ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΤΟΥ ΔΩΜΑΤΙΟΥ το φέρετρο. Μας είχαν, εμένα και τον αδελφό μου, δίπλα δίπλα να κλαίμε. "Κλάψετε και άλλο", μας προέτρεπαν, "κλάψετε τον πατέρα σας, ορφανά". Κι εμείς φωνάζαμε: "Πατέρα, πατέρα". Έπειτα μου έδωσε η θεία Αγγελικώ ένα κατοστάρικο και μου είπε:"Τρέχα να φέρεις μισή πήχη νεκρικό βελούδο από του Βαρδουλέ". (Απόσπασμα από το βιβλίο της Μάρως Δούκα: Τα μαύρα λουστρίνια* , Εκδόσεις Πατάκη, 2005) *Σχόλιο Γεροντάκου: Το βιβλιαράκι Τα μαύρα λουστρίνια αναδεικνύεται σε υπόδειγμα αυτοβιογραφικού κειμένου. Οι βασικές αρετές του εστιάζονται: α/ στην οικονομία του λόγου, γεγονός σπάνιο σε βιβλία αυτού του είδους, β/ στο ειλικρινώς αποκαλυπτικό αλλά ταυτόχρονα άκρως λογοτεχνικό ξετύλιγμα της προσωπικής ζωής της συγγραφέως, από τα παιδικά της χρόνια έως σήμερα.
Μέσα στις λίγες σελίδες του συμφύρονται το προσωπικό με το δημόσιο, το ατομικό δράμα με τη συλλογική περιπέτεια, σε τέτοιο βαθμό, που είναι αδύνατο να τα ξεχωρίσεις. Παρακολουθώντας την πορεία ζωής μιας γυναίκας, ακολουθούμε ταυτόχρονα και τα ίχνη που άφησε ως συγγραφέας. Όμως, παράλληλα, βλέπουμε και τα σημάδια που άφησε μέσα της η βίωση του "ιστορικού χρόνου": τη διάψευση των νεανικών οραμάτων, την απογοήτευση από ανθρώπους και καταστάσεις, την ωρίμανση μέσα από το παιχνίδι των ρόλων αλλά και τη διαρκή συνομιλία με τον "εσώτατο" εαυτό της.
ΔΟΥΚΑ ΜΑΡΩ Γεννήθηκε το 1947 στα Χανιά. Σπούδασε αρχαιολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο. Από το 1966 ζει στην Αθήνα. Τον καιρό της Χούντας συνελήφθη για την αντιδικτατορική της δράση. Άρχισε να γράφει από το 1969. Το πρώτο της βιβλίο εκδόθηκε το 1974. Κείμενα της έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και εφημερίδες. Διηγήματα της μεταφράστηκαν σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Από τα κυριότερα έργα της: Η Αρχαία Σκουριά, Η Πλωτή πόλη, Ένας σκούφος από πορφύρα, Αθώοι και φταίχτες, Η ουράνια μηχανική, Εις τον πάτον της εικόνας .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου