Ο λαός του Σόιμπλε
Ελάχιστα ήταν τα αυτοσχέδια
χειρόγραφα πλακάτ που έβλεπε κανείς στη συγκέντρωση, ακόμη και τα
πρωτότυπα βιομηχανοποιημένα δείγματα. Φωτογραφία (1) |
ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Για δεύτερη φορά μέσα στο
τελευταίο εξάμηνο η στήλη αφήνει τους τοίχους για να ασχοληθεί με τις
κραυγές που αποτυπώθηκαν γραπτά στη «φιλοευρωπαϊκή» διαδήλωση της
περασμένης Πέμπτης στο Σύνταγμα.
Μολονότι μικρότερη από το φιλοκυβερνητικό συλλαλητήριο της προηγουμένης στο ίδιο σημείο, η πρώτη αυτή ελληνική «κατσαρόλα» κέρδισε σαφώς στο επίπεδο των εντυπώσεων, τόσο με τη μαζική εισβολή των οπαδών του Αδώνιδος και του Βορίδη στο αφύλακτο προαύλιο της Βουλής όσο και με την πρωτοτυπία μιας «αυθόρμητης» εκδήλωσης που οργανώθηκε «μέσω facebook» αλλά όπου οι συγκεντρωμένοι κράδαιναν αυστηρά τυποποιημένα, ομοιόμορφα πλακάτ.
Καθώς το χάπενινγκ θα επαναληφθεί σήμερα, με την ευγενική χορηγία και ζωντανή κάλυψη των καναλιών των εφοπλιστών, μια ματιά στην πανηγυρική στοχοθεσία του είναι επιβεβλημένη.
Ελάχιστα ήταν τα αυτοσχέδια χειρόγραφα πλακάτ που έβλεπε κανείς στη συγκέντρωση (1-2), ακόμη και τα πρωτότυπα βιομηχανοποιημένα δείγματα (3).
Η μεγάλη πλειονότητα των διαδηλωτών που «μένουν Ευρώπη» κρατούσε ομοιόμορφα δίγλωσσα χαρτονένια πλακάτ με την αντίστοιχη μπορντούρα και ελληνική/ευρωπαϊκή σήμανση (4-9).
Το σύνθημα ήταν κατά κανόνα το ίδιο και στις δύο πλευρές, ενίοτε όμως με αξιοσημείωτη απόκλιση, αποτέλεσμα της προσαρμογής του στα αντίστοιχα target group: ο ελληνόγλωσσος «εξευτελισμός της δήθεν διαπραγμάτευσης» (8) μετατράπηκε έτσι αγγλιστί σε «εθνικό εξευτελισμό που προκαλεί η κυβέρνηση», δίχως περιττές εξηγήσεις (9).
Κεντρικό μήνυμα της συγκέντρωσης ήταν η απαίτηση για πάση θυσία υποταγή στους όρους των δανειστών (6-7, 10-12), ο εκθειασμός της ιδιωτικής «επιχειρηματικότητας» και άφθονο μίσος προς οτιδήποτε θυμίζει δημόσιο τομέα ή εργατικά δικαιώματα (13-18).
Οι κραυγές περί «σταλινισμού» (18-19) συμβάδιζαν έτσι ανενόχλητα με την αντίθεση στον συνδικαλισμό των δημοσίων υπαλλήλων (20) και ο «αντιεθνικισμός» (21) με τις γαλανόλευκες και την απαίτηση σχηματισμού «κυβέρνησης εθνικής ενότητας» (21-22).
Μολονότι μικρότερη από το φιλοκυβερνητικό συλλαλητήριο της προηγουμένης στο ίδιο σημείο, η πρώτη αυτή ελληνική «κατσαρόλα» κέρδισε σαφώς στο επίπεδο των εντυπώσεων, τόσο με τη μαζική εισβολή των οπαδών του Αδώνιδος και του Βορίδη στο αφύλακτο προαύλιο της Βουλής όσο και με την πρωτοτυπία μιας «αυθόρμητης» εκδήλωσης που οργανώθηκε «μέσω facebook» αλλά όπου οι συγκεντρωμένοι κράδαιναν αυστηρά τυποποιημένα, ομοιόμορφα πλακάτ.
Καθώς το χάπενινγκ θα επαναληφθεί σήμερα, με την ευγενική χορηγία και ζωντανή κάλυψη των καναλιών των εφοπλιστών, μια ματιά στην πανηγυρική στοχοθεσία του είναι επιβεβλημένη.
Ελάχιστα ήταν τα αυτοσχέδια χειρόγραφα πλακάτ που έβλεπε κανείς στη συγκέντρωση (1-2), ακόμη και τα πρωτότυπα βιομηχανοποιημένα δείγματα (3).
Η μεγάλη πλειονότητα των διαδηλωτών που «μένουν Ευρώπη» κρατούσε ομοιόμορφα δίγλωσσα χαρτονένια πλακάτ με την αντίστοιχη μπορντούρα και ελληνική/ευρωπαϊκή σήμανση (4-9).
Το σύνθημα ήταν κατά κανόνα το ίδιο και στις δύο πλευρές, ενίοτε όμως με αξιοσημείωτη απόκλιση, αποτέλεσμα της προσαρμογής του στα αντίστοιχα target group: ο ελληνόγλωσσος «εξευτελισμός της δήθεν διαπραγμάτευσης» (8) μετατράπηκε έτσι αγγλιστί σε «εθνικό εξευτελισμό που προκαλεί η κυβέρνηση», δίχως περιττές εξηγήσεις (9).
Κεντρικό μήνυμα της συγκέντρωσης ήταν η απαίτηση για πάση θυσία υποταγή στους όρους των δανειστών (6-7, 10-12), ο εκθειασμός της ιδιωτικής «επιχειρηματικότητας» και άφθονο μίσος προς οτιδήποτε θυμίζει δημόσιο τομέα ή εργατικά δικαιώματα (13-18).
Οι κραυγές περί «σταλινισμού» (18-19) συμβάδιζαν έτσι ανενόχλητα με την αντίθεση στον συνδικαλισμό των δημοσίων υπαλλήλων (20) και ο «αντιεθνικισμός» (21) με τις γαλανόλευκες και την απαίτηση σχηματισμού «κυβέρνησης εθνικής ενότητας» (21-22).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου