ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΜΟΥ (1)

ΜΠΟΣΤ

Το επάγγελμα της μητρός μου*

" Όταν η μητέρα μου, την ώρα που τρώγαμε, ανάγγειλε στον πατέρα μου
ότι θα γίνη πόρνη, εκείνος που ήταν παλαιών αρχών, θέλησε με κάθε τρόπο
να την αποτρέψη. Δεν το εύρισκε σωστό ν' ακολουθήση αυτό το επάγγελμα.
- Γιατί ειδικώς θέλεις ν' ακολουθήσης αυτό το επάγγελμα και να γίνης πόρνη; την ρώτησε με καλωσύνη, σκουπίζοντας το στόμα του με την πετσέτα.
- Για να κερδίζω χρήματα και να είμαι αυτάρκης. Δεν θέλω συνεχώς να σου ζητώ χρήματα, είπε, βάζοντας λίγη σούπα στα πιάτα μας.
Ο πατέρας μου έμεινε για λίγο σκεπτικός. Μετά της είπε:
- Οι προθέσεις σου, βεβαίως, είναι αγαθές και η επιθυμία σου να συμβάλης με το κατά δύναμιν, με συγκινεί αφαντάστως. Αλλά είσαι τόσον βεβαία ότι με τον κλάδον τον οποίον θα ακολουθήσης,
θα κερδίσες αρκετά;
Η μητέρα μου ετίναξεν υπερήφανα το κεφάλι προς τα πίσω όπως το συνήθιζε και απάντησε:
- Ναι, το πιστεύω. Είμαι υπερβεβαία ότι θα κερδίσω.
Ένα αδιόρατο χαμόγελο φάνηκε στην άκρη των χειλιών του. Ήξερα ότι ήταν ρεαλιστής και δεν επείθετο εύκολα.
- Τότε, ημπορείς να μου αναφέρης μερικά ονόματα γυναικών αι οποίαι να επλούτισαν με αυτό το επάγγελμα; Και εάν μου αναφέρης και κατορθώσης να με πείσης, τότε εγώ ο ίδιος υπόσχομαι να σε βοηθήσω και να δώσω τα αρχικά κεφάλαια, ώστε να θέσης τας βάσεις μιας αποδοτικής εργασίας.
Την ώρα που ο μπαμπάς μασούσε , η μαμά τού ανέφερε μερικά ονόματα γνωστών της κυριών.
- Ορίστε, συμπλήρωσε. Αυτές πώς κερδίζουν χρήματα;
Ο πατέρας μου την κοίταξε συγκαταβατικά. Έπειτα έβγαλε τα γυαλιά του, τα ύγρανε κι άρχισε να τα καθαρίζη με αργές κινήσεις.
- Μα αγαπητή μου, γιατί ομιλείς σαν παιδί; Αυτές έχουν γνωριμίες που τις καλλιεργούν εδώ και 20 χρόνια. Δεν νομίζω ότι θα έχης τας επιτυχίας αυτών. Αυταί επεδόθησαν από μικράς ηλικίας, κατέχουν το επάγγελμα καλώς κ' έχουν αποκτήσει πείραν και ειδικότητα. Δεν ημπορείς εσύ εις την ηλικίαν των 45 ετών να κάνης καρριέραν. Πολύ φοβούμαι, ότι δεν σταθμίζεις καλώς τα πράγματα και οι κόποι σου θα αποβούν επί ματαίω...
- Τουλάχιστον, θα έχω την ικανοποίησιν ότι δοκίμασα.
- Δεν αντιλέγω. Αλλά νομίζω ότι σκέπτεσαι ολίγον επιπολαίως. Πιστεύω ότι δεν είναι κλίσις αυτή καθ' εαυτήν, αλλά να... πώς να το πούμε.. το θεωρώ δι' εν περαστικόν καπρίτσιο.
- Πόσον λίγο με ξέρεις... είπεν η μητέρα μου αρκετά πειραγμένη.
- Αλλ΄ακριβώς, επειδή σε γνωρίζω καλώς, δι' αυτό επιμένω, συνέχισεν ο πατέρας μου. Έχω την εντύπωσιν ότι μετά δύο-τρεις μήνας θα σου λείψη ο ενθουσιασμός, θα σου λείψη η απαραίτητος πίστις διά να συνεχίσης.
- Σου ορκίζομαι εις τα παιδιά μας, είπε με σταθερή φωνή η μητέρα μας χαϊδεύοντάς μας με το στοργικό της βλέμμα. Σου υπόσχομαι ότι θα υπηρετήσω πιστά το επάγγελμα που διάλεξα. Θέλω κάποια μέρα να είσαι περήφανος για μένα.
Ο πατέρας μου τότε δεν έφερε αντίρρησιν και τέλος εκάμφθη.
- Έστω, είπε. Τότε δεν έχω παρά να σου ευχηθώ καλήν πρόοδον και ευόδωσιν εργασιών.

* "Η Φαύστα και διάφορα διηγήματα", εκδ. Ερμείας.

[ Συνεχίζεται...]