ΣΤΗ ΦΟΡΑΔΙΤΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΘΡΑΚΗ

ΑΝΑΚΡΕΩΝ
(6ος αι. π.Χ.)

Πώλε Θρηκίη, τι δη με
λοξόν όμμασι βλέπουσα
νηλέως φεύγεις, δοκείς δε
μ' ουδέν ειδέναι σοφόν;
Ίσθι τοι, καλώς μεν αν τοι
τον χαλινόν εμβάλοιμι,
ηνίας δ' έχων στρέφοιμί
σ' αμφί τέρματα δρόμου΄
νυν δε λειμώνάς τε βόσκεαι
κούφά τε σκιρτώσα παίζεις,
δεξιόν γαρ ιπποπείρην
ουκ έχεις επεμβάτην.

***

Ε, φοραδίτσα από τη Θράκη,
γιατί με λοξοκοιτάς
και μ' αποφεύγεις; Μήπως νομίζεις
πως μου 'χει στρίψει;
Να ξέρεις ότι θα μπορούσα
στο πιτς φιτίλι να σου περάσω το χαλινάρι
και στρέφοντας τα λουριά
να σε φέρω στο τέρμα .
Τώρα όμως στα λιβάδια βόσκεις
και παίζεις σκιρτώντας ανάλαφρα,
μια και δεν έχεις αναβάτη
ούτε ικανό επιβήτορα .