Λεωνίδας απολογούμενος

Από τη συνέντευξη του Λεωνίδα Κύρκου
στον Αλέξη Παπαχελά ,
στην Καθημερινή της Κυριακής (3/12/06)

Παπαχελάς: "Κοιτάζοντας έτσι πίσω, τα 50 κάτι χρόνια πολιτικής πορείας, υπάρχει κάτι που λέτε μακάρι να μπορούσα να το ξαναζήσω, να το ξανακάνω, θα το έκανα διαφορετικά;"

Κύρκος: "Με έχει απασχολήσει το ερώτημα, αλλά δεν έχω βρει απάντηση. Από τη στιγμή που μπήκα μέσα στο αριστερό κίνημα ήμουνα δοσμένος σε αυτό. Δεν ήμουνα με την κριτική διάθεση που απέκτησα εκ των υστέρων, γι' αυτό και τα όσα συζητάμε για νέους κ.τ.λ. τα ακούω βερεσέ. Ενας νέος αν δεν έχει εμπειρίες, δεν τις έχει ζήσει, δεν τις έχει βιώσει για να μπορεί να κάνει τον κριτικό έλεγχο, εύκολα παραδίδεται στους εντυπωσιασμούς. Ηρθε μια στιγμή που μπορούσα να δω πολλά πράγματα από τη συμπεριφορά του Ζαχαριάδη, δεν τα είδα. Και νιώθω μια ευθύνη. Δεν ασκούσα, βέβαια, τότε καμιά απολύτως επιρροή. Ημουν ένα στελεχάκι της βάσης, που δεν μετείχε στις πολιτικές διεργασίες, που δεν είχε την πληροφόρηση, αλλά δεν είχε και το κουράγιο να δει κατάματα τους ανθρώπους, οι οποίοι στα μάτια του παρουσιάζονταν γιγάντιοι. Και είδα ότι όλοι αυτοί, ας μην τους πω όλους, ήταν περιτρίμματα. Με πιάνει τρόμος άμα σκεφτώ ότι π.χ. αν νικούσε τότε η επανάστασή μας θα είχαμε πρωθυπουργό τον Μάρκο, έναν γελοίο άνθρωπο -τον είδα από κοντά και κατάλαβα τι γελοίος άνθρωπος ήταν- θα είχαμε υπουργό Οικονομικών τον Μπαρτζώτα, θα είχαμε υπουργό της Παιδείας π.χ. τον Στρίγγο, θα είχαμε υπουργό των Εσωτερικών τον άλλον, τον ανεκδιήγητο άνθρωπο που ήρθε από την Κρήτη, τον Βλαντά, ο οποίος ήταν για την εποχή εκείνη ένας ήρωας για τη νεολαία, γραμματέας της νεολαίας κ.τ.λ. Ανθρωποι γελοίοι, χωρίς καμιά παιδεία για να παίξουν έναν ουσιαστικό ρόλο, σαν αυτόν που φιλοδοξούσαν να παίξουν. Κι όμως εκείνη την εποχή, σας επαναλαμβάνω, τους έβλεπα τους ανθρώπους αυτούς σαν γίγαντες."
ΣΧΟΛΙΟ ΓΕΡΟΝΤΑΚΟΥ
Λεωνίδα, ο σοφός λαός έχει μια παροιμία που λέει "στη βράση κολλάει το σίδερο",
την οποία όμως εσύ στις πιο κρίσιμες στιγμές της ζωής σου ( με εξαίρεση την ορθή συμβολή σου στην προσπάθεια για αποσταλινοποίηση του ΚΚΕ) δεν εφάρμοσες.Πολλά , πάρα πολλά, τα πολιτικά σου λάθη. Και δεν έχεις δικαιολογίες. Όσα λες εν προκειμένω για τα νεανικά σου σταλινικά ατοπήματα και την ιδεολογική σου τύφλωση είναι προφάσεις εν αμαρτίαις.
Γνωρίζεις πιο καλά απ' όλους πόσους συντρόφους σου έφαγε η σταλινική μαρμάγκα, επειδή ήταν όχι μόνο πιο ανοιχτομάτηδες από σένα αλλά και είχαν την παλικαριά να αντιταχτούν στις αποφάσεις αυτών που τώρα αποκαλείς με άνεση περιτρίμματα και γελοίους.Να σου θυμίσω τον Αναγνωστάκη και τη διαγραφή του από το Κόμμα του Λαού, επειδή έκανε οχληρές ερωτήσεις για τις εκτελέσεις των συντρόφων σου από την ΟΠΛΑ εν καιρώ Κατοχής; Πάρε και διάβασε λίγο Χάκκα ή λίγο Αλεξάνδρου, ζήτησε πληροφορίες για το δράμα της Μέλπως Αξιώτη στην Ανατολική Γερμανία, για να καταλάβεις το αδιέξοδο αυτών των ανθρώπων, που ήταν τόσο κοντά σε σένα αλλά ταυτόχρονα και τόσο μακριά σου , απλώς και μόνο επειδή εσύ δεν ήθελες να ξέρεις τίποτε ...για το φόνο.
Αγνές ψυχές του κινήματος στο οποίο συμμετείχες εξοντώθηκαν πολιτικά , σπιλώθηκαν ηθικά, περιθωριοποιήθηκαν κοινωνικά, πέθαναν περιφρονημένοι σαν λεπροί χωρίς να τολμήσεις να σηκώσεις το ανάστημά σου να διαμαρτυρηθείς, να κουνήσεις το δαχτυλάκι σου για να απαλύνεις τον πόνο τους.
Λεωνίδα Κύρκο, σωστά λες ότι δεν ήσουν ηγέτης, το ερώτημα όμως είναι γιατί θέλησες να το παίξεις ηγέτης. Έπρεπε να φτάσεις στα ογδόντα σου για να καταλάβεις ότι σε όλη σου τη ζωή ήσουν ένα καλόκαρδο ανθρωπάκι, που δεν είχε το σθένος να αντιταχθεί σε ό,τι του έλεγαν οι άλλοι, είτε αυτοί ήταν κομματικοί του σύντροφοί είτε ήταν μητσοτακικοί λύκοι που του παράσταιναν τις αμνάδες ;
Καλή και άγια η αυτοκριτική (σ' αυτή άλλωστε είσαι μαθημένος, καθότι "στελεχάκι" της παλιάς σχολής, με τα δημόσια αυτομαστιγώματά της, τις μεταμέλειες κλπ. κλπ.) , αλλά μη νομίσεις ότι θα σε απαλλάξει από την αυστηρή κρίση της ιστορίας.
Ε, όχι και από πάνω, Λεωνίδα, να σε αγιοποιήσουμε για τις εκ του ασφαλούς μεταμέλειές σου! Γύρνα λοιπόν στη φυσαρμόνικά σου και παίξε εν βαθεία συντριβή και ταπεινότητι το Επέσατε θύματα για όσους συναγωνιστές σου χάθηκαν άδοξα από τις αποφάσεις των Ζαχαριάδηδων , των Μάρκων, των Στριγγάδων και των Βλαντάδων , που τους περνούσες τότε για γίγαντες , ενώ ήτανε νάνοι. Έτσι θα είναι καλύτερα για όλους, συμπαθέστατε σύντροφε!