Είναι η μία, η ανεπανάληπτη αοιδός! Μερικές φορές, βέβαια, από τα πολλά μπότοξ που έχει κάνει , μπερδεύεται και νομίζει ότι είναι δύο, αλλά, ύστερα από ένα τρίωρο διαλογισμό των περί την γαστέρα της μυών, το μυαλό της "στανιάρει" και όλα βαίνουν καλώς. Δεν πειράζει ! Εγώ την αγαπώ όπως είναι.
Η βαθιά εγκυκλοπαιδική της κατάρτιση, η απαράμιλλη αίσθηση της γλώσσας και οι υψηλές νοητικές της ικανότητες συγκρίνονται μόνο με τις αντίστοιχες ενός Τζορτζ Μπους. Σ' αυτήν αποδίδουν διάφοροι την ερμηνεία ( που δεν έχουμε λόγους να αμφισβητήσουμε) του μυστηριώδους μειδιάματος της Τζοκόντα: "Καλέ, δεν το ξέρετε; Η γυναίκα ήταν άσχημη και μόνη και τη λέγαν Λίζα.
Αντί να βαράει κοιλιακούς , για να καμακώσει κανά τεκνό, αυτή καθόταν σε μια καρέκλα και τσίκνιαζε απ' τον πόνο της!".
ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΓΕΡΟΝΤΑΚΟΥ
Είμαι FUN της Angela από την εποχή του μεσοπολέμου. Είναι η Μαρία Κάλας των λαϊκών αοιδών . Έχω πιει άπειρες μποτίλιες πεπαλαιωμένου Malt ακούγοντας τα τραγούδια της. Νοιάζομαι για την ευτυχία της, όπως ο εύστοργος πατέρας για τα παιδιά του. Όμως τι την έχει πιάσει και δε θέλει να έχει καμία επαφή με μένα; Εγώ δεν είμαι ο πραγματικός της πατέρας!
Προχθές μου ήρθε από πάνω η πιο μεγάλη μαχαιριά : Επέστρεψε ανυπόγραφη την παρακάτω φωτογραφία μου , που την έβγαλα όταν υπηρετούσα στο βασιλικό ναυτικό.
Πίσω από τη φωτογραφία είχα γράψει το παρακάτω τραγούδι , αφιερωμένο αποκλειστικά σ' αυτήν και με την παράκληση να το τραγουδήσει για χάρη μου στην εκπομπή της κυρίας Ανίτας Πάνια.
Αγγέλα μου, μανούλα μου
σε βλέπω και πονούν τα ούλα* μου!
Μανάρα μου, κορμάρα μου
για σένα χύνω κάθε μέρα την καρδάρα μου!
Αγγέλα μου, γατούλα μου
ένα κομμάτι των κοιλιακών σου πούλα μου!
Κανάρα μου, κουκλάρα μου
στα πόδια σου ρίχνω την πορτοφολάρα μου!
Η βαθιά εγκυκλοπαιδική της κατάρτιση, η απαράμιλλη αίσθηση της γλώσσας και οι υψηλές νοητικές της ικανότητες συγκρίνονται μόνο με τις αντίστοιχες ενός Τζορτζ Μπους. Σ' αυτήν αποδίδουν διάφοροι την ερμηνεία ( που δεν έχουμε λόγους να αμφισβητήσουμε) του μυστηριώδους μειδιάματος της Τζοκόντα: "Καλέ, δεν το ξέρετε; Η γυναίκα ήταν άσχημη και μόνη και τη λέγαν Λίζα.
Αντί να βαράει κοιλιακούς , για να καμακώσει κανά τεκνό, αυτή καθόταν σε μια καρέκλα και τσίκνιαζε απ' τον πόνο της!".
ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΓΕΡΟΝΤΑΚΟΥ
Είμαι FUN της Angela από την εποχή του μεσοπολέμου. Είναι η Μαρία Κάλας των λαϊκών αοιδών . Έχω πιει άπειρες μποτίλιες πεπαλαιωμένου Malt ακούγοντας τα τραγούδια της. Νοιάζομαι για την ευτυχία της, όπως ο εύστοργος πατέρας για τα παιδιά του. Όμως τι την έχει πιάσει και δε θέλει να έχει καμία επαφή με μένα; Εγώ δεν είμαι ο πραγματικός της πατέρας!
Προχθές μου ήρθε από πάνω η πιο μεγάλη μαχαιριά : Επέστρεψε ανυπόγραφη την παρακάτω φωτογραφία μου , που την έβγαλα όταν υπηρετούσα στο βασιλικό ναυτικό.
Πίσω από τη φωτογραφία είχα γράψει το παρακάτω τραγούδι , αφιερωμένο αποκλειστικά σ' αυτήν και με την παράκληση να το τραγουδήσει για χάρη μου στην εκπομπή της κυρίας Ανίτας Πάνια.
Αγγέλα μου, μανούλα μου
σε βλέπω και πονούν τα ούλα* μου!
Μανάρα μου, κορμάρα μου
για σένα χύνω κάθε μέρα την καρδάρα μου!
Αγγέλα μου, γατούλα μου
ένα κομμάτι των κοιλιακών σου πούλα μου!
Κανάρα μου, κουκλάρα μου
στα πόδια σου ρίχνω την πορτοφολάρα μου!
* Σημείωση του ποιητή: Όταν λέω ούλα, εννοώ όλα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου