Θα μιλήσει ο σοφός λαός...
Πηγή: Protagon.gr, 29/12/14
Εκλογές λοιπόν. Το μόνο
σίγουρο, είναι πως με αυτές δεν θα πλήξουμε, για τα υπόλοιπα δεν έχω
ιδέα. Ενδεχομένως να ξέρει καλύτερα ο σοφός λαός. Αυτός που στέλνει στη
Βουλή τον Άδωνι, τον Βορίδη, τον Μελά, τη Ραχήλ, τον Μητρόπουλο, τον
Μιχελογιαννάκη, τη Γιαταγάνα, τον Βουδούρη, τους φασίστες και ένα σωρό
άλλους, για να τον εκπροσωπήσουν.
Αυτός ο λαός για τον οποίο υπάρχει ένα κλισέ που λέει πως «ξέρει και κρίνει», ένα κλισέ που συνοδεύει το άλλο, επίσης χιλιοειπωμένο, που λέει πως «στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα».
Υπάρχουν και είναι μεγάλα, λέω εγώ. Αλλά ποιος είμαι εγώ που θα κρίνω αυτή τη λαϊκή σοφία; Εκείνη που έχει οδηγήσει τη χώρα στη σημερινή κατάσταση. Γιατί, κατά την ταπεινή μου άποψη, δεν φταίνε μόνο τα κόμματα που έχουν μετάσχει στην εξουσία, με κάθε τρόπο. Αλλά και εκείνοι που επιβράβευαν τα κόμματα αυτά, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να επαναλάβουν όσα έκαναν.
Ο σοφός λαός που κάνει τις επιλογές του, αλλά κανένας απ' όσους μετέχουν στο πολιτικό παιχνίδι δεν του επισημαίνει ότι έχει ευθύνες γι' αυτές. Αντίθετα, του χαιδεύουν τ' αυτιά, του λένε πως παρασύρθηκε, τον κολακεύουν, του πλέκουν το εγκώμιο. Και αυτό, το κανάκεμα, δεν το έκαναν μόνο πολιτικοί και κόμματα, αλλά και Μέσα ενημέρωσης που αναζητούν σταθερά πελάτες. Άρα η ευθύνη είναι και δική μας, όσων από μικρές ή μεγαλύτερες θέσεις επιρροής κατευθύναμε μυαλά και συνειδήσεις. Αυτός ο σοφός λαός λοιπόν, έχει τη νέα του ευκαιρία στις 25 Ιανουαρίου.
Πριν λίγα χρόνια, όταν άρχιζε αυτή η κρίση ν' απογυμνώνει τη χώρα, όχι μόνο οικονομικά, αλλά και σε όλα τα επίπεδα, όταν βλέπαμε εικόνες αποκάλυψης (με μεγάλα ποσοστά, για παράδειγμα, να επιλέγουν νεοναζί ως απάντηση στα αδιέξοδα), είχα την εντύπωση πως θα συνειδητοποιούσαμε, σε κάποιο βαθμό τουλάχιστον, πως έχουμε και εμείς ευθύνη για όσα έχουν συμβεί. Πάλι λάθος έκανα. Και φοβάμαι πως θα κάνω πολλά λάθη ακόμα. Ας αφεθώ και εγώ στην κρίση του σοφού λαού...
ένα άρθρο των πρωταγωνιστών
Αυτός ο λαός για τον οποίο υπάρχει ένα κλισέ που λέει πως «ξέρει και κρίνει», ένα κλισέ που συνοδεύει το άλλο, επίσης χιλιοειπωμένο, που λέει πως «στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα».
Υπάρχουν και είναι μεγάλα, λέω εγώ. Αλλά ποιος είμαι εγώ που θα κρίνω αυτή τη λαϊκή σοφία; Εκείνη που έχει οδηγήσει τη χώρα στη σημερινή κατάσταση. Γιατί, κατά την ταπεινή μου άποψη, δεν φταίνε μόνο τα κόμματα που έχουν μετάσχει στην εξουσία, με κάθε τρόπο. Αλλά και εκείνοι που επιβράβευαν τα κόμματα αυτά, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να επαναλάβουν όσα έκαναν.
Ο σοφός λαός που κάνει τις επιλογές του, αλλά κανένας απ' όσους μετέχουν στο πολιτικό παιχνίδι δεν του επισημαίνει ότι έχει ευθύνες γι' αυτές. Αντίθετα, του χαιδεύουν τ' αυτιά, του λένε πως παρασύρθηκε, τον κολακεύουν, του πλέκουν το εγκώμιο. Και αυτό, το κανάκεμα, δεν το έκαναν μόνο πολιτικοί και κόμματα, αλλά και Μέσα ενημέρωσης που αναζητούν σταθερά πελάτες. Άρα η ευθύνη είναι και δική μας, όσων από μικρές ή μεγαλύτερες θέσεις επιρροής κατευθύναμε μυαλά και συνειδήσεις. Αυτός ο σοφός λαός λοιπόν, έχει τη νέα του ευκαιρία στις 25 Ιανουαρίου.
Πριν λίγα χρόνια, όταν άρχιζε αυτή η κρίση ν' απογυμνώνει τη χώρα, όχι μόνο οικονομικά, αλλά και σε όλα τα επίπεδα, όταν βλέπαμε εικόνες αποκάλυψης (με μεγάλα ποσοστά, για παράδειγμα, να επιλέγουν νεοναζί ως απάντηση στα αδιέξοδα), είχα την εντύπωση πως θα συνειδητοποιούσαμε, σε κάποιο βαθμό τουλάχιστον, πως έχουμε και εμείς ευθύνη για όσα έχουν συμβεί. Πάλι λάθος έκανα. Και φοβάμαι πως θα κάνω πολλά λάθη ακόμα. Ας αφεθώ και εγώ στην κρίση του σοφού λαού...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου