Μila greeklish elefthera. Arkei na mi
les mlks
Η σλανγκ, τα γκρίκλις και διάφορα
άλλα γλωσσικά ζητήματα
Ο Φοίβος
Παναγιωτίδης, διδάκτορας του Πανεπιστημίου
του Essex και καθηγητής γλωσσολογίας στο
Πανεπιστήμιο Κύπρου, μιλά στο LIFO.gr
Από τον Μ.ΗULOT
Ο Φοίβος Παναγιωτίδης
είναι διδάκτορας του Πανεπιστημίου του
Essex και καθηγητής γλωσσολογίας στο
Πανεπιστήμιο Κύπρου. Το βιβλίο του με
τίτλο «Μίλα μου για Γλώσσα» είναι μία
μικρή εισαγωγή στη γλωσσολογία για
όσους βαριούνται τη γλωσσολογία, μία
απολαυστική ανάλυση του γλωσσικού
φαινομένου –κυρίως της ελληνικής
γλώσσας- σε σύντομα κεφάλαια που
διαβάζεται «μονορούφι» και δεν έχει
καμία σχέση με αυτό που φαντάζεσαι όταν
ακούς την τρομακτική φράση «γλωσσική
επιστήμη».
Τον πετύχαμε μεταξύ Αμερικής
και Κύπρου και μας έλυσε (σχεδόν) όλες
τις απορίες μας.
— Πόσο καιρό ασχολείστε
με τη γλώσσα; Τι σας έχει προσφέρει αυτό;
- Κανονικά εδώ απαντάμε "με τη γλώσσα
ασχολούμαι από μικρό παιδί", ε; Αλλά
μπα. Πρωτοενδιαφέρθηκα κάπως στη Β'
Λυκείου, αλλά ως φοιτητής δεν ήξερα αν
προτιμούσα να ασχοληθώ με τη λογοτεχνία.
Τελικά, στράφηκα στη Γλωσσολογία χάρη
στον Γ. Μπαμπινιώτη και στη Δ.
Θεοφανοπούλου-Κοντού, ενώ την οριστική
ώθηση προς τα εκεί μού την έδωσε, με
πλάγιο τρόπο, μια συμβουλή του Γ.
Γιατρομανωλάκη. Η Γλωσσολογία μού έχει
προσφέρει χαρά και το ωραίο ταξίδι.
Είμαι πάρα πολύ τυχερός που κάνω τη
δουλειά που μου αρέσει, κι αυτό χάρη σε
μια υποτροφία του ΙΚΥ και στην υποστήριξη
των δικών μου ανθρώπων.
— Έχουν κοινή
καταγωγή οι γλώσσες;
- Δεν ξέρουμε. Μάλλον
όχι. Η εικασία ότι οι γλώσσες έχουνε
κοινή καταγωγή έχει χρησιμοποιηθεί για
να εξηγήσουμε τις εντυπωσιακές κατά
βάθος ομοιότητες μεταξύ των γλωσσών.
Από την άλλη, νέες γλώσσες δημιουργούνται
συνεχώς, όπως οι κρεολές, και δημιουργούνται
από ευτελή και περιορισμένα υλικά. Και
αυτές οι γλώσσες είναι κατά βάθος όπως
όλες οι άλλες, οι -- ας πούμε -- προγονικές.Τα
ελληνικά έχουνε γραφτεί με αραβική
γραφή στη Μικρασία, με κυριλλική γραφή
στην πρώην ΕΣΣΔ, με απλοποιημένη
ορθογράφηση, με λατινικούς χαρακτήρες
(τα λεγόμενα φραγκολεβαντίνικα ή
φραγκοχιώτικα). Όσο τα γκρήκλις παραμένουν
μια εναλλακτική γραφή της γλώσσας σε
περιορισμένα μέσα, π.χ. sms και κοινωνικά
μέσα δικτύωσης, δε θα υπάρξει πρόβλημα.
Αυτό που με ανησυχεί περισσότερο από
τα γκρήκλις είναι η κατρακύλα του
εγγραμματισμού που προσφέρει το ελληνικό
σχολείο. Εκεί υπάρχει σοβαρό πρόβλημα,
όντως.
- Όχι. Όλες
οι γλώσσες είναι εξίσου πολύπλοκες, σε
διαφορετικά επίπεδα ωστόσο: άλλη έχει
πολύπλοκη μορφολογία και δεκάδες
ρηματικούς τύπους, άλλη αυστηρούς
κανόνες σχηματισμού προτάσεων κτλ.
Όλες οι γλώσσες είναι εξίσου πολύπλοκες
γιατί δεν αποτελούν πολιτισμικές
κατασκευές (όπως το χρήμα), ώστε να
αντανακλούν την οργάνωση του πολιτισμού
που τις ομιλεί, παρά είναι προϊόντα της
έμφυτης ικανότητάς μας για γλώσσα (της
Καθολικής Γραμματικής) όπως αυτή
πραγματώνεται σε ένα κοινωνικό
περιβάλλον.
— Πώς γεννιέται και πόσο
ζει μια γλώσσα;
- Η γλώσσα ως στοιχείο
πολιτισμικής παράδοσης ζει τόσο όσο
το επιθυμεί (ας πούμε) ο πολιτισμός της:
οι Ιταλοί δε θεωρούν ότι μιλάνε
νεολατινικά εδώ και αιώνες. Όσον αφορά
τη γλώσσα καθεαυτή τώρα, κάθε παιδί που
κατακτά γλώσσα την επανοικοδομεί από
την αρχή, οδηγούμενο από την έμφυτη
ικανότητα του ανθρώπινου είδους για
γλώσσα (την Καθολική Γραμματική) και
με βάση τα γλωσσικά δεδομένα που ακούει
γύρω του. Τα υπόλοιπα τα λέω στο σχετικό
κεφάλαιο του βιβλίου...
- Η χρήση της γλώσσας με δόκιμο τρόπο, δηλαδή με βάση κάποιες κοινωνικά καθορισμένες νόρμες. Εδώ μπαίνει και η θεμελιώδης διάκριση μεταξύ δόκιμου και γραμματικού: γραμματικό είναι ό,τι βρίσκεται σε αρμονία με την ενδιάθετη γραμματική κάθε φυσικού ομιλητή, με τους κανόνες της μητρικής γλώσσας του που έχει στο κεφάλι του.
— Υπάρχουν κριτήρια σύμφωνα με τα οποία συμπεριλαμβάνεται μια νέα λέξη σε λεξικό; Και γιατί το «σκέψιμο» της Καλομοίρας είναι λάθος λέξη;
-Κριτήρια υπάρχουν αλλά θα πρέπει να ρωτήσετε λεξικολόγους για να σας τα συνοψίσουν. Ξέρω πάντως ότι διαφορετικοί λεξικογράφοι χρησιμοποιούν διαφορετικά κριτήρια συμπερίληψης μιας λέξης στο λεξικό τους. Το "σκέψιμο", αν και μορφολογικά ομαλό, όπως είναι το "πήξιμο", μάλλον δεν έχουμε τι να το κάνουμε. Έτσι, ενώ δίπλα στην "πήξη" υπάρχει και το "πήξιμο", το αποτέλεσμα της πήξης ή η διαδικασία της πήξης, η αναλογία δεν εφαρμόζεται στο "σκέψη" και το "σκέψιμο" ως, ξέρω ’γω, το αποτέλεσμα της διαδικασίας σκέψης. Το πώς και γιατί ακριβώς συμβαίνει αυτό είναι ένα από τα πιο χοτ ζητήματα της μορφολογίας.[.............]
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ ΕΔΩ>
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου