Διάσημα μελοποποιημένα ποιήματα/τραγούδια

"Δεν υπάρχει αγάπη ευτυχισμένη"

Διάσημο  ποίημα του Λουί Αραγκόν , που γράφτηκε το 1943 στο Montchat, στην περιοχή της Λυών, στο σπίτι ενός φίλου ποιητή,  του René Tavernier, πατέρα του σκηνοθέτη Bertrand Tavernier., και δημοσιεύθηκε  το 1946.
Ο Αραγκόν στο ποίημα αυτό  εκφράζει την αντίληψή του για την αγάπη , που θεωρεί ότι είναι  ανέφικτο ιδανικό .
 Στην τελευταία στροφή κάνει αναφορά  στη Γαλλική  Αντίσταση, στην οποία είχε πάρει μέρος αρνούμενος να ζήσει άπραγος υπό το ναζιστικό καθεστώς.
Το ποίημα μελοποιήθηκε και έγινε πασίγνωστο από τον μεγάλο αναρχικό τραγουδοποιό  Ζορζ Μπρασέν και τραγουδήθηκε από πλήθος επώνυμων προσωπικοτήτων του τραγουδιού και του κινηματογράφου .

 

Louis Aragon

Λουί Αραγκόν -(1897-1982)

 

 Il n'y a pas d'amour heureux

Rien n'est jamais acquis à l'homme Ni sa force
 Ni sa faiblesse ni son coeur Et quand il croit
 Ouvrir ses bras son ombre est celle d'une croix
 Et quand il croit serrer son bonheur il le broie
 Sa vie est un étrange et douloureux divorce
           Il n'y a pas d'amour heureux

Sa vie Elle ressemble à ces soldats sans armes
 Qu'on avait habillés pour un autre destin
 A quoi peut leur servir de se lever matin
 Eux qu'on retrouve au soir désoeuvrés incertains
 Dites ces mots Ma vie Et retenez vos larmes
           Il n'y a pas d'amour heureux

Mon bel amour mon cher amour ma déchirure
 Je te porte dans moi comme un oiseau blessé
 Et ceux-là sans savoir nous regardent passer
 Répétant après moi les mots que j'ai tressés
 Et qui pour tes grands yeux tout aussitôt moururent
           Il n'y a pas d'amour heureux

Le temps d'apprendre à vivre il est déjà trop tard
 Que pleurent dans la nuit nos coeurs à l'unisson
 Ce qu'il faut de malheur pour la moindre chanson
 Ce qu'il faut de regrets pour payer un frisson
 Ce qu'il faut de sanglots pour un air de guitare
           Il n'y a pas d'amour heureux

Il n'y a pas d'amour qui ne soit à douleur
 Il n'y a pas d'amour dont on ne soit meurtri
 Il n'y a pas d'amour dont on ne soit flétri
 Et pas plus que de toi l'amour de la patrie
 Il n'y a pas d'amour qui ne vive de pleurs
           Il n'y a pas d'amour heureux
           Mais c'est notre amour à tous les deux
____________________
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΓΑΠΗ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ

Τίποτα δε χαρίστηκε στον άνθρωπο ποτέ. Μηδέ η δύναμή του,

Μηδέ αδυναμία, μηδέ καρδιά. Κι όταν νομίζει πως

Τα χέρι’ ανοίγει, ο ίσκιος του είναι σωστός σταυρός

Και μνέσκει μες στη χούφτα του της ευτυχίας του η σποδός

Είναι μια προδοσία φριχτή κι αλλόκοτ’ η ζωή του.

Δεν υπάρχει αγάπη ευτυχισμένη.

Η ζωή του... Μοιάζει σε στρατιώτες με στολές

Μα δίχως όπλα, για έναν άγνωστο σκοπό ταγμένους.

Τι κι αν τους έβρεις το πρωί ετοιμασμένους,

Αυτούς, οπού το βράδυ θα τους δεις αβέβαιους, νικημένους;

Πείτε μονάχα: η ζωή μου! Και βαστήχτε των δακρύων σας τις πηγές...

Δεν υπάρχει αγάπη ευτυχισμένη.

Ωραία μου αγάπη, καλή μου αγάπη, οδύνη και πλάνη,

Μαζί μου σ’ έχω, μέσα μου, σαν πουλί πληγωμένο·

Κι όλοι γύρω μάς βλέπουν μ ’ένα βλέμμα χαμένο,

Ξαναλέγοντας, πίσω μου, κάθε λόγο που είχα πλεγμένο

Στα μεγάλα τα μάτια σου –κι έχει τώρα πεθάνει...

Δεν υπάρχει αγάπη ευτυχισμένη.

Ο καιρός να μάθουμε να ζούμε έχει διαβεί...

Κλαίνε στην ένωσή τους οι καρδιές μας κάθε βράδι,

Για το σπαθί της δυστυχίας που της χαράς το υφάδι

Κόβει, για τις λύπες που πληρώνουν ένα χάδι,

Τα όσα δάκρυα για μια κιθάρας πνοή.

Δεν υπάρχει αγάπη ευτυχισμένη.

Δεν υπάρχει αγάπη, σαν κισσός στον πόνο να μη στρέφεται,

Δεν υπάρχει αγάπη που να μη σε πεθαίνει,

Δεν υπάρχει αγάπη που να μη σε μαραίνει,

Και της πατρίδας όχι πιότερο η αγάπη η βλογημένη

Δεν υπάρχει αγάπη που απ’ το κλάμα να μη θρέφεται.

Δεν υπάρχει αγάπη ευτυχισμένη.

Κι όμως, μ’ αγάπη εμείς οι δυο είμαστε δεμένοι!

Μετάφραση: Αντώνης Φωστιέρης

Από το βιβλίο: Χριστόφορος Λιοντάκης, «Ανθολογία Γαλλικής Ποίησης. Από τον Μπωντλαίρ ώς τις μέρες μας», Καστανιώτης 2000