ΔΑΝΑΗ: Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΟΛΩΝ

Δανάη: John William Waterhouse, 1892.

(Η Δανάη), μέσα στην πλουμισμένη κασέλα,

 με τον άνεμο να λυσσομανά έξω

 και την ταραγμένη θάλασσα και το φόβο

 να τη ρίχνουν κάτω – γέμισαν δάκρυα τα

 μάγουλά της, αγκάλιασε με τα αγαπημένα

 της χέρια τον Περσέα και του είπε:

«γιε μου, τι συμφορά με βρήκε,

 κι εσύ γλυκοκοιμάσαι.

 νύσταξε η μικρή καρδούλα σου κι έχεις

 ξαπλώσει στην πικρή αυτή βάρκα,

 τη στεριωμένη με χαλκό που λάμπει,

 τούτη τη νύχτα, μες στο βαθυγάλαζο σκοτάδι.

 Τυλιγμένος στον πορφυρό μανδύα σου,

 που αφήνει να φανεί μόνο το αγαπημένο πρόσωπό σου,

 δεν νοιάζεσαι για τη βαθιά αρμύρα του κύματος

 ούτε για τον άνεμο που σφυρίζει πάνω

 απ’ το κεφάλι σου. Αν μπορούσες να νιώσεις

 τι θα πει τρόμος, θα ’στρεφες το αυτάκι σου

 με προσοχή στα λόγια μου.

 Κοιμήσου, μωρό μου, σε παρακαλώ,

 και μακάρι να κοιμηθεί και το πέλαγος,

 να κοιμηθεί και το αμέτρητο κακό.

 Κι εσύ, Δία πατέρα, φανέρωσε μιαν αλλαγή

 στη βούλησή σου. Κι ας μου συχωρεθεί,

 αν είναι τολμηρή ή άδικη η προσευχή μου αυτή.

Σιμωνίδης ο Κείος (556 π.Χ.-469 π.Χ.)

Μετάφραση: Ιωάννης Ν. Καζάζης

 Πηγή:http://idrymapoiisis.blogspot.gr

 *****************

ΔΑΝΑΗ 

Ο δημοφιλέστατος  μύθος της  Δανάης διατρέχει τον αρχαίο κόσμο

 και διασώζεται  με άνεση  μέσω της Αναγέννησης,  του Κλασικισμού  

 και των νεότερων  καλλιτεχνικών ρευμάτων  έως τις μέρες μας .

Πηγή των περισσότερων πινάκων :http://visionsofwhimsy.blogspot

Δανάη, 450-425 π. Χ.

Δανάη - Βικιπαίδεια

 

Η Δανάη του Eugène Soubiran

Η Δανάη του Alexandre Jacques Chantron ,1891.

Η Δανάη του Titian

Άλλη μία  Δανάη του Titian.

Η Δανάη του   Corrège

Η Δανάη του  Tintoretο

Η Δανάη του Rembrandt 

Η Δανάη του  Orazio Gentileschi

Η Δανάη του Michael Parkes, 1992.

Η Δανάη και η χρυσή βροχή , του Adolf Ulrik Wertmüller, 1787.

Η Δανάη του  Alexandre Jacques Chantron.

Η δεσποινίς  Lange ως Δανάη , του  Girodet Trioson, 1799.

Η Δανάη του Antonio Belluci, 1700-1705.

Η Δανάη της  Artemisia Gentileschi, 1612.

Ο Δίας και η Δανάη σε σύμπλεγμα του Carl August Ehrensvärd, 1745-1800.

Η Δανάη του Carolus Duran, περ. 1900.

Η Δανάη του Correggio, 1530.

Η Δανάη του  Egon Schiele, 1909.

Η Δανάη κάτω από τη χρυσή βροχή, του  Eugene Soubiran.

Δανάη, Ανώνυμος , 18ος αι. Γερμανία.

Δανάη, Ανώνυμος , 17ος αι.

Η Δανάη στο ορειχάλκινο δωμάτιο , Frederick Sandys.

Η Δανάη και ο Δίας , Giambattista, 1736.

Η Δανάη του Gustav Klimt, 1907-1908.

Η Δανάη του Henri Fantin-Latour.

Η Δανάη του Jacob van Loo, 1640-1670.

Η Δανάη του Jan Gossaert, 1527.

Η Δανάη του Leon Francois Comerre.

Η Δανάη του Michael Najjar, 2006-2008

Η Δανάη του Orazio Gentileschi, περ. 1621.

Η Δανάη του Serban Chelariu, 2004.
*************************

Alfred Lord Tennyson
 (1809 – 1892)
 

Now Sleeps the Crimson Petal

Now sleeps the crimson petal, now the white;
Nor waves the cypress in the palace walk;
Nor winks the gold fin in the porphyry font:
The firefly wakens: waken thou with me.

Now droops the milkwhite peacock like a ghost,
And like a ghost she glimmers on to me.

Now lies the Earth all Danaë to the stars,
And all thy heart lies open unto me.

Now slides the silent meteor on, and leaves
A shining furrow, as thy thoughts in me.

Now folds the lily all her sweetness up,
And slips into the bosom of the lake:
So fold thyself, my dearest, thou, and slip
Into my bosom and be lost in me.