ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΕΙΣ

Emily Dickinson
(1830 – 15 Μαΐου 1886)

"My hair is bold like the chestnut burr; and my eyes,

like the sherry in the glass that the guest leaves."

Emily
Dickinson
Σπουδαία παραδοσιακή αμερικανίδα ποιήτρια.
Πέρασε τη ζωή της απομονωμένη στο στενό οικογενειακό
της κύκλο, αποφεύγοντας ακόμα και τους καλεσμένους,
αν και διατηρούσε αλληλογραφία με τους πιο
σημαντικούς αμερικανούς διανοούμενους της εποχής της.
Φύση δειλή και άκρως συναισθηματική, δημοσίευσε
ελάχιστα ποιήματα και έδωσε εντολή στην αδελφή της
να κάψει μετά θάνατον τα χειρόγραφά της.
Η αδελφής της Λαβίνια , αντίθετα, δημοσίευσε σε
τρεις τόμους τα ποιήματά της και σε άλλους τρεις
την αλληλογραφία της, η συγκεντρωτική όμως
έκδοση του έργου της έγινε
μόλις το 1955 .
Η ποίησή της ξεχωρίζει για τη λακωνικότητα
και το γεμάτο ένταση ύφος της, που στηρίζεται
στην εναλλαγή απροσδόκητων αντιθέσεων.
Τα θέματά της είναι εμπνευσμένα από τη φύση,
τον έρωτα και το δίπολο του θανάτου και της αιωνιότητας.
Πέθανε από νεφρίτιδα, που την καθήλωσε επί μήνες στο κρεβάτι,
χωρίς ο γιατρός της να μπορέσει να της προσφέρει ουσιαστική βοήθεια.

Because i could not stop for death...

Because I could not stop for Death,
He kindly stopped for me;
The carriage held but just ourselves
And Immortality.
We slowly drove, he knew no haste,
And I had put away
My labor, and my leisure too,
For his civility.

We passed the school, where children strove
At recess, in the ring;
We passed the fields of gazing grain,
We passed the setting sun.

Or rather, be passed us;
The dews grew quivering and chill,
For only gossamer my gown,
My tippet only tulle.

We paused before house that seemed
A swelling of the ground;
The roof was scarcely visible,
The cornice but a mound.

Since then 'tis centuries, and yet each
Feels shorter than the day
I first surmised the horses' heads
Were toward eternity.