Η Ελλάδα τιμά τον Ροβήρο Μανθούλη (1929-)
Ρ. Μανθούλης: Εκδηλώσεις στην Αθήνα από 18-23 Απριλιου 2016
ΔΕΥΤΕΡΑ 18 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, 6 μμ
ΒΟΥΛΗ, Τιμητική εκδήλωση στην Αίθουσα της Γερουσίας
Απονομή Μεταλλίου από τον Πρόεδρο της Βουλής
ΤΡΙΤΗ 19 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, 8 μμ
Φίλιον, Σκουφά 34
Εκδήλωση «Φιλοι-Φίλιον»
«Ροβήρος Μανθούλης-Εφ’όλης της ύλης»
Συζήτηση του σκηνοθέτη με τον Θέμη Ροδαμίτη και με το κοινό.
ΤΕΤΑΡΤΗ, 20 Απριλίου, 7 μμ
ΕΣΗΕΑ (Ένωση Συντακτών)
Εκδήλωση, με τη συμμετοχή του Ρ. Μανθούλη στη μνήμη του Έλληνα δημοσιογράφου Ηλία Δημητρακόπουλου, ανταποκριτή στην Ουάσιγκτον που αφιέρωσε τη ζωή του στον αντιχουντικό αγώνα και στην αποκάλυψη στην Αμερικανική Κοινή Γνώμη του ρόλου της Ελληνικής Χούντας στο σκάνδαλο του Γουέτεργκεϊτ.
ΠΕΜΠΤΗ, 21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, 8 μμ
Εκδόσεις Γαβριηλίδη, Αγίας Ειρήνης 17 (Μοναστηράκι)
Συζήτηση με τον Ρ. Μανθούλη και τους καλεσμένους του Άλκη Ζέη και Βασίλη Αλεξάκη για το Πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 και τη ζωή τους στην εξορία.
Προβολή της ταινίας του Ρ.Μ. «Η Δικτατορία των Ελλήνων Συνταγματαρχών» για το Γαλλογερμανικό κανάλι ΑΡΤΕ, με δύο σπάνιες μαρτυρίες: του Συνταγματάρχη Παττακού και του Αμερικανού υπουργού Ασφαλείας των Η.Π.Α. Γουόλτερ Ρόστοβ που έδωσε το «πράσινο φως» για την εκτέλεση του Πραξικοπήματος.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 22 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, 8 μμ
Κινηματογράφος ΣΤΟΥΝΤΙΟ
Σπάρτης & Σταυροπούλου 33, Πλ. Αμερικής
Προβολή ταινιών και του Μαστερ Κλας του Ροβήρου Μανθουλη για την Σκηνοθεσία και το Μοντάζ.
Εισήγηση του Θέμη Ροδαμίτη
Φίλιον, Σκουφά 34
Εκδήλωση «Φιλοι-Φίλιον»
«Ροβήρος Μανθούλης-Εφ’όλης της ύλης»
Συζήτηση του σκηνοθέτη με τον Θέμη Ροδαμίτη και με το κοινό.
ΤΕΤΑΡΤΗ, 20 Απριλίου, 7 μμ
ΕΣΗΕΑ (Ένωση Συντακτών)
Εκδήλωση, με τη συμμετοχή του Ρ. Μανθούλη στη μνήμη του Έλληνα δημοσιογράφου Ηλία Δημητρακόπουλου, ανταποκριτή στην Ουάσιγκτον που αφιέρωσε τη ζωή του στον αντιχουντικό αγώνα και στην αποκάλυψη στην Αμερικανική Κοινή Γνώμη του ρόλου της Ελληνικής Χούντας στο σκάνδαλο του Γουέτεργκεϊτ.
ΠΕΜΠΤΗ, 21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, 8 μμ
Εκδόσεις Γαβριηλίδη, Αγίας Ειρήνης 17 (Μοναστηράκι)
Συζήτηση με τον Ρ. Μανθούλη και τους καλεσμένους του Άλκη Ζέη και Βασίλη Αλεξάκη για το Πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 και τη ζωή τους στην εξορία.
Προβολή της ταινίας του Ρ.Μ. «Η Δικτατορία των Ελλήνων Συνταγματαρχών» για το Γαλλογερμανικό κανάλι ΑΡΤΕ, με δύο σπάνιες μαρτυρίες: του Συνταγματάρχη Παττακού και του Αμερικανού υπουργού Ασφαλείας των Η.Π.Α. Γουόλτερ Ρόστοβ που έδωσε το «πράσινο φως» για την εκτέλεση του Πραξικοπήματος.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 22 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, 8 μμ
Κινηματογράφος ΣΤΟΥΝΤΙΟ
Σπάρτης & Σταυροπούλου 33, Πλ. Αμερικής
Προβολή ταινιών και του Μαστερ Κλας του Ροβήρου Μανθουλη για την Σκηνοθεσία και το Μοντάζ.
Εισήγηση του Θέμη Ροδαμίτη
* Πρόσωπο με πρόσωπο (Μία θαυμάσια ταινία) - Βικιπαίδεια
****************
ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ-ΜΙΑ ΕΠΟΧΗ
Ο «Κόσμος κατ’εμέ» είναι ένα χρονικό αναμνήσεων του Ροβήρου Μανθούλη, ευδιάθετο και αποστασιωμένο από μια ζωή αναστατωμένη: μεταξική δικτατορία, Πόλεμος, Κατοχή, Αντίσταση, Δεκέμβρης ’44, Εμφύλιος, «Πατάρι του Λουμίδη», σπουδές στην Αμερική, αψιμαχίες με τη συμμορία Μακάρθυ, συνομιλίες με τον Δημήτρη Μητρόπουλο και τον Ιγκόρ Στραβίνσκι, επιστροφή στο «Πατάρι» παρέα με τους Μιχάλη Κατσαρό, Δημήτρη Χριστοδούλου, Λεωνίδα Ζενάκο, Μίνωα Αργυράκη, Μάνο Χατζιδάκι, Γιάννη Τσαρούχη, Νίκο Γκάτσο, στρατιωτική θητεία ως διερμηνέας του πρωθυπουργού στρατάρχη Παπάγου, διεύθυνση σπουδών Σχολής Κινηματογράφου, καθιέρωση του δημιουργικού ντοκιμαντέρ, ίδρυση της «Ομάδας των πέντε», σκηνοθεσίες (οι βραβευμένες «Ψηλά τα χέρια,Χίτλερ!», «Πρόσωπο με πρόσωπο»,«Μπλουζ με σφιγμένα δόντια», «άνθρωποι και θεοί» μεταξύ άλλων) εξορία στη Γαλλία, αντιχουντικός αγώνας, σκηνοθεσίες για τη Γαλλική Τηλεόραση (το «Ανεβαίνοντας τον Μισισιπή» εγκαινιάζει το Τρίτο Γαλλικό Κανάλι) γενικός διευθυντής Προγράμματος ΕΡΤ (1 και 2), προεδρία της Ελληνικής Κοινότητας Παρισιού, συνομιλίες με Κωνσταντίνο Καραμανλή,Γεώργιο Ράλλη, Γεώργιο Παπανδρέου, Ανδρέα Παπανδρέου, Έρευνες: Κυπριακό, η Μαφία στην Κούβα, η (αποτυχημένη) μυστική Εισβολή στην Αλβανία, Δολοφονία του Κένεντι, «Γουότεργκεϊτ».
Ο «Κόσμος κατ’εμέ» θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν μια υπόγεια ιστορία του 20ού αιώνα, στην Ελλάδα και στον υπόλοιπο κόσμο τον οποίο ο συγγραφέας έχει διασχίσει μελετώντας τον και αποκαλύπτοντάς τον με τις 122 ταινίες του, με τα 17 βιβλία του και σήμερα με τις Αναμνήσεις του.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:
«Παρίσι, 1968. Ο Μάης δεν είχε ακόμα ξεσπάσει. άνδρες σοφοί είχαν μαζευτεί πολλοί στο Παρίσι, το οποίο ήταν από πάντα γη βατή. Εγώ πάντως ήμουν μια ψυχή αγαθή, της οποίας πατρίς θα γινόταν σε λίγο ο σύμπας κόσμος, όπως αποδείχθηκε. Πράγμα που δεν το ήξερα όταν πήγα να συναντήσω τον μυστηριώδη Γάλλο δημοσιογράφο της Monde και παραγωγό της Γαλλικής Τηλεόρασης Κλοντ Φλεουτέρ στο Fouquet’s των Champs Élysées. Αυτός και ο κριτικός της France-Soir Κριστόφ Ιζάρ ετοίμαζαν ένα καινούργιο μηνιαίο πρόγραμμα για το 1ο Κανάλι του ORTF (Office de Radiodiffusion Télévision Française), με τίτλο «A l’affiche du Monde». Θα μπορούσαμε να το πούμε «Στην αφίσα του κόσμου». Το θέαμα στον κόσμο ήταν ένας τρόπος για να εισαχθεί από το παράθυρο στη Γαλλική Τηλεόραση (που ήταν κρατική και συντηρητική) η μουσική και το τραγούδι, που συνόδευαν τις κοινωνικές και πολιτικές αναστατώσεις στον χώρο της νεολαίας, αρχίζοντας από την αγγλοσαξονική. Το μίνι και το ροκ εν ρολ ήταν σχεδόν απαγόρευμένα στη Γαλλική Τηλεόραση ή τουλάχιστον λογοκριμένα. Σε μια Γαλλία της οποίας η νεολαία ήταν έτοιμη να απαντήσει με μια εξέγερση.
Φεύγουμε λοιπόν αμέσως για το Λονδίνο, για τον κόσμο των Μπιτλς και των Ρόλινγκ Στόουνς. Είχα πλήρη άγνοια γι' αυτό τον γαλαξία και ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι πολύ καλά έκανα και δέχτηκα την πρόσκληση να εισαχθώ στη Γαλλία. Η Ελλάδα είναι σίγουρα μια χώρα πλούσια σε πηγές μαζικής κουλτούρας, αλλά αρκετά κλεισμένη στον εαυτό της – τότε τουλάχιστον - θα’λεγα. Κι όταν ανοίγεται προς τα έξω, σπάνια ξέρει πού είναι ο μπαξές με τα μήλα των Εσπερίδων. Τον Μπρασένς και την Μπαρμπαρά ελάχιστοι τους ήξεραν, την Πιαφ λίγοι περισσότεροι, και τον Ζορζ Μουστακί εγώ τον έφερα στην Ελλάδα, αργότερα. Από το Σχέδιο Μάρσαλ και ύστερα, οι Έλληνες ήταν επιρρεπείς στην αγγλοσαξονική κουλτούρα. Το ίδιο και οι Γάλλοι όταν έφτασα στο Παρίσι. Η γκωλική Γαλλία είχε αρχίσει να πνέει τα λοίσθια. Ο πληθυσμός είχε ωριμάσει για αυτά που ετοιμαζόμασταν να γυρίσουμε και για τον τρόπο που τα γυρίσαμε. Η τηλεόραση ήταν στα χέρια των δημοσιογράφων, όπως παντού. Αυτό που κάναμε εμείς ήταν να φέρουμε τον κινηματογράφο στην τηλεόραση. Και σ’έναν χρόνο πήραμε το βραβείο του καλύτερου προγράμματος της Γαλλικής Τηλεόρασης από τους κριτικούς.
Πήγα να πω κάτι ακόμα, είπα.. άσε να μην το πω, αλλά δεν αντέχω, θα το πω: «Λυπάμαι που χάσατε τον τόπο σας», μου είπε μια μέρα ο διευθυντής της Γαλλικής Τηλεόρασης, «αλλά χαίρομαι που σας κερδίσαμε εμείς».
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ «Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΩΝ» (1998) ΤΟΥ Ρ. ΜΑΝΘΟΥΛΗ, εδώ:
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ: «Ο κόσμος κατ’ εμέ – Ο βίος και τα πάθη μου» του Ρ. Μανθούλη
Ο «Κόσμος κατ’εμέ» είναι ένα χρονικό αναμνήσεων του Ροβήρου Μανθούλη, ευδιάθετο και αποστασιωμένο από μια ζωή αναστατωμένη: μεταξική δικτατορία, Πόλεμος, Κατοχή, Αντίσταση, Δεκέμβρης ’44, Εμφύλιος, «Πατάρι του Λουμίδη», σπουδές στην Αμερική, αψιμαχίες με τη συμμορία Μακάρθυ, συνομιλίες με τον Δημήτρη Μητρόπουλο και τον Ιγκόρ Στραβίνσκι, επιστροφή στο «Πατάρι» παρέα με τους Μιχάλη Κατσαρό, Δημήτρη Χριστοδούλου, Λεωνίδα Ζενάκο, Μίνωα Αργυράκη, Μάνο Χατζιδάκι, Γιάννη Τσαρούχη, Νίκο Γκάτσο, στρατιωτική θητεία ως διερμηνέας του πρωθυπουργού στρατάρχη Παπάγου, διεύθυνση σπουδών Σχολής Κινηματογράφου, καθιέρωση του δημιουργικού ντοκιμαντέρ, ίδρυση της «Ομάδας των πέντε», σκηνοθεσίες (οι βραβευμένες «Ψηλά τα χέρια,Χίτλερ!», «Πρόσωπο με πρόσωπο»,«Μπλουζ με σφιγμένα δόντια», «άνθρωποι και θεοί» μεταξύ άλλων) εξορία στη Γαλλία, αντιχουντικός αγώνας, σκηνοθεσίες για τη Γαλλική Τηλεόραση (το «Ανεβαίνοντας τον Μισισιπή» εγκαινιάζει το Τρίτο Γαλλικό Κανάλι) γενικός διευθυντής Προγράμματος ΕΡΤ (1 και 2), προεδρία της Ελληνικής Κοινότητας Παρισιού, συνομιλίες με Κωνσταντίνο Καραμανλή,Γεώργιο Ράλλη, Γεώργιο Παπανδρέου, Ανδρέα Παπανδρέου, Έρευνες: Κυπριακό, η Μαφία στην Κούβα, η (αποτυχημένη) μυστική Εισβολή στην Αλβανία, Δολοφονία του Κένεντι, «Γουότεργκεϊτ».
Ο «Κόσμος κατ’εμέ» θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν μια υπόγεια ιστορία του 20ού αιώνα, στην Ελλάδα και στον υπόλοιπο κόσμο τον οποίο ο συγγραφέας έχει διασχίσει μελετώντας τον και αποκαλύπτοντάς τον με τις 122 ταινίες του, με τα 17 βιβλία του και σήμερα με τις Αναμνήσεις του.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:
«Παρίσι, 1968. Ο Μάης δεν είχε ακόμα ξεσπάσει. άνδρες σοφοί είχαν μαζευτεί πολλοί στο Παρίσι, το οποίο ήταν από πάντα γη βατή. Εγώ πάντως ήμουν μια ψυχή αγαθή, της οποίας πατρίς θα γινόταν σε λίγο ο σύμπας κόσμος, όπως αποδείχθηκε. Πράγμα που δεν το ήξερα όταν πήγα να συναντήσω τον μυστηριώδη Γάλλο δημοσιογράφο της Monde και παραγωγό της Γαλλικής Τηλεόρασης Κλοντ Φλεουτέρ στο Fouquet’s των Champs Élysées. Αυτός και ο κριτικός της France-Soir Κριστόφ Ιζάρ ετοίμαζαν ένα καινούργιο μηνιαίο πρόγραμμα για το 1ο Κανάλι του ORTF (Office de Radiodiffusion Télévision Française), με τίτλο «A l’affiche du Monde». Θα μπορούσαμε να το πούμε «Στην αφίσα του κόσμου». Το θέαμα στον κόσμο ήταν ένας τρόπος για να εισαχθεί από το παράθυρο στη Γαλλική Τηλεόραση (που ήταν κρατική και συντηρητική) η μουσική και το τραγούδι, που συνόδευαν τις κοινωνικές και πολιτικές αναστατώσεις στον χώρο της νεολαίας, αρχίζοντας από την αγγλοσαξονική. Το μίνι και το ροκ εν ρολ ήταν σχεδόν απαγόρευμένα στη Γαλλική Τηλεόραση ή τουλάχιστον λογοκριμένα. Σε μια Γαλλία της οποίας η νεολαία ήταν έτοιμη να απαντήσει με μια εξέγερση.
Φεύγουμε λοιπόν αμέσως για το Λονδίνο, για τον κόσμο των Μπιτλς και των Ρόλινγκ Στόουνς. Είχα πλήρη άγνοια γι' αυτό τον γαλαξία και ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι πολύ καλά έκανα και δέχτηκα την πρόσκληση να εισαχθώ στη Γαλλία. Η Ελλάδα είναι σίγουρα μια χώρα πλούσια σε πηγές μαζικής κουλτούρας, αλλά αρκετά κλεισμένη στον εαυτό της – τότε τουλάχιστον - θα’λεγα. Κι όταν ανοίγεται προς τα έξω, σπάνια ξέρει πού είναι ο μπαξές με τα μήλα των Εσπερίδων. Τον Μπρασένς και την Μπαρμπαρά ελάχιστοι τους ήξεραν, την Πιαφ λίγοι περισσότεροι, και τον Ζορζ Μουστακί εγώ τον έφερα στην Ελλάδα, αργότερα. Από το Σχέδιο Μάρσαλ και ύστερα, οι Έλληνες ήταν επιρρεπείς στην αγγλοσαξονική κουλτούρα. Το ίδιο και οι Γάλλοι όταν έφτασα στο Παρίσι. Η γκωλική Γαλλία είχε αρχίσει να πνέει τα λοίσθια. Ο πληθυσμός είχε ωριμάσει για αυτά που ετοιμαζόμασταν να γυρίσουμε και για τον τρόπο που τα γυρίσαμε. Η τηλεόραση ήταν στα χέρια των δημοσιογράφων, όπως παντού. Αυτό που κάναμε εμείς ήταν να φέρουμε τον κινηματογράφο στην τηλεόραση. Και σ’έναν χρόνο πήραμε το βραβείο του καλύτερου προγράμματος της Γαλλικής Τηλεόρασης από τους κριτικούς.
Πήγα να πω κάτι ακόμα, είπα.. άσε να μην το πω, αλλά δεν αντέχω, θα το πω: «Λυπάμαι που χάσατε τον τόπο σας», μου είπε μια μέρα ο διευθυντής της Γαλλικής Τηλεόρασης, «αλλά χαίρομαι που σας κερδίσαμε εμείς».
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ «Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΩΝ» (1998) ΤΟΥ Ρ. ΜΑΝΘΟΥΛΗ, εδώ:
