ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΙΑΣ , ΤΟ 1923

ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΙΑΣ , ΤΟ 1923

Τραγικές ανθρώπινες φιγούρες.
Στα πρόσωπά τους
αποτυπώνονται τα σημάδια του πόνου και της απελπισίας
για τον άδικο ξεριζωμό από τις προγονικές τους εστίες,
αλλά και η αγωνία για το μέλλον τους .
Πρόσφυγες από διάφορα μέρη του ακμαίου έως
το 1922 Ελληνισμού σε κάποιο από τα πολλά
προσφυγικά στρατόπεδα, που στήθηκαν στη Θεσσαλονίκη
μετά το 1922, για να υποδεχθούν τα κύματα των προσφύγων
που κατέκλυσαν σαν τσουνάμι την Ελλάδα.
[Πηγή των φωτογραφιών: Φωτογραφικό Αρχείο της
Βιβλιοθήκης του Κογκρέσου των ΗΠΑ.
Για να αυξήσετε το μέγεθός τους κάντε κλικ επάνω τους]

1.
Περιμένοντας τη μεταφορά για εγκατάσταση στη Θράκη.
Το αγγελούδι έχει κουρνιάσει σαν τρομαγμένο πουλάκι
στον μητρικό κόρφο. Προσέξτε το βλέμμα του. Τα λέει όλα...

2.
Η γιαγιά μας η καλή δεν έχει κότες πια στην αυλή.
Δεν έχει καν σπίτι. Αναμένει κι αυτή με στωική καρτερία
το καράβι που θα την μεταφέρει σε κάποιο μέρος της Θράκης.

3.

Δε γνωρίζουμε το όνομά του , ξέρουμε όμως
ότι ζούσε στον Καύκασο , πριν αναγκαστεί
να έρθει στην Ελλάδα. Ποια να ήταν , άραγε,
η μετέπειτα τύχη του; Κατάφερε να επιβιώσει;
Άφησε απογόνους; Έχει απομείνει κάποιο απομεινάρι
ενθύμισης από τον σκληροτράχηλο στην όψη
άντρα της φωτογραφίας;