«Ο Ανεμος Χορεύει το Κριθάρι»
Διάρκεια: 124'
«Ο Ανεμος Χορεύει το Κριθάρι» είναι ένα ακόμα δείγμα, των πάγιων καλλιτεχνικών και πολιτικών προσανατολισμών του.
Ο Λόουτς, επιθυμώντας να βοηθήσει στον τομέα της συνείδησης, βάζει τον κεντρικό ήρωα της ταινίας του να απευθύνεται σε κάποιους συντρόφους του, οι οποίοι πίστεψαν στην κολοβή εθνική ανεξαρτησία, που τους πρόσφερε η Αγγλία και ήθελαν να καταθέσουν τα όπλα, λέγοντας κάτι σημαντικό που μας αφορά όλους (και εμάς που, υποτίθεται, τελειώσαμε με το ζήτημα της εθνικής ανεξαρτησίας και είμαστε ανεξάρτητο εθνικά κράτος, πια): «Συμφωνήσαμε, λέει ο κεντρικός ήρωας, να σταματήσουμε τον ένοπλο αγώνα μόνον όταν ολοκληρωθεί η εθνική ανεξαρτησία. Και η εθνική ανεξαρτησία δεν περιλαμβάνει μόνον τους ανθρώπους, αλλά και τα χωράφια και τα εργοστάσια, ολόκληρο τον πλούτο της χώρας. Και αυτά πρέπει να απελευθερωθούν και να περάσουν στα χέρια του λαού. Μόνο τότε θα υπάρξει πραγματική εθνική ανεξαρτησία».
Δεν είναι λίγο ένας καλλιτέχνης, προερχόμενος μάλιστα από τη Βρετανία, η οποία είναι υπεύθυνη για ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, να βάζει το ζήτημα της εθνικής ανεξαρτησίας με τέτοια σαφήνεια. Και δεν το βάζει μόνον λεκτικά, απλοϊκά, προπαγανδιστικά δηλαδή. Το δικαιολογεί και δραματουργικά! Η «αλλαγή φρουράς», που έγινε το 1920 στην Ιρλανδία, ιστορικό σημείο του ιρλανδέζικου αγώνα, με το οποίο καταπιάνεται η ταινία, ήταν φανερό πως ήρθε για να αποπροσανατολίσει. Ο ιρλανδέζικος λαός είχε τόσο πολύ μαρτυρήσει από τους Αγγλους, αλλά και από τους Ιρλανδούς τσιφλικάδες και αριστοκράτες, που καμία από τα πάνω συμφωνία δε θα μπορούσε να λύσει οριστικά το πρόβλημα. Η ιστορία και ο αγώνας του ιρλανδέζικου λαού για εθνική ανεξαρτησία, που συνεχίζεται και στις μέρες μας, αποδεικνύει πόσο δίκιο είχε ο Ντέμιαν, ο κεντρικός ήρωας του Λόουτς.
Διάρκεια: 124'
Αγγλική ταινία
Σκηνοθεσία : Κεν Λόουτς - Βικιπαίδεια
Σκηνοθεσία : Κεν Λόουτς - Βικιπαίδεια Παίζουν: Σίλιαν Μέρφι, Λίαμ Κάνιγχαμ, Όρλα Φιτζέραλντ
Στην
Ιρλανδία του 1920, ο Ντάμιεν εγκαταλείπει την ιατρική του καριέρα και
γίνεται παρτιζάνος στον αγώνα κατά των Βρετανών. Διαφωνώντας αργότερα με
την απόφαση της μερικής ανεξαρτησίας, αρνείται να παραδώσει τα όπλα και
παίρνει μέρος σε μια εμφύλια σύγκρουση που τον φέρνει αντιμέτωπο με τον
αδελφό του. Χρυσός Φοίνικας Φεστιβάλ Καννών 2006.
Η συνέπειά του Κεν Λόουτς, να στέκεται διαρκώς και πάντα στο πλευρό της
εργατικής τάξης, δε διαμόρφωσε μόνον τη θεματολογία του, αλλά και τη
φόρμα του έργου του. Το σύνολο της δουλειάς του στηρίζεται στο
σοσιαλιστικό ρεαλισμό: καθαρότητα, λαϊκότητα, θετικοί ήρωες, εμπιστοσύνη
στο λαό, σοσιαλιστικός ουμανισμός...«Ο Ανεμος Χορεύει το Κριθάρι» είναι ένα ακόμα δείγμα, των πάγιων καλλιτεχνικών και πολιτικών προσανατολισμών του.
Ο Λόουτς, επιθυμώντας να βοηθήσει στον τομέα της συνείδησης, βάζει τον κεντρικό ήρωα της ταινίας του να απευθύνεται σε κάποιους συντρόφους του, οι οποίοι πίστεψαν στην κολοβή εθνική ανεξαρτησία, που τους πρόσφερε η Αγγλία και ήθελαν να καταθέσουν τα όπλα, λέγοντας κάτι σημαντικό που μας αφορά όλους (και εμάς που, υποτίθεται, τελειώσαμε με το ζήτημα της εθνικής ανεξαρτησίας και είμαστε ανεξάρτητο εθνικά κράτος, πια): «Συμφωνήσαμε, λέει ο κεντρικός ήρωας, να σταματήσουμε τον ένοπλο αγώνα μόνον όταν ολοκληρωθεί η εθνική ανεξαρτησία. Και η εθνική ανεξαρτησία δεν περιλαμβάνει μόνον τους ανθρώπους, αλλά και τα χωράφια και τα εργοστάσια, ολόκληρο τον πλούτο της χώρας. Και αυτά πρέπει να απελευθερωθούν και να περάσουν στα χέρια του λαού. Μόνο τότε θα υπάρξει πραγματική εθνική ανεξαρτησία».
Δεν είναι λίγο ένας καλλιτέχνης, προερχόμενος μάλιστα από τη Βρετανία, η οποία είναι υπεύθυνη για ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, να βάζει το ζήτημα της εθνικής ανεξαρτησίας με τέτοια σαφήνεια. Και δεν το βάζει μόνον λεκτικά, απλοϊκά, προπαγανδιστικά δηλαδή. Το δικαιολογεί και δραματουργικά! Η «αλλαγή φρουράς», που έγινε το 1920 στην Ιρλανδία, ιστορικό σημείο του ιρλανδέζικου αγώνα, με το οποίο καταπιάνεται η ταινία, ήταν φανερό πως ήρθε για να αποπροσανατολίσει. Ο ιρλανδέζικος λαός είχε τόσο πολύ μαρτυρήσει από τους Αγγλους, αλλά και από τους Ιρλανδούς τσιφλικάδες και αριστοκράτες, που καμία από τα πάνω συμφωνία δε θα μπορούσε να λύσει οριστικά το πρόβλημα. Η ιστορία και ο αγώνας του ιρλανδέζικου λαού για εθνική ανεξαρτησία, που συνεχίζεται και στις μέρες μας, αποδεικνύει πόσο δίκιο είχε ο Ντέμιαν, ο κεντρικός ήρωας του Λόουτς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου