ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΝΙΣΤΡΟ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ

ΣΠΑΡΤΗ

"Έχω καιρό που σου φυλάω καρτέρι΄
ανάμεσ' απ' τους άλλους, με το μάτι
σ' εδιάλεξα, σα νάσουνα το αστέρι΄
Άκου΄ας σου σφίγγω δυνατά το χέρι΄
τα νιάτα έτσι δαμάζονται, σαν άτι.
Για μια νυχτιά της γυναικός μου άϊταίρι
θα γείρεις στο δικό μου το κρεβάτι.
Τράβα΄ βαθύζωνη είναι και δεμένη
στην ομορφιά σαν την ψηλήν Ελένη΄
Στο δυνατόν αγκάλιασμά σου πάρ' τη
για μια νυχτιά, και σκώσε ομπρός στη Σπάρτη,
μ' άξιον υγιό, τα γερατιά μου τα έρμα."

ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ, " Αντίδωρο".
Εκδ. Γαλαξία. Σελ. 147.