Οι νέες ταινίες στους Κινηματογράφους της Θεσσαλονίκης
Giovanni Paisiello (1740-1816) - The Piano Concertos .
Click to activate the English subtitles for the presentation
Piano : Francesco Nicololosi
Campania Chamber Orchestra / Conductor : Luigi Piovano
* Collegium Philharmonicum Chamber Orchestra / Conductor : Gennaro Cappabianca
** Recorded in 2003 & 2007, at Italy
Find CMRR's recordings on Spotify: https://spoti.fi/3016eVr
************************
Piano Concerto #2 In F **
I.Allegro (23:56)
II.Largo (30:25)
III.Allegretto (37:15)
Piano Concerto #3 In A *
I.Allegro (42:59)
II.Largo (48:19)
III.Minuetto (51:42)
Piano Concerto #4 In G Minor **
I.Allegro (55:44)
II.Largo (1:05:52)
III.Rondo - Allegretto (1:12:44)
Piano Concerto #5 In D *
I.Allegro Moderato (1:20:23)
II.Largo (1:27:07)
III.Allegro (1:30:25)
Sinfonia d’Opera - Allegro vivace ** (1:33:15)
Overture in D from the Opera : Prosperine **
I.Allegro spirituoso (1:38:13)
II.Andante (1:41:08)
III.Allegro (1:42:54)
************************
Ο Τζοβάννι Παϊζιέλλο ,1740-1816 ( Βικιπαίδεια) Rare composers XVII-XX Centuries PLAYLIST (reference recordings) : 
• Rare composers (XVII-XX Centuries)
Ο μυστικός κόσμος της γυναίκας στην αρχαιότητα Αρχαιολογικό Μουσείο Βραυρώνας' Γράφει η δρ Ελένη Ανδρίκου, προϊσταμένη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ανατολικής Αττικής
Μ. Θερμού, MonoNews.gr |
| Αίθουσα του Αρχαιολογικού Μουσείου Βραυρώνας. |
Το αρχαιολογικό Μουσείο της Βραυρώνας εγκαινιάστηκε το 1969, προκειμένου να στεγάσει τα ευρήματα από το ιερό της Αρτέμιδας. Οι ανασκαφές (1948 -1963) του αρχαιολόγου Ιωάννη Παπαδημητρίου αποκάλυψαν τα κύρια κτήρια του ιερού:
Τον ναό, την μεγάλη στοά σε σχήμα Π, την βόρεια στοά και τα πρόπυλα, την «ιερά οικία», το «ηρώο» και τον «τάφο» της Ιφιγένειας. Το ιερό ήταν θαμμένο κάτω από τις προσχώσεις του ποταμού Ερασίνου, που σταδιακά το κάλυψαν αφού εγκαταλείφθηκε τον 3ο αιώνα π.Χ., πιθανώς εξαιτίας μεγάλης πλημμύρας. Εντυπωσιακή είναι η λίθινη γέφυρα, που εξασφάλιζε την πρόσβαση στο ιερό.
Το μουσείο σήμερα, μετά την ριζική επανέκθεση από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Ανατολικής Αττικής περιλαμβάνει επίσης, εκθέματα από την κατοίκηση στην περιοχή, ήδη από τα προϊστορικά χρόνια (αίθουσα 1), ενώ στην αίθουσα 5 εκτίθεται μικρό δείγμα των ευρημάτων από τις πολυάριθμες ανασκαφές της Εφορείας Αρχαιοτήτων Ανατολικής Αττικής στους δήμους των Μεσογείων.
Το κύριο σώμα της εκθέσεως αφορά στο ιερό της Αρτέμιδας: Τα οικοδομήματα, το μύθο, τη λατρεία, τις ιδιότητες της Αρτέμιδας και τα αφιερώματα.
Με το ιερό είναι άρρηκτα συνδεδεμένη η Ιφιγένεια, η θυγατέρα του Αγαμέμνονα. Η σχέση της με την Αρτέμιδα εξελίσσεται στο μύθο: Όταν η άπνοια εμπόδιζε τον απόπλου των πλοίων από την Αυλίδα για την Τροία επιλέχθηκε η νεαρή βασιλοκόρη ως η εκλεκτή να θυσιαστεί για να εξασφαλιστεί η εύνοια των θεών και να ξεκινήσει η κοινή εκστρατεία των Αχαιών.
Ας σημειωθεί ότι στην Αυλίδα βρίσκεται ένα επίσης σημαντικό ιερό της Αρτέμιδας.
Η θυσία του εκλεκτού για την ευόδωση ενός υπέρτερου κοινού σκοπού έχει βαθιές ρίζες στην προϊστορία διαφόρων λαών. Επειδή τα ήθη από την προϊστορία μέχρι την κλασική εκδοχή του μύθου είχαν εν τω μεταξύ εξευγενισθεί, η αιματηρή ανθρωποθυσία υποκαταστάθηκε από την θεά με την θυσία μιας ελάφου.
 |
| Το ιερό της Βραυρωνίας Αρτέμιδος |
Η Άρτεμις μετέφερε την κόρη στο ιερό της στην Ταυρίδα (Κριμαία) κάνοντάς την ιέρεια. Πολύ αργότερα, η Ιφιγένεια και ο αδελφός της, Ορέστης, διαφεύγουν από την Ταυρίδα παίρνοντας μαζί τους το ξύλινο άγαλμα της θεάς (το ξόανο) και ιδρύουν το ιερό της στη Βραυρώνα. Η Ιφιγένεια ήταν η κλειδούχος ιέρεια μέχρι τον θάνατό της, οπότε τάφηκε στο ιερό.
Η Άρτεμις ήταν η θεά της υπαίθρου και της άγριας φύσης. Ενσωματώνει στην υπόστασή της, κατ΄ αρχάς την προϊστορική Πότνια θηρών (Κυρία των ζώων), καθώς και ιδιότητες άλλων παλαιών θεοτήτων, που μεριμνούσαν για την ευγονία και την επιβίωση, όπως για παράδειγμα της Ειλειθυίας, της θεάς του τοκετού, αλλά και της Ιφιγένειας, όπως δηλώνει το όνομά της (ἶφι [=ισχυρώς, κραταιώς]+γίγνομαι).
Όπως επισημαίνει ο Αισχύλος
«….Επειδή είναι τόσο πολύ ευαίσθητη η καλή Άρτεμη με τα αδύναμα να περπατήσουν νεογνά των ισχυρών λεονταριών και επειδή νοιώθει ευχαρίστηση με όλων γενικώς των άγριων ζώων που κυνηγούν στα δάση τα γεννήματα, τα οποία αγαπούν τον θηλασμό…».
(Αγαμέμνων, στ. 141-143, απόδοση Π.Σ. Παυλίδης)
 |
| Αίθουσα του Αρχαιολογικού Μουσείου Βραυρώνας |
Η υπόσταση της θεάς αντικατοπτρίζει και υποστηρίζει τον βασικό ρόλο της γυναίκας στην πόλη-κράτος των Αθηνών για την ανάπτυξη και διατήρηση της οικογένειας στο πλαίσιο επιβίωσης και ευημερίας της κοινότητας.
Ρόλος επώδυνος αλλά και επικίνδυνος, αν αναλογιστούμε τα υψηλά επίπεδα θνησιμότητας της γυναίκας κατά τον τοκετό και τη λοχεία, αλλά και των βρεφών και νηπίων. Έτσι, η Άρτεμις δεν είναι μία παρηγορητική αλλά μία αμείλικτη θεότητα, της οποίας πρέπει να εξασφαλίζεται η εύνοια.
(Η ανακαίνιση και ο εκσυγχρονισμός του κτηρίου του μουσείου, καθώς και η επανέκθεση των αρχαιοτήτων χρηματοδοτήθηκαν από το ΕΣΠΑ 2007-2013.)
Ιστορίες γυναικών της Αρχαιότητας στο Αρχαιολογικό Μουσείο Βραυρώνας
«Το ανάγλυφο των θεών»
 |
| Μαρμάρινο ανάγλυφο, αποκαλούμενο «Των θεών» ( περί το 410 π.Χ), που αποδίδει την ίδρυση του ιερού |
Το εξαιρετικής τέχνης ανάγλυφο, το λεγόμενο «των θεών» αποτελεί την επιτομή του μύθου για την ίδρυση του ιερού, όπως μας τον παραδίδει ο Παυσανίας. Σώζεται αποσπασματικά και το αριστερό μέρος του αναγλύφου που λείπει, καταλάμβανε η σκηνή άφιξης της Ιφιγένειας και του Ορέστη στη Βραυρώνα αφού είχαν διαφύγει από την Ταυρίδα.
Κατέφθασαν πάνω σε άρμα που το έσυραν δύο ελάφια, όπως δηλώνουν τα υψωμένα μπροστινά τους πόδια στο δεξιό σωζόμενο άκρο του αναγλύφου.
Η Ιφιγένεια, από την οποία σώζεται μόνον το κεφάλι, κρατούσε το ξόανο της θεάς ενώ ο Ορέστης τα ηνία. Μπροστά από το άρμα, η θεά Άρτεμις, τους προσκαλεί με το υψωμένο αριστερό χέρι, κρατώντας το τόξο της. Με το δεξί θα κρατούσε τη δάδα, επίσης γνωστό σύμβολό της.
Η θεά κινείται προς τα αριστερά, προς τρεις στατικές μορφές, που παρίσταντο για την υποδοχή. Δίπλα της, ο αδελφός της Απόλλων, στη συνέχεια, η μητέρα τους Λητώ και στην αρχή της παράστασης γενειοφόρος καθιστός άνδρας, πιθανώς ο Δίας ή ίσως ο τοπικός ήρωας Βραυρών.
Τόσο τα σύμβολα της Αρτέμιδας, όσο και του Απόλλωνα, πιθανώς κλαδί δάφνης στο αριστερό του χέρι, ήταν πρόσθετα από άλλο υλικό και έχουν χαθεί. Οι ράβδοι στις οποίες στήριζαν το υψωμένο τους χέρι οι άλλες δύο μορφές ήταν ζωγραφισμένες στο βάθος του αναγλύφου.
Το ανάγλυφο χρονολογείται περί το 410 π.Χ. Πιθανολογείται, ότι τοποθετήθηκε στο ιερό ως απάντηση στο γειτονικό ιερό της Αρτέμιδας Ταυροπόλου στις Αλές Αραφηνίδες (Αρτέμιδα -Λούτσα), μετά την διδασκαλία, το 414 -413 π.Χ. της τραγωδίας του Ευρυπίδη «Ιφιγένεια εν Ταύροις».
Κατά τον Ευριπίδη, η επιταγή της θεάς Αθηνάς στον Ορέστη ήταν να ιδρύσει ιερό και να τοποθετήσει το ξόανο στις Αλές Αραφηνίδες ενώ η Ιφιγένεια να γίνει ιέρεια στο ιερό της Βραυρώνας.
Εκτίθεται αντίγραφο του αναγλύφου των θεών (αίθουσα 2) καθώς και δύο αγαλμάτων και μίας κεφαλής από κόρες (αίθουσα 3), τα οποία αποτελούν αντικείμενα αφής για επισκέπτες με προβλήματα στην όραση.[.......................................................................]
Μάνος ΧωριανόπουλοςΤο νέο ακροδεξιό και εμφυλιοπολεμικό σόου του υπουργού Δικαιοσύνης Γιώργου Φλωρίδη στη Βουλή, όταν και κατηγόρησε όσους στέκονται στο πλευρό των νεκρών παιδιών της Παλαιστίνης, ως φίλους των Τούρκων, δηλαδή ως προδότες της πατρίδας, απεικονίζει τον τρόπο που η σημερινή κυβέρνηση πολιτεύθηκε και πολιτεύεται. Ή μαζί μας ή εναντίον μας, χωρίς κανόνες.
Ο εκτελών χρέη “κηπουρού” του πρωθυπουργού στη Βουλή, Γιώργος Φλωρίδης είναι το πιο γνήσιο παράδειγμα του ανθρωπότυπου του ακροκεντρώου, που δημιουργήθηκε, καλλιεργήθηκε, γιγαντώθηκε και ανταμείφθηκε επί διακυβέρνησης Μητσοτάκη.
Είναι ο ακροκεντρώος με εξουσία, κάτι που άλλωστε είναι και το μόνο “πιστεύω” του ακροκεντρώου, (δεν θα πρέπει να συγχέεται με τον κεντρώο): να έχει εξουσία ή να έχει πρόσβαση σε χρήμα και εξουσία.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, με κρατικούς πόρους φρόντισε να μεγαλώσει και να ενισχύσει με τεράστια επιτυχία, τον στρατό των ακροκεντρώων, απλώνοντάς τους παντού στη δημόσια σφαίρα και στη δημόσια διοίκηση και έχοντας και αρκετούς στο υπουργικό συμβούλιο.
Πότε με τη στολή του ακροδεξιού, πότε με τη στολή του προοδευτικού, πότε με γραβάτα, πότε με την ψεύτικη λάμψη του λάιφ στάιλ, πότε με τα γυμνά οπίσθια του Μακεδονομάχου, 
ο ακροκεντρώος είναι πάντα έτοιμος να υποστηρίξει οτιδήποτε μοιράζει η
κυβέρνηση και το αντίθετό του αν η κυβέρνηση αλλάξει γνώμη.
Η καλλιέργεια αυτού του κοινού έγινε με χρήμα, θέσεις, δολοφονία χαρακτήρων και θηριώδη προπαγάνδα.
Προπαγάνδα υπήρχε πάντα στην ελληνική πολιτική της Μεταπολίτευσης (αν και ποτέ σε τέτοιο βαθμό). Δεν είναι ανακάλυψη της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Αυτό που άλλαξε όμως, είναι η υπερηφάνεια και η απουσία ντροπής. Τώρα πια οι προπαγανδιστές εμφανίζονται ως φορείς αλήθειας και τα λεφτά που τρώνε από το μέλλον των παιδιών του ελληνικού λαού τα κουνάνε μπροστά στα μούτρα μας. Ενίοτε κάνουν και πάρτι.
Εμφανίζονται αρχικά θιγμένοι αν αποκαλυφθεί η σχέση τους με την εξουσία, αλλά μόνο για λίγο. Μόλις περάσει το πρώτο σοκ, ακολουθεί η αντεπίθεση. Δεν φταίει αυτός που έχει σχέση με την εξουσία, αλλά αυτός που τον ζηλεύει και τον αποκαλύπτει.
Σας θυμίζει κάτι αυτό;
Ο τρόπος διαχείρισης των σκανδάλων από την κυβέρνηση, χρειαζόταν ένα κοινό έτοιμο να δεχθεί ή να υποστηρίξει οποιονδήποτε ισχυρισμό.
Είναι βέβαιο ότι ακόμα και τα ίδια τα στελέχη της κυβέρνησης, βρέθηκαν προ (ευχάριστης για τους ίδιους) έκπληξης όταν κατάλαβαν ότι έχουν επιτυχώς δημιουργήσει ένα κοινό, που θα δεχόταν οποιαδήποτε αθλιότητα, αρκεί να συνεχιστεί η πρόσβαση τους στην εξουσία και τα καλά της.
Στις υποκλοπές, το σοβαρότερο των σκανδάλων, μετά το πρώτο σοκ, ακολούθησε η επικοινωνιακή διαχείριση, το χαμήλωμα του θέματος (εν μέσω θέρους) και τελικά από τις προφανείς ευθύνες της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού στο “φταίει ο Ανδρουλάκης που δεν πήγε να ενημερωθεί”.
Στα Τέμπη, ξεκινήσαμε από το σοκ και τα “τώρα σιωπή και βουβός θρήνος” και πήγαμε στο “μπάζωμα”, στην προστασία των πολιτικών πρωταγωνιστών και κυρίως στις χυδαίες ύβρεις κατά των γονέων των θυμάτων.
Στον ΟΠΕΚΕΠΕ από τα αίσχη του “Φραπέ” και του “Χασάπη”, φτάσαμε στο “μαζί τα φάγαμε” και στην επανάληψη της προστασίας των πολιτικών πρωταγωνιστών.
Στο μεταναστευτικό ο Πλεύρης εξευτελίζει την ελληνική ιστορία, εμφανιζόμενος ως κυνηγός των αδυνάμων και εξαγγέλλοντας αναποτελεσματικά μέτρα, με ρητορική χρυσαυγίτη.
Στο έγκλημα της γενοκτονίας στη Γάζα, όσοι αντιδρούν, είναι φίλοι των Τούρκων και προδότες και η κυβέρνηση με πρώτο βιολί τον όψιμο φίλο του Ισραήλ, Άδωνι Γεωργιάδη, ανησυχεί πιο πολύ για τον τουρισμό παρά για τα θύματα της πολιτικής Νετανιάχου.
Για όλες τις παραπάνω αθλιότητες υπάρχει ένας στρατός ακροκεντρώων, που στηρίζει με πάθος τα κυβερνητικά αφηγήματα.
Αν ξεκίνησαν ως τσιρλίντερ της κυβέρνησης, έχουν καταντήσει απολύτως έτοιμοι να πατήσουν πάνω σε σκελετωμένα σώματα παιδιών , αν στην άλλη άκρη του δρόμου τούς κουνήσει κάποιος ένα 50ευρω. Απολύτως αδιάφοροι για μεταρρυθμίσεις που δεν έγιναν, για την ακρίβεια που δεν αντιμετωπίστηκε, για το φιάσκο της Λιβύης και για το επιτελικό κράτος που μετατράπηκε σε σκετσάκι μεταξύ “Φραπέ” και “Χασάπη”.
Και αυτό είναι το μεγαλύτερο αμάρτημα της παρούσας διακυβέρνησης.
Συστηματικά και με επιστημονικό τρόπο, έχει δημιουργήσει έναν αγεφύρωτο διχασμό στην ελληνική κοινωνία, που θα χρειαστεί χρόνια για να επουλωθεί.
Καλλιέργησε το “Ζήσε και άσε τους άλλους να πεθάνουν” και αντιμετώπισε με χλεύη οτιδήποτε δεν έχει σχέση με την ισχύ και την αναπαραγωγή της εξουσίας της.
Αρκετοί είχαν επισημάνει ότι την τελευταία φορά που χρεοκόπησε η Ελλάδα, είχε προηγηθεί η ηθική χρεοκοπία σε όλους τους τομείς. Ακολούθησε η εμφάνιση των “Δεν θέλω να μου κλέψει τη δόξα ο Τόμσεν” και αργότερα των “Γερούν γερά” και των “Βάστα Σόιμπλε”.
Στην επόμενη χρεοκοπία ένας στρατός ακροκεντρώων, που κάποτε εμφανίσθηκαν ως επιτελικοί σταυροφόροι, θα πάρουν ανάλογες και χειρότερες θέσεις, ανάλογα του ποιος θα βρίσκεται στην εξουσία.
Η διαδικασία της ανθρώπινης γήρανσης έχει απασχολήσει την επιστημονική κοινότητα επί δεκαετίες, ωστόσο νέα ερευνητικά δεδομένα αποκαλύπτουν πως η φθορά του οργανισμού δεν ακολουθεί μια ευθεία και γραμμική πορεία, όπως πολλοί θεωρούσαν μέχρι σήμερα.
Αντίθετα, η γήρανση αποτελεί μια περίπλοκη και πολυσταδιακή διεργασία, με διαφορετικές φάσεις επιτάχυνσης και σταθεροποίησης.
Σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο έγκριτο επιστημονικό περιοδικό «Cell»*, εντοπίστηκε ότι γύρω στην ηλικία των 50 ετών παρατηρείται ένα ιδιαίτερα κρίσιμο σημείο καμπής, κατά το οποίο η φθορά των ιστών και των οργάνων επιταχύνεται σημαντικά.
Η εν λόγω μελέτη, η οποία διενεργήθηκε από κορυφαίους ερευνητές της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών, προσφέρει ένα νέο παράθυρο κατανόησης στη βιολογική γήρανση, βασιζόμενη στη λεπτομερή καταγραφή και ανάλυση της πρωτεϊνικής σύνθεσης των ιστών του ανθρώπινου σώματος.
Οι επιστήμονες ανέπτυξαν «πρωτεωμικά** ρολόγια ηλικίας» για κάθε όργανο ξεχωριστά, αποτυπώνοντας τις τροχιές γήρανσης σε μικροσκοπικό, μοριακό επίπεδο.
«Με βάση τις μεταβολές των πρωτεϊνών που σχετίζονται με τη γήρανση, αναπτύξαμε ειδικά πρωτεωμικά ρολόγια ηλικίας για κάθε ιστό και χαρακτηρίσαμε τις τροχιές γήρανσης σε επίπεδο οργάνου. Η χρονική ανάλυση αποκάλυψε ένα σημείο καμπής γύρω στα 50, με τα αιμοφόρα αγγεία να γερνούν νωρίς και να είναι ιδιαίτερα ευάλωτα», αναφέρει η ερευνητική ομάδα.
Στο επίκεντρο της μελέτης βρέθηκαν οι πρωτεΐνες – τα βασικά δομικά και λειτουργικά μόρια του ανθρώπινου σώματος, που καθορίζουν πώς λειτουργούν τα κύτταρα και, κατ’ επέκταση, τα όργανα. Η ομάδα των ερευνητών συνέλεξε δείγματα ιστών από 76 δότες οργάνων, ηλικίας 14 έως 68 ετών, οι οποίοι απεβίωσαν από τραυματική εγκεφαλική βλάβη. Τα δείγματα αυτά κάλυπταν επτά συστήματα του σώματος: το καρδιαγγειακό (καρδιά και αορτή), το πεπτικό (ήπαρ, πάγκρεας και έντερο), το ανοσοποιητικό (σπλήνα και λεμφαδένες), το ενδοκρινικό (επινεφρίδια και λευκός λιπώδης ιστός), το αναπνευστικό (πνεύμονες), το δερματικό (δέρμα) και το μυοσκελετικό (μύες). Επιπλέον, ελήφθησαν και δείγματα αίματος για τη διασταύρωση των δεδομένων.
Η πολυπλοκότητα αυτής της προσέγγισης έγκειται στο γεγονός ότι κάθε ιστός και όργανο του ανθρώπινου σώματος ακολουθεί διαφορετική τροχιά γήρανσης, κάτι που μέχρι πρότινος δεν είχε αποτυπωθεί με ακρίβεια.
Ο ρόλος των πρωτεϊνών σε αυτή τη διαδικασία είναι καθοριστικός, καθώς οι μεταβολές στην ποσότητα και τη δομή τους αντικατοπτρίζουν τις λειτουργικές αλλαγές που συμβαίνουν με την πάροδο του χρόνου.
Μέσα από αυτήν τη λεπτομερή καταγραφή, οι επιστήμονες δημιούργησαν έναν εκτενή κατάλογο με τις πρωτεΐνες που εντοπίστηκαν σε κάθε ιστό και κατέγραψαν πώς τα επίπεδά τους μεταβάλλονταν σε σχέση με την ηλικία των δοτών.
Όπως διαπιστώθηκε, η έκφραση 48 πρωτεϊνών που έχουν συσχετιστεί με χρόνιες ασθένειες αυξανόταν με την ηλικία. Πρόκειται για πρωτεΐνες που σχετίζονται με καρδιαγγειακές παθήσεις, ίνωση ιστών, λιπώδη διήθηση του ήπατος και ηπατικούς όγκους – καταστάσεις που αποτελούν κύριες αιτίες νοσηρότητας και θνησιμότητας στον σύγχρονο κόσμο.
Οι πιο έντονες αλλαγές στις πρωτεϊνικές συνθέσεις των ιστών εντοπίστηκαν στην ηλικιακή ζώνη μεταξύ 45 και 55 ετών, με την αορτή να παρουσιάζει τη μεγαλύτερη ευαισθησία και τις πιο εμφανείς μεταβολές.
Η σημασία αυτών των ευρημάτων δεν είναι μόνο διαγνωστική, αλλά και θεραπευτική, καθώς υποδεικνύουν πιθανά σημεία παρέμβασης για την επιβράδυνση της γήρανσης ή την καθυστέρηση της εμφάνισης των σχετιζόμενων παθήσεων.
Για να επιβεβαιώσουν τα δεδομένα, οι ερευνητές προχώρησαν σε ένα πείραμα σε ζωικά μοντέλα. Απομόνωσαν μία πρωτεΐνη που σχετίζεται άμεσα με τη γήρανση από τις αορτές ποντικών και την ενέχυσαν σε νεαρά ποντίκια.
Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό: τα νεαρά ποντίκια εμφάνισαν μειωμένη σωματική απόδοση, χαμηλότερη δύναμη λαβής, εξασθενημένη ισορροπία και μικρότερη αντοχή σε σχέση με την ομάδα ελέγχου. Παρουσίασαν επίσης έντονα σημάδια αγγειακής γήρανσης, αποδεικνύοντας ότι συγκεκριμένες πρωτεΐνες μπορούν να επιταχύνουν τη φθορά ακόμη και σε νεανικούς οργανισμούς.
Αξιοσημείωτο είναι ότι προηγούμενες μελέτες είχαν ήδη υποδείξει δύο ακόμη χρονικές περιόδους κατά τις οποίες παρατηρείται αυξημένη γήρανση: γύρω στην ηλικία των 44 και εκ νέου περίπου στα 60.
Το νέο αυτό εύρημα που προσθέτει την ηλικία των 50 ως σημείο καμπής, ενισχύει την άποψη ότι η ανθρώπινη γήρανση δεν είναι ένα ενιαίο και ομοιογενές φαινόμενο, αλλά μια αλληλουχία φάσεων που επηρεάζουν διάφορα συστήματα του οργανισμού με διαφορετικό ρυθμό και ένταση.
«Η μελέτη μας στοχεύει στη δημιουργία ενός ολοκληρωμένου πολυ-ιστικού άτλαντα πρωτεϊνωμικής που καλύπτει 50 χρόνια της διαδικασίας γήρανσης του ανθρώπου, αποκαλύπτοντας τους μηχανισμούς πίσω από την απώλεια της ισορροπίας των πρωτεϊνών στα γηρασμένα όργανα και αναδεικνύοντας τόσο τα καθολικά όσο και τα ειδικά για κάθε ιστό πρότυπα γήρανσης», έγραψαν οι ερευνητές. Η δημιουργία αυτού του «πρωτεϊνικού άτλαντα» αποτελεί ένα νέο εργαλείο-ορόσημο στη βιοϊατρική έρευνα, με δυνατότητες εφαρμογής σε διαγνωστικά, προγνωστικά και θεραπευτικά πρωτόκολλα.
Η κατανόηση των συγκεκριμένων μηχανισμών που οδηγούν στην απώλεια πρωτεϊνικής ομοιόστασης στα όργανα θα μπορούσε να οδηγήσει στην ανάπτυξη νέων φαρμάκων ή παρεμβάσεων που να στοχεύουν με ακρίβεια στα σημεία εκείνα όπου η γήρανση εκδηλώνεται πρώτα – όπως τα αιμοφόρα αγγεία ή το πάγκρεας. Τέτοιες παρεμβάσεις δεν θα είχαν μόνο προληπτικό χαρακτήρα, αλλά θα μπορούσαν να συμβάλουν και στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ηλικιωμένων, περιορίζοντας την εμφάνιση ή την εξέλιξη χρόνιων νοσημάτων.
«Αυτές οι γνώσεις μπορούν να διευκολύνουν την ανάπτυξη στοχευμένων παρεμβάσεων για τη γήρανση και τις σχετιζόμενες ασθένειες, ανοίγοντας τον δρόμο για τη βελτίωση της υγείας των ηλικιωμένων», καταλήγουν οι ερευνητές. Η δήλωση αυτή συνοψίζει την ευρύτερη σημασία της μελέτης: η γήρανση δεν είναι αναπόφευκτο πεπρωμένο, αλλά μια βιολογική διαδικασία που μπορεί να χαρτογραφηθεί, να κατανοηθεί και ενδεχομένως να τροποποιηθεί.
Η νέα αυτή επιστημονική εργασία δεν αποτελεί απλώς μια ακόμη μελέτη για τη γήρανση, αλλά μια θεμελιώδη συμβολή στην προσπάθεια της ιατρικής να κατανοήσει τη βιολογική βάση της ανθρώπινης φθοράς και να θέσει τα θεμέλια για μια νέα εποχή εξατομικευμένων παρεμβάσεων, βασισμένων στη μοριακή ταυτότητα κάθε οργάνου και ιστού.
Η μελέτη ανοίγει τον δρόμο για τη δημιουργία μιας νέας γενιάς προληπτικής ιατρικής που θα βασίζεται όχι μόνο στην ηλικία, αλλά και στο «βιολογικό ρολόι» των πρωτεϊνών.
Η είδηση πως το Λονδίνο θα αναγνωρίσει την Παλαιστίνη φέρνει σε ακόμα δυσκολότερη θέση την Αθήνα.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη κλείνει τα μάτια στη γενοκτονία, ενώ στην πράξη στηρίζει τον εγκληματία πολέμου Νετανιάχου.
Η ελληνική Βουλή έχει λάβει απόφαση εδώ και χρόνια για αναγνώριση Παλαιστινιακού κράτους, που η κυβέρνηση αποφεύγει ακόμα και τώρα να υλοποιήσει! Μένοντας η χώρα ένα από τα μελανά στίγματα σε όλη τη γηραιά ήπειρο, όπου οι πιο παραδοσιακοί σύμμαχοι του Ισραήλ αναγνωρίζουν Παλαιστινιακό κράτος.
Και αν η Αθήνα θα ντρέπεται για τη στάση της στο Παλαιστινιακό, τι να πούμε για την κυβέρνηση Χριστοδουλίδη στη Λευκωσία. Που κυνηγάει κάποιους φιλάθλους γιατί σε ένα αγώνα ύψωσαν Παλαιστινιακές σημαίες, ενώ το 40% των εδαφών της είναι κατεχόμενα-όπως στην Παλαιστίνη!
Δύσκολος κόσμος, πολύ δύσκολος-και τα δυσκολότερα είναι μπροστά μας!
Β(ασίλης). Σκ(ουρής).
Πηγή :dnews.gr
ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΕ ΤΟΝ ΣΙΩΝΙΣΤΗ ΛΥΚΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΑΣ ΦΑΕΙ Ο ΤΟΥΡΚΟΣ ΛΥΚΟΣ
Καμεράτα Ρομέου – Συναυλία για την Εθνική Ημέρα Πολιτισμού της Κούβας 🇨🇺 📍 Μουσείο Πόλης, Αβάνα – 19 Οκτωβρίου 2019 Discover Camerata R...
