Κανελλισμός , η διανοούμενη όψη του εγχώριου νεομακαρθισμού

1. Δικάζοντας τη μνήμη της Ελευθεροτυπίας

Ναταλί Χατζηαντωνίου

6-8 λεπτά 

ethnos.gr

---

Δημήτρης Λιγνάδης (Copyright: Eurokinissi)

Στην ημερίδα για τα θύματα της τρομοκρατίας που διοργάνωσε το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, το πάνελ που συνέδεσε το θέμα με τις τέχνες και τα γράμματα, στράφηκε κυρίως εναντίον της ιστορικής εφημερίδας και της κοινωνικής επιρροής που κατά ορισμένους ομιλητές άσκησε η δημοσίευση των προκηρύξεων της «17 Νοέμβρη»
Με κεντρικό σύνθημα «δεν μισούμε, δεν ξεχνάμε, θα νικήσουμε» πραγματοποιήθηκε σήμερα στο Πολεμικό Μουσείο η εκδήλωση μνήμης για τα θύματα της τρομοκρατίας που διοργάνωσε το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη (οι προσκλήσεις έφεραν την υπογραφή του Μιχάλη Χρυσοχοϊδη), υπό την αιγίδα του Πρωθυπουργού. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης άλλωστε άνοιξε την εκδήλωση με χαιρετισμό του.
Μία εκ των συζητήσεων, με συντονιστή τον δημοσιογράφο των «Νέων» Μιχάλη Μητσό αφορούσε στην πρωτότυπη θεματολογία «Η τρομοκρατία υπό την οπτική των τεχνών και των γραμμάτων», με περιεχόμενο που δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε σε τι αφορά εάν-λόγω και πολιτιστικού ρεπορτάζ-δεν την παρακολουθούσαμε. Όμως μάλλον και οι συμμετέχοντες δεν είχαν κατασταλάξει σε τι μπορεί να αφορά η διασύνδεση τρομοκρατίας και γραμμάτων και τεχνών. Αποτέλεσμα; Σ΄ένα κοινό που αποτελούνταν σχεδόν αποκλειστικά από την ΕΛ.ΑΣ (αξιωματούχους της αστυνομίας και φοιτητές της Σχολής της Αστυνομίας) έδωσαν τελείως διαφορετικές εκδοχές. Οι μόνοι συντονισμένοι ως προς την στόχευσή τους- που δεν είχε όμως να κάνει με τα γράμματα, ούτε με τις τέχνες, αλλά κυρίως με τον Τύπο- ήταν ο δημοσιογράφος Ηλίας Κανέλλης και ο συγγραφέας Χρήστος Χωμενίδης. Ο τελευταίος έκανε ουσιαστικά μία λογοτεχνική-γλωσσική αποτίμηση των προκηρύξεων της «17 Νοέμβρη» επισημαίνοντας την υποδοχή και την επιρροή που άσκησαν κατά καιρούς στην ελληνική κοινωνία και επιχειρώντας να συνδέσει το περιεχόμενο των προκηρύξεων με τον αριστερό ριζοσπαστισμό στο λόγο πολιτικών όπως π.χ.η Ζωή Κωνσταντοπούλου-αν και έσπευσε να διευκρινίσει πώς δεν υπαινίσσεται κάποια άλλου τύπου υπόγεια διασύνδεση.

Copyright: Eurokinissi

Ακολούθησε ο Ηλίας Κανέλλης που συνέδεσε «την κοινωνική αμφιθυμία απέναντι στο δολοφονικό φαινόμενο» με τον ρόλο της ιστορικής εφημερίδας «Ελευθεροτυπία». Ο κ. Κανέλλης παρουσίασε μονοσήμαντα και ενώπιον ενός κοινού που δεν ήταν υποχρεωμένο να γνωρίζει την ιστορική πορεία της εφημερίδας, την «Ελευθεροτυπία» ως ένα Μέσον αποκλειστικά υπεύθυνο για την «αντιμετώπιση της ελληνικής τρομοκρατίας με όρους θεάματος». Για να ενισχύσει μάλιστα την άποψή του έκανε λόγο για «δημοσιογράφους που συνομιλούσαν μέσω της εφημερίδας με τρομοκράτες αποκαλώντας τους «ένοπλε σύντροφε» (αναφερόταν στην περίφημη ιστορική διαφωνία του Γιώργου Βότση με τις πρακτικές της «17 Νοέμβρη» μόνον που δεν φρόντισε να επισημάνει ότι επρόκειτο ακριβως περί ηχηρης διαφωνίας).
Κι ακόμα χειρότερα υπαινίχθηκε ότι ο Κίτσος Τεγόπουλος επεδίωκε την φιλοξενία των προκηρύξεων προς ίδιον όφελος (για τις πωλήσεις δηλαδή). «Με τη συγκεκριμένη ταυτότητα ως φωνή της τρομοκρατίας, η Ε διαμόρφωσε κοινωνική συνείδηση και καθιέρωσε ένα ριζοσπαστικό γλωσσάρι», σχολίασε ο κ.Κανέλλης, προσθέτοντας ανερυθρίαστα: «Έζησα με τα χρήματα που έφερναν στην εφημερίδα οι τρομοκράτες γιατί για ένα μεγάλο διάστημα εργαζόμουν κι εγω εκεί». Καθώς μάλιστα δεν είχε αντίλογο, ουδείς μπορούσε να του επισημάνει ότι κίνητρο του Τεγόπουλου όπως και της «Ε» ενδέχεται να μην ήταν οι... μπίζνες όπως υπαινίχθηκε αλλά η διαρκής δέσμευσή τους έναντι της ελευθερίας του λόγου και του Τύπου, της ουσίας της ελευθεροτυπίας δηλαδή. Και ότι μόνο τους κίνητρο ενδέχεται να ήταν η βαθιά πεποίθηση ότι οι πολίτες είναι νοήμονα όντα που δεν χρειάζονται μεσάζοντες στα μηνύματα που προσλαμβάνουν. Μπορούν να αντιληφθούν τον επικίνδυνο ριζοσπαστισμό και χωρίς τη μεσολάβηση απαγορεύσεων και περιορισμού τη ελευθεροτυπίας.

Copyright: Eurokinissi

Είχε προηγηθεί ο διευθυντής του Εθνικού Θέατρου, Δημήτρης Λιγνάδης, που φωτογραφίζοντας έναν αόρατο εχθρό («δεν μπορούμε να αντιδράμε φοβικά απέναντι στα αυτονόητα και να απολογούμαστε ως καλλιτέχνες γιατί παίρνουμε θέση απέναντι στη βία» ειπε) υπεραμύνθηκε της επιλογής του να ονομάσει «Ελένη Παπαδάκη» την σκηνή του Ρεξ (αν και προς αυτή την επιλογή του η μόνη «βία» που ασκήθηκε ήταν η έκφραση μιας διαφορετικής άποψης). Παρουσίασε επίσης ως αιχμή του δόρατος της εκπαιδευτικής πολιτικής του Εθνικού την παράσταση «Μαθήματα Πολέμου ΙΙΙ» που, βασισμένα στα «Ελληνικά» του Ξενοφώντα, σκηνοθετεί ο ίδιος. Ανέλυσε την περίοδο της ηγεμονίας των Τριάκοντα Τυράννων. Και θέτοντας το ερώτημα «τι σημαίνει τρομοκρατία στην τέχνη, την ποίηση και τη λογοτεχνία» επικαλέστηκε τον Ελύτη στο «Αξιον Εστί» («.. Δεν αντέχω και τα σταυροδρόμια που ήξερα έγιναν αδιέξοδα. Σελδζούκοι ροπαλοφόροι καραδοκούν. Χαγάνοι ορνεοκέφαλοι βυσσοδομούν. Σκυλοκοίτες και νεκρόσιτοι κι ερεβομανείς κοπροκρατούν το μέλλον») και τον Γιώργο Χειμωνά στο βιβλίο του «Ποιόν φοβάται η Βιρτζίνια Γουλφ» («Έληξε η αμφισβήτηση. Αποφανατίσθηκαν οι επαναστάσεις. Καταγγέλθηκε η απάτη κάθε «πρωτοπορίας»). Τι σχέση έχουν αυτά τα εδάφια με την κατάληξή του «με φοβίζει η επένδυση της βίας με ιδεολογικό πρόσημο. Φοβάμαι μήπως αυτό γίνει μόδα»; Καθείς βγάζει τα συμπεράσματά του.
Πιο βατή η ομιλία της δικηγόρου και συγγραφέως Καρολίνας Μέρμηγκα περιλάμβανε κυρίως παραδείγματα συγγραφέων που ασχολήθηκαν εμμέσως ή άμεσα με το θέμα της τρομοκρατίας από τον Τζούλιαν Μπαρνς (Ο Αχός της εποχής) στην Ντόνα Ταρτ (Καρδερίνα) και τον Φερνάντο Αραμπουρου (Πατριδα)-βυθίζοντας ωστόσο σε εμφανή ανία ένα μεγάλο μέρος του κοινού που όπως προείπαμε δεν είχε σχέση με τη λογοτεχνία και τις τεχνες.
Να σημειώσουμε τέλος ότι το στίγμα της συζήτησης είχε δώσει εξαρχής ο Μιχάλης Μητσός επισημαίνοντας ότι το θέμα της ημερίδας «έχει διαρκή επικαιρότητα. Το αποδεικνύει η περίεργη αρθρογραφία που εκδηλώθηκε από πρώην υπουργούς, πρώην γ.γ. δικαιωμάτων και συναδέλφους δημοσιογράφους που ενοχλήθηκαν υποστηρίζοντας ότι κατασκευάζουμε εχθρούς». Θα είχε ένα ενδιαφέρον αναμφίβολα ένας διάλογος γι αυτό, αν οι αρθρογράφοι που επικαλέστηκε ο κ. Μητσός ήτα παρόντες και εάν το πάνελ του δεν ήταν τόσο μονοσήμαντo.

2. Η τρομοκρατία... του Κανέλη με θύμα την «Ελευθεροτυπία»

Βαγγέλης Σπυράκης
koutipandoras.gr
 Στην κυβερνητική φιέστα για τα θύματα τη τρομοκρατίας που διοργάνωσε το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, υπό την αιγίδα του Πρωθυπουργού, οι… λόγιοι του κυβερνητικού αφηγήματος της  «κανονικότητας» και του «επιτελικού κράτους», ως σύγχρονοι...  «τρομοκράτες» τίμησαν την μνήμη των θυμάτων  πυροβολώντας τη μνήμη της ιστορικής εφημερίδας της «Ελευθεροτυπίας» (που πλέον έκλεισε), όπως και τον εργαζομένων της.

Η κατευθυνόμενη ενημέρωση και η πλύση εγκεφάλου δίνουν και παίρνουν, όπως και η απόκρυψη ειδήσεων και βασικών στοιχείων στο ρεπορτάζ, ενώ τα media έχουν τεθεί στη διάθεση συγκεκριμένων ιδεολογικοπολιτικών οικονομικών σκοπιμοτήτων. Η ελευθερία έκφρασης περιορίζεται συνεχώς, με νομοθετήματα περί «εχθροπάθειας», ενώ ισχύει πλέον μόνο για συγκεκριμένους, με συγκεκριμένες απόψεις και σε συγκεκριμένα πολιτικά συμφέροντα.  Κάπως έτσι έγινε και χθες στο Μουσείο Μπενάκη στην  «Εκδήλωση Μνήμης για τα Θύματα της Τρομοκρατίας», με  κεντρικό σύνθημα «δεν μισούμε, δεν ξεχνάμε, θα νικήσουμε».
Στην  τελετή που άνοιξε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, με την αρχή να γίνεται με την  ειδική ενότητα υπό τον τίτλο «Η τρομοκρατία υπό την οπτική των τεχνών και των γραμμάτων», όλα κυλούσαν ομαλά μέχρι την στιγμή  που μπήκαν στο παιχνίδι... οι κυβερνητικοί λόγιοι -προσκεκλημένοι Χρυσοχοϊδη- και τότε ποια ήταν εμφανής η στοχοποίηση της ελευθερίας της  έκφρασης και ειδικά της ιστορικής εφημερίδας που δεν υπάρχει πια, της «Ελευθεροτυπίας».
Ο αρθρογράφος των ''Νέων'' Ηλίας Κανέλλης εξαπέλυσε μια άνευ προηγουμένου, ανιστόρητη επίθεση κατά, της «Ελευθεροτυπίας»  καθώς  συνέδεσε «την κοινωνική αμφιθυμία απέναντι στο δολοφονικό φαινόμενο» με τον ρόλο της ιστορικής εφημερίδας. Ο ίδιος χαρακτήρισε  την ιστορική εφημερίδα, στην οποία και εργάστηκε,  «φωνή της τρομοκρατίας» επειδή δημοσίευε προκηρύξεις της!
Ο κ. Κανέλλης παρουσίασε, χωρίς στοιχεία,  ότι η Ελευθεροτυπία ουσιαστικά «πουλούσε» τρομοκρατικό υλικό για να έχει έσοδα, ενώ γα να ενισχύσει την άποψή του, έφτασε και στο σημείο να εγκαλέσει και τον Γιώργο Βότση κάνοντας λόγο για «δημοσιογράφους που συνομιλούσαν μέσω της εφημερίδας με τρομοκράτες αποκαλώντας τους «ένοπλε σύντροφε»
«Έζησα με τα χρήματα που έφερναν στην εφημερίδα οι τρομοκράτες γιατί για ένα μεγάλο διάστημα εργαζόμουν κι εγώ εκεί», είπε χωρίς κανείς να αντιδράσει και να υπερασπιστεί την ελευθεροτυπία και την ανεξαρτησία των δημοσιογράφων. Ιδιαίτερα όταν η επίθεση αυτή στρέφεται εναντίον της πιο σημαντικής εφημερίδας του ελληνικού τύπου στην μεταπολίτευση, που άφησε βαρύ αποτύπωμα στην ιστορία των ΜΜΕ στην Ελλάδα, μέσα από τον πλουραλισμό των θέσεων της, την προοδευτικότητα της και την πραγματική δημοσιογραφική ανεξαρτησία των συντακτών της.
Δυστυχώς, τα ίδια επανέλαβε ο κ. Κανέλης, και από την συχνότητα της ΕΡΤ όπου επίσης εργάζεται το τελευταιο καιρό, χωρίς κανέναν αντίλογο.
«Ζούσε με τα χρήματα της πώλησης των προκηρύξεων των τρομοκρατών», είπε ο κ. Κανέλλης για την Ελευθεροτυπία από τη συχνότητα της ΕΡΤ και από το πάνελ της εκπομπής που συμμετέχει, και πάλι χωρίς κανέναν αντίλογο. Εκεί μάλιστα έκανε κι ένα βήμα παραπάνω καλώντας την αριστερά να αποκηρύξει και να «αποποινικοποιήσει τις σχέσεις της με την τρομοκρατία», χωρίς να μπει σε κανέναν κόπο να εξηγήσει από πού και πώς προκύπτει «ποινικοποιημένη σχέση» της αριστεράς με την τρομοκρατία.
Ο  κ. Κανέλης σε ρόλο έμμισθου προπαγανδιστή αποπάτησε εκεί που επί χρόνια έτρωγε από το μαγαζί που λέγεται Ελευθεροτυπία. Και φυσικά γιατί να μην το κάνει καθώς κυβέρνηση είναι και πάλι η ΝΔ, όταν στα μέσα της δεκαετίας του '90  διευθυντής της ο Σεραφείμ Φυντανίδης πήγε μέχρι και φυλακή όταν η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη προσπάθησε, χωρίς την παραμικρή αίσθηση της πραγματικότητας, να φιμώσει τον Τύπο καταστώντας την δημοσιοποίηση κειμένων από τρομοκρατικές οργανώσεις ποινικό αδίκημα.
Το θέμα της τρομοκρατίας είναι πάντα επίκαιρο ανά τον κόσμο, εκτός αν ο κ. Κανέλης δεν το γνωρίζει. Να του θυμίσουμε ότι η εμπορευματοποίηση δεν ξεκίνησε από τα ΜΜΕ αλλά από την ίδια την αστυνομία που κατασκεύαζε  πολλές φορές τις πληροφορίες με σκοπό να γεμίσει το ταμείο της πολιτείας.  Όσο για την κυβέρνηση σκόπιμα χειραγώγησε το θέμα για ναρκισσσιστική προβολή, εντυπωσιασμό, και στενά πολιτικά οφέλη για ξεκαθάρισμα προσωπικών λογαριασμών.
Ο κ. Κανέλης προφανώς και δεν ήταν από εκείνους που γνώριζαν την ιστορία και τον ρόλο της ''Ελευθεροτυπίας'' στην ενημέρωση. Και επειδή τυγχάνει να ήμουν ένας από τους πολλούς που εργάστηκαν στο μαγαζί αυτό, η δηλώσεις του προσβάλλουν τους ικανότατους δημοσιογράφους που τίμησαν με την παρουσία τους τόσο το επάγγελμα της δημοσιογραφίας, όσο και την «Ελευθεροτυπία».
Αν τώρα ο κ. Κανέλης αισθάνεται άσχημα που πληρωνότανε... από με λεφτά τρομοκρατών, ας τα επιστρέψει σε όλους εκείνους που ήταν εκεί μέχρι την τελευταία στιγμή για να σώσουν την «Ελευθεροτυπία» και έζησαν την ανεργία για πολύ καιρό. 
Άλλωστε το ''φάντασμα'' της Ελευθεροτυπίας ακόμα φοβίζει όλους εκείνους που μέχρι και σήμερα προσπάθησαν ανεπιτυχώς επί πολλά χρόνια να την φιμώσουν.  Η τρομοκρατία θα υπάρχει, όσο και αν προσπαθεί να την κρύψει ένας Κανέλης ένας Χρυσοχοϊδης, και ένας πρωθυπουργός. Το θύμα θα είναι πάντα η ελευθερία της έκφρασης και η Ελευθεροτυπία!