Το νερό είναι δικό μας!

2015 Ιουνίου 14

Εκδήλωση-συζήτηση με τον Όσκαρ Ολιβέρα τη Δευτέρα 15 Ιουνίου 2015, ώρα 19:30, στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης. Διοργάνωση: Κίνηση 136

Όταν το 2000 η κυβέρνηση της Βολιβίας πούλησε την εταιρία ύδρευσης της Κοτσαμπάμπα, πόλης 2 εκατ. κατοίκων, στην πολυεθνική Μπέκτελ, η εταιρία τριπλασίασε τα τιμολόγια, και προσπάθησε να διαλύσει τα παραδοσιακά κοινοτικά συστήματα διαχείρισης του νερού. Οι κάτοικοι της πόλης εξεγέρθηκαν και δημιούργησαν το «Συντονιστικό για την Υπεράσπιση του Νερού και της Ζωής», μια ανοιχτή συνέλευση που συντόνισε τον αγώνα ενάντια στην βορειοαμερικανική εταιρία. Μετά από πολύμηνες συγκρούσεις με νεκρούς και τραυματίες, η εταιρία αναγκάστηκε να αποχωρήσει.

«Ωστόσο, η σύγκρουση αυτή δεν ήταν μια απλή μάχη για την υπεράσπιση ενός φυσικού πόρου• αντίθετα, ήταν φυσική συνέχεια της ακατάπαυστης ιστορικής πάλης του λαού της Βολιβίας για την υπεράσπιση του δικαιώματός του να αποφασίζει οριζόντια και αυτόνομα για ό,τι αφορά τις δικές του ανάγκες• ήταν, δηλαδή, απόρροια της επιτακτικής και αδιαπραγμάτευτης ανάγκης του να ζει σε μια αληθινή δημοκρατία.»

Μερικά χρόνια μετά, μια κυβέρνηση με στενή σχέση με τα κοινωνικά και ιθαγενικά κινήματα, αυτή του Έβο Μοράλες, ήρθε στην εξουσία. Ωστόσο, το κρατικό συγκεντρωτικό μοντέλο που προήγαγε δεν σεβάστηκε τα κοινοτικά συστήματα διαχείρισης του νερού μέσω τοπικών συμμετοχικών «επιτροπών νερού», σύμφωνα με τις παραδόσεις των ιθαγενών Κέτσουα και Αϊμάρα.

Ο Όσκαρ Ολιβέρα υπήρξε βιομηχανικός εργάτης, συνδικαλιστής και εκπρόσωπος του «Συντονιστικού για την Υπεράσπιση του Νερού και της Ζωής» κατά τη διάρκεια του «Πολέμου του Νερού» της Κοτσαμπάμπα. Αρνήθηκε όλες τις προτάσεις για αξιώματα και παραμένει ενεργός στα λαϊκά κινήματα. Για τη δράση του έχει υποστεί διώξεις και απειλές από την κυβέρνηση του Έβο Μοράλες.

Διαβάστε επίσης:
Το νερό πέρα απο το κράτος, της Μαρσέλα Ολιβέρα
Βολιβία: Η ιδιωτικοποίηση του νερού 
«Αρνήθηκα τη θέση του υπουργού για να μη γίνω κλέφτης, ψεύτης και τεμπέλης» – Συνέντευξη του Όσκαρ Ολιβέρα στην “Ελευθεροτυπία”, Σεπτέμβριος 2012