Η ΑΓΑΠΗ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ

                          

   HANDS

We first recognised each other as if we were siblings,

and when we held hands your touch

made me stupidly happy.

Hold my hand, you said in the hospital.

You had big hands, strong hands, gentle

as those of a Mediterranean father

caressing the head of a child.

Hold my hand, you said. I feel

I won’t die while you are here.

You took my hand on our first aeroplane

and in opera houses, or watching

a video you wanted me to share.

Hold my hand, you said. I’ll fall asleep

and won’t even know you’re not there.

         

 

Elaine Feinstein (1930), "Talking to the Dead".

 Carcanet, Manchester, 2007

 ΤΑ ΧΕΡΙΑ

Στην αρχή αναγνωρίσαμε ο ένας τον άλλον

σαν να ΄μασταν αδέρφια

κι όταν πιαστήκαμε χέρι-χέρι το άγγιγμά σου

μ΄έκανε να πετάξω στα σύννεφα.

Κράτα μου το χέρι , είπες στο νοσοκομείο.

Είχες μεγάλα χέρια, δυνατά χέρια, ευγενικά

σαν αυτά Μεσογειακού πατέρα

που χαϊδεύει το κεφάλι ενός παιδιού.

Κράτα το χέρι μου, είπες. Νιώθω

πως δεν θα πεθάνω όσο είσαι εδώ.

Έσφιγγες το χέρι μου στην πρώτη μας πτήση

και στην όπερα, ή βλέποντας

ένα βίντεο που ήθελες να μοιραστώ μαζί σου.

Κράτα το χέρι μου, είπες. Θα αποκοιμηθώ

κι ούτε που θα καταλάβω ότι δεν είσαι εκεί.

Μετάφραση: Χάρης Βλαβιανός, The Athens Review of Books. Τχ. 36.