"Θωρηκτό Αβέρωφ": Ο Θρύλος...

Σαν σήμερα, το 1912, βγήκε για την πρώτη αποστολή του στο Αιγαίο, αμέσως μετά την κήρυξη του πολέμου με την Τουρκία.
Χάρη σ' αυτό κυρίως η Ελλάδα και υπό τη διακυβέρνηση του Ναυάρχου Παύλου Κουντουριώτη, κυριάρχησε στη θάλασσα κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912 – 13 (ναυμαχίες της «Έλλης» και της Λήμνου )και σε όλη την ταραγμένη περίοδο 1914-1922. Το αποκάλεσαν « τυχερό καράβι», διότι έως ότου αποσύρθηκε (1952) ποτέ δεν υπέστη σοβαρές ζημιές .

Το θωρακισμένο καταδρομικό Αβέρωφ ήταν κατά βάση δωρεά του βαθύπλουτου αιγυπτιώτη Γεώργιου Αβέρωφ προς την Ελλάδα. Ναυπηγήθηκε στην Ιταλία το 1911 και αμέσως έγινε η ναυαρχίδα (έως το 1951) του ελληνικού στόλου, λόγω της τεχνικής του αρτιότητας, της εντυπωσιακής του θωράκισης και της μεγάλης δύναμης ισχύος των πυροβόλων του.

Σήμερα το θωρηκτό έχει μετατραπεί σε μουσείο και επιβάλλεται μια επίσκεψη σ' αυτό, όχι μόνο για να θαυμάσουμε ένα ένδοξο απομεινάρι του παρελθόντος αλλά και για να αποτίσουμε ένα νοερό φόρο τιμής σε όλους εκείνους που αγωνίστηκαν , για να απολαμβάνουμε εμείς σήμερα αμέριμνοι τις φραπεδιές μας

Κρίνοντας με τα σημερινά δεδομένα , ο επισκέπτης του Αβέρωφ μένει άναυδος. Δίνουμε μερικά μόνο στοιχεία , για να καταλάβετε ότι δεν υπερβάλλουμε:

- Το πλοίο , σε νορμάλ συνθήκες , στέγαζε 670 ναύτες και πάνω από 20 αξιωματικούς, ενώ όταν μετέφερε αγήματα, η δύναμή του έφθανε τους 1200 ναύτες).

- Διέθετε 12 πυροβόλα, διάφορα βοηθητικά ταχυβόλα και αντιαεροπορικά και 3 τορπιλοσωλήνες.

- Κινούνταν με ατμό και, για το λόγο αυτό, κάτω από το κύριο κατάστρωμα υπήρχαν ο τεράστιες ανθρακαποθήκες, από τις οποίες έπαιρναν οι 22 θερμαστές το κάρβουνο , για να το ρίξουν στις καμίνους.

- Διέθετε τέσσερις γέφυρες , οι δύο από τις οποίες ήταν θωρακισμένες, όπως και ένα μεγάλο μέρος από το υπόλοιπο πλοίο. Το ατσάλι της θωράκισης είχε πάχος 200 χιλιοστά.

- Αν το πλοίο έμενε ακυβέρνητο από τις γέφυρες, τέσσερα εφεδρικά πρυμαία τιμόνια αναλάμβαναν το έργο της διακυβέρνησης σε περίοδο έκτακτης ανάγκης.

Η εισβολή των Γερμανών το 1941 βρήκε το θωρηκτό να ναυλοxεί στην την Ελευσίνα . Η διαταγή που πήρε από το ΓΕΝ ήταν να αυτοβυθιστεί, για να μην πέσει στα χέρια των Γερμανών. Κατάφερε όμως με περιπετειώδη τρόπο να διαφύγει στη Μέση Ανατολή. Εκεί χρησιμοποιήθηκε σαν συνοδεία νηοπομπών στον Ινδικό. Τον Οκτώβριο του 1944, με την απελευθέρωση και το τέλος του πολέμου, επέστρεψε εν μέσω αποθέωσης εκ μέρους του λαού οδηγώντας στον Πειραιά και τα υπόλοιπα πλοία του ελληνικού στόλου, που είχαν μείνει ανέπαφα.