηγορότερα από μια κρίση;

Όποιος δε θέλει να ζυμώσει , δέκα μέρες κοσκινίζει.
Και η Αριστερά τα τελευταία χρόνια παίρνει
μηδέν στο ζύμωμα των πολιτικών εξελίξεων και πρωτοβουλιών.
Από αλλήθωρη που ήταν , έχει πια γίνει θεότυφλη.
Γι΄αυτό ζυμώνει τον... αέρα.

Οι παραπάνω αφελείς συλλογιστικές οδήγησαν την Αριστερά
μακριά από τα κέντρα όπου παίρνονται
οι σπουδαίες αποφάσεις για τη ζωή μας.
Τέτοιου είδους γελοία επιχειρήματα
οδήγησαν την Αριστερά στην αυτοαπομόνωση
και τον ομφαλοσκοπισμό, την απέκοψαν από τις μάζες,
την μετέτρεψαν σε θλιβερά ρετάλια
του ελληνικού πολιτικού Outlet, που μένουν στο ράφι.
Κανείς δεν χρειάζεται αυτά τα ρετάλια ,
όχι τόσο επειδή έχει περάσει η μόδα τους
αλλά κυρίως επειδή κανείς δεν τα χρειάζεται.
Ντροπή!...