Εξ ίσου κατηγορηματική είναι και η πολιτική ηγεσία που πνέει μένεα εναντίον των Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα, παρότι από το 2008 μειώνονται συνεχώς, φτάνοντας το 2014 το χαμηλότερο σημείο τους. Ο δήμαρχος του Λονδίνου, Σαντίκ Καν τις έχει χαρακτηρίσει ως «πέτρα στο λαιμό των δημόσιων νοσοκομείων». Απορριπτικός απέναντι στα ΣΔΙΤ ήταν και ο μέχρι πρόσφατα ηγέτης των Εργατικών, Τζέρεμι Κόρμπιν, που με βάση ρεπορτάζ του Guardian στις 26 Αυγούστου 2015, είχε δηλώσει τα εξής: «Κάθε σεντ που πληρώνεται σε μια εταιρεία ΣΔΙΤ είναι χρήμα που αφαιρείται από όσους περιμένουν να κάνουν μια εγχείρηση, είναι χρήμα που περικόπτεται από την εκπαίδευση των κλινικών γιατρών και χρήμα που δε δίνεται για θεραπείες οι οποίες θα έσωζαν ζωές. Το μεγαλύτερο μέρος του χρέους σε ΣΔΙΤ βρίσκεται σε οφ σορ εταιρείες, που έτσι αποφεύγουν να πληρώσουν φόρους για κέρδη που παράγουν οι φόροι που πληρώνω εγώ και εσείς. Τεράστια κέρδη από το δημόσιο χρήμα δημιουργούνται από τους φοροδιαφεύγοντες».
Το εντυπωσιακό είναι πως ως σκάνδαλο χαρακτηρίζουν πλέον τις ΣΔΙΤ ακόμη και στελέχη του Συντηρητικού Κόμματος, καθώς είναι αντιμέτωπα με τις επιπτώσεις των συμφωνιών που υπογράφτηκαν πριν χρόνια, ακόμη και πριν δεκαετίες, μιας και η Αγγλία είναι από τις χώρες που πρώτες εισήγαγαν το συγκεκριμένο εργαλείο. Στα οφέλη του υποτίθεται πως συγκαταλέγονται τα οφέλη που απολαμβάνει ο δημόσιος τομέας καθώς για την κατασκευή ενός νοσοκομείου, ενός σχολείου ή ενός αυτοκινητόδρομου δεν καταβάλλει το κόστος πριν την ανέγερση ή την κατασκευή. Αυτό το κάνει ο ιδιωτικός τομέας σε συνεργασία με έναν χρηματοδοτικό οργανισμό, στις περισσότερες περιπτώσεις μια τράπεζα, που έρχεται στη συνέχεια να εισπράξει είτε από το κράτος είτε από τους πολίτες σταθερά τέλη χρήσης, πχ ετήσια μισθώματα ή διόδια για δυο ή τρεις δεκαετίες.
Κάπως έτσι – όμορφα και απλά – σκέφτηκαν και στη περιφέρεια του Δυτικού Γιορκσάιρ όταν αποφάσισαν να χτίσουν με ΣΔΙΤ ένα νοσοκομείο, αρχικού κόστους 42,5 εκ. δολ. Μόνο που το τελικό κόστος κατασκευής του, κατόπιν διαπραγμάτευσης που ξεκίνησαν οι Συντηρητικοί τη δεκαετία του 1990 και συμφώνησαν οι Εργατικοί το 1998, διπλασιάστηκε φτάνοντας τα 81 εκ. «Με βάση δε τους όρους του συμβολαίου, η τοπική υπηρεσία υγείας πρέπει να πληρώσει 390 εκ. δολ. για τα επόμενα 30 χρόνια στην ιδιωτική εταιρεία για να καλύψει τόσο το κεφάλαιο όσο και τους τόκους. Αν αντιθέτως η κυβέρνηση είχε δανειστεί το κεφάλαιο», αναφέρει η έρευνα με τίτλο «Η καταστροφή των ΣΔΙΤ στο Ηνωμένο Βασίλειο, Μαθήματα από την ιδιωτική χρηματοδότηση για τον υπόλοιπο κόσμο» της οργάνωσης Jubilee Debt Campaign (εδώ το πρωτότυπο) απ’ όπου προέρχονται και τα περισσότερα στοιχεία του άρθρου, «με ένα επιτόκιο στο γύρισμα της χιλιετίας στο 5%, τότε το συνολικό κόστος για μια περίοδο 30 ετών θα ήταν 159 εκ. δολ. Το νοσοκομείο κόστισε 231 εκ. δολ. ή 150% παραπάνω απ’ όσο θα έπρεπε να είχε κοστίσει. Διαφορετικά, θα μπορούσε να είχε χτιστεί ένα ακόμη νοσοκομείο και μισό. Εντωμεταξύ, το συμβόλαιο ΣΔΙΤ έχει αλλάξει χέρια δέκα φορές, ενώ δεν είναι γνωστό πόσα χρήματα κερδήθηκαν κάθε φορά που πουλήθηκε. Η τοπική υπηρεσία υγείας πρέπει επίσης να πληρώνει κάθε χρόνο και μια επιπλέον χρέωση για τη συντήρηση του κτιρίου. Αυτό ισούται με 576 εκ. δολ. για 30 χρόνια, ανεβάζοντας το συνολικό κόστος σε 966 εκ. Ο τοπικός βουλευτής του Συντηρητικού Κόμματος, Τζέισον ΜακΚάρτνεϋ, χαρακτήρισε το ΣΔΙΤ σκάνδαλο… Οι τεράστιες πληρωμές για το νοσοκομείο (Calderdale Royal) συνέβαλαν σε μια κρίση χρηματοδότησης στην τοπική υπηρεσία υγείας… επειδή τα χρήματα που δίνονται στα τοπικά νοσοκομεία από την βρετανική κυβέρνηση δεν αρκούν για να καλύψουν όλες τις πληρωμές. Ως απάντηση, η απόφαση που λήφθηκε ήταν να κλείσουν το Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών και Ατυχημάτων του ενός από τα δύο νοσοκομεία. Επιπλέον, επειδή η τοπική υπηρεσία υγείας είναι υποχρεωμένη από το νόμο να κάνει τις πληρωμές για να χρησιμοποιεί το νοσοκομείο Calderdale Royal, επέλεξε να κλείσει το Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών και Ατυχημάτων του άλλου νοσοκομείου. 130.000 άνθρωποι έχουν υπογράψει αίτηση ενάντια στο κλείσιμο του Τμήματος Επειγόντων Περιστατικών και ατυχημάτων, ενώ πραγματοποίησαν και μεγάλες διαδηλώσεις».
Αποτέλεσμα όλων αυτών των κορυφαίων αποτυχιών της αγοράς ήταν η κυβέρνηση να αλλάξει όνομα στις ΣΔΙΤ ώστε να πάψει η υπογραφή τους να προκαλεί κοινωνικές αντιδράσεις… Για το προφανές, να απαγορευτούν οι ΣΔΙΤ ως βλαπτικές για την ανθρώπινη υγεία, ούτε κουβέντα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου