ΓΗΡΑΣ

Κώστας Τσόκλης (1930), Κιβώτια αμπαλάζ , 1967.

ΓΗΡΑΣ

Με τον καιρό
ο ουρανός κατεβαίνει χαμηλότερα
κι αρχίζεις μια μυστική επικοινωνία.
Μιλάς με τις άδειες καρέκλες
συνεννοείσαι με τον τοίχο
ή δραπετεύεις στον ύπνο συχνότερα.
Καταφέρνεις και αποφεύγεις
όσα μάτια σε κοίταξαν κάποτε
κι εκείνες τις φωνές
που τώρα έχουν γίνει
φυλλώματα σκοτεινά
ένα κοπάδι δόντια στην καρδιά σου.
Τώρα ξέρεις και δεν αντιδράς
πως οι εποχές σε μισούν
- ο βήχας, τ' αρθριτικά, οι αρρυθμίες.
περπατάς και σκέφτεσαι
πως δεν πρέπει να σκέφτεσαι τίποτα
ώσπου εκεί στη στροφή του δρόμου
ή στα σκαλοπάτια του σπιτιού σου
ή στο γραφείο
την ώρα που μουτζουρώνεις χαρτιά
το τεράστιο χέρι να σ' αρπάξει.

Τάσος Ρούσσος (Αθήνα 1934),
Προς την οροφή, Αθήνα 1990.