Για τους λάτρεις της Ιστορίας των θαλασσών

Ελλάδα
Στο βυθό συνάντησαν την Ιστορία

Επιστήμονες από το Τμήμα Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Πατρών έκαναν «κόσκινο» τον πυθμένα του Πατραϊκού Κόλπου, τον σάρωσαν σχεδόν στο σύνολό του για μια δεκαετία, στο πλαίσιο χαρτογράφησής του.
«Έφτασαν» έως και σε βάθη εκατοντάδων μέτρων, εντόπισαν 14 ναυάγια, με το πιο παλιό απ΄ αυτά να χρονολογείται μεταξύ 1905-1910.
Κάποια, μάλιστα, όπως περιγράφει στην εφημερίδα Τα Νέα (16.10.2007), ο επικεφαλής της σχετικής πανεπιστημιακής μελέτης, επίκουρος καθηγητής Ωκεανογραφίας, κ. Γιώργος Παπαθεοδώρου, κρύβουν πίσω τους πραγματικά δραματικές ιστορίες, όπως το ιταλικό «Μarguerite».

«Βυθίστηκε, πιθανότατα από νάρκη, στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, στις 13-10-1943, ημέρα που η Ιταλία κήρυξε τον πόλεμο στη Γερμανία.
Την ώρα εκείνη μετέφερε, υπό γερμανική καθοδήγηση, 900 Ιταλούς αιχμαλώτους, στρατιώτες της μεραρχίας Αcqui, που έδρευε στην Κεφαλονιά.
Από αυτούς οι 544 έχασαν τη ζωή τους. Το κουφάρι του είχε εντοπιστεί για πρώτη φορά το 1970 απ΄ τον πρωτοπόρο ωκεανογράφο, καθηγητή στο ΜΙΤ, Η. Εdgerton. Εμείς, όμως, το αποτυπώσαμε, μ΄ έναν σύγχρονο ηχοβολιστή πλευρικής σάρωσης.
Στα βόρεια του Πατραϊκού «αναπαύεται» και το νορβηγικό φορτηγό ατμόπλοιο «Svein Jarl», μήκους 265 ποδών και καθαρής χωρητικότητας 1.115 κόρων, που είχε ναυπηγηθεί το 1943, στο Τrondheim.
«Προερχόμενο από Κωνσταντινούπολη, είχε αποπλεύσει στις 16 Ιανουαρίου 1948 απ΄ το λιμάνι της Πάτρας, με γενικό φορτίο και προορισμό την Αμβέρσα. Έπλεε κοντά στις εκβολές του Εύηνου ποταμού με ρότα για τα ανοικτά, όταν το πρωραίο τμήμα του κομματιάστηκε από μια ξεχασμένη νάρκη, που είχε ποντιστεί μεταξύ του Ακρωτηρίου Αράξου και των αιτωλοακαρνανικών ακτών.
Μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας, βυθίστηκε, παρασύροντας μαζί του οκτώ μέλη του πληρώματος», αφηγείται ο κ. Παπαθεοδώρου.
Με τη συμβολή του σκάφους «Φιλία» του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών και του αναπληρωτή καθηγητή Κ. Κουτσικόπουλου, η ερευνητική ομάδα στράφηκε και προς το Αιγαίο, όπου πριν από ένα μήνα αποτύπωσε ηχοβολιστικά και τον δίδυμο «αδελφό» του «Τιτανικού», το πλοίο «Βρετανικός» («ΗΜΗS Βritannic»), που κατέληξε στον υγρό «τάφο» του, επίσης από νάρκη, στις 21 Νοεμβρίου 1916, ανοικτά της Τζιας.
«Είναι τεράστιο ναυάγιο, σε βάθος 110 μέτρων. Διακρίνεται, ωστόσο, εύκολα, τα φουγάρα του φαίνονται πως έχουν πέσει.
Οι καταγραφές του απ΄ το ηχοβολιστικό μηχάνημά μας είναι εντυπωσιακές. Είναι σαν να βλέπει κανείς την ακτινογραφία του βυθισμένου πλοίου», σημειώνει ο καθηγητής, που επισημαίνει, παράλληλα, πως κάθε ολοκληρωμένη ανάδειξη ναυαγίων προϋποθέτει συστηματικές έρευνες.
«Αυτό ακριβώς κάναμε στην ευρύτερη περιοχή του Πατραϊκού, του Αιγαίου και του Ιονίου, με τη χρήση εξελιγμένων συστημάτων και οργάνων θαλάσσιας έρευνας, όπως ο ηχοβολιστής πλευρικής σάρωσης (side scan sonar), που σαρώνει μεγάλες εκτάσεις της επιφάνειας του πυθμένα, σε σύντομο χρόνο, ανεξάρτητα από την περιβαλλοντική κατάσταση της θάλασσας- αν είναι δηλαδή θολή ή καθαρή.
Μ΄ αυτόν εντοπίσαμε τα ναυάγια και συγκεντρώσαμε πολύτιμες πληροφορίες, όπως οι διαστάσεις, τα χαρακτηριστικά και οι βλάβες τους. Στον βυθό καταδύθηκαν και δύτες, αλλά και το τηλεκατευθυνόμενο υποβρύχιο όχημά μας (RΟV), που έφεραν στην επιφάνεια πολύτιμες εικόνες για την αναγνώριση και επιβεβαίωση των ευρημάτων μας».

e-paideia.net

***

HMHS Britannic

From Wikipedia, the free encyclopedia

• I •

HMHS Britannic
HMHS Britannic as a hospital ship
Career	British Blue Ensign
Nationality:	British
Owner:	White Star Line
Builder:	Harland and Wolff Belfast
Laid down:	November 30, 1911
Launched:	February 26, 1914
Named:	Not christened
Maiden voyage:	December 23, 1915 as hospital ship
Status:	Sunk by mine on November 21, 1916 four miles off the Greecian island of Kea in the Kea Channel
General Characteristics
Tonnage:	48,158 gross tonnes
Displacement:	53,000 tons
Length:	903 ft 9 in
Beam:	94 ft
Draft:	34 ft 7 in
Power:	29 boilers. Two four cylinder triple expansion reciprocating engines each producing 16000 hp for outer two propellers. One low pressure turbine producing 18000 hp for the centre propeller. Total 50,000 hp
Propulsion:	Two bronze triple blade side propellers.One bronze quadruple blade central propeller.
Speed:	Service: 21 knots (25 mph) Maximum: 23.75 knots (27.3 mph)

HMHS Britannic (1914), the third and largest Olympic-class ocean liner of the White Star Line, sister ship of RMS Olympic and RMS Titanic, sank in 1916 after hitting a mine with the loss of 30 lives. Although the White Star Line always denied what they called a "legend",most sources say that the ship was originally intended to be named Gigantic (this is supported by a White Star pamphlet that advertised "The Gigantic"). In the aftermath of the Titanic disaster, the name was changed to Britannic, making it the second of three ships to be so named .

A brief description of the wreck Britannic

Britannic's wreck is located at 37°42'05''N,24°17'02''E in about 400ft/120m.It was found about 3 nautical miles northwest of port St. Nicolo at Kea,64km/39.7miles southeast of Athens. That's 6.75 nautical miles northwest of the official position given by the Admiralty in 1960 and close to the position given by her captain in the distress signal. She's the largest sunken liner in the world.

The giant liner lies on her starboard side hiding the zone of impact with the mine (or torpedo).
The first thing that catches our attention is the huge hole just beneath the forward well deck. It seems that the forecastle is attached to the rest of the hull only by some pieces of the B-deck.
This is the result of the massive explosion that destroyed completely the entire part of the keel between bulkheads 2 and 3 and of the force of impact with the seabed.
The bow is bent and deformed in the front part because it reached the seabed before the 882ft/269m long liner was completely underwater.
Despite this, the crew's quarters in the forecastle were found to be in good shape with many details still visible. The holds were found empty.
The forecastle machinery and the two cargo cranes in the forward well deck are still there and they are well-preserved.
The foremast is bent and lies on the seafloor near the wreck with the crow's nest still attached on it. The bell was not found.
Funnel #1 lies a few meters from the Boat Deck but the other three were found at some distance by Dr. Robert Ballard in 1995.

Morten Jensen's 1/350 scale model of the wreck.

(Photo: Michail Michailakis ©2006)

Aft from the forecastle and the zone of impact, the Britannic remains almost intact. Most of the deck houses are in very good condition but isolated points of deterioration were also observed.
Most of the wooden structures are long gone but we can see some remains of the wooden floor on the promenade deck. The bridge area, having many wooden walls, suffered time the most.
The 4 telegraphs are hanging from their chains and divers found one of the helms. Further aft, in the wheelhouse, the telemotor is still standing in its original position (as onTitanic ) and on the floor they are visible pieces of decorated red and white linoleum. During the 2003 expedition, divers managed to penetrate further inside the ship and reached the Marconi Room, where the multiple tuner was located, but couldn't proceed into the Silent Room. Lower in the ship, a diver of the 2003 expedition managed to swim inside the Firemen's passage and then into the Firemen's vestibule.
The watertight door to Boiler Room No.6 was found to be open, so the diver advanced further aft finding the huge boilers still on their foundations, despite the fact that theBritannic is lying on her starboard side. It's still unclear why the watertight doors in this area were found open.
The coral-encrusted hull hasn't lost the familiar shape of the Olympic class liners. The 3 fateful propellers are still there and the rudder is turned to port. Most of the davits are turned outwards for lowering the lifeboats and nearly all of them are in good condition. On the promenade deck (used as a ward) the metal frames of the beds indicate the nature of the ship .On the Boat Deck the four legs of the compass platform and many deck railings are also in place.
The weather cover over the forward Grand Staircase glass dome was found nearly intact. During the 1998 expedition, divers discovered that the glass dome was broken, although there was still evidence of the white glass in some places.
In 2003, divers who visited the same area discovered the metal frame of the chandelier that hung above the Grand Staircase. Even china items, with the White Star logo on them were found.
Unfortunately, most of the interiors of the ship were not explored as debris obstructed most of the entrances and many parts of the hull are covered by fishing nets. On the stern docking bridge all the machinery is missing and couldn't be located by the divers but it is certain that the Cousteau team took away some parts in 1976.
The nearby Shade Deck is in excellent condition. The mainmast has fallen and lies on the seafloor.
The four cranes in this area are still firmly attached in their places.