ΤΙ ΚΙ ΑΝ...

Το ΄λεγε ,  το ξανάλεγε  μαινόμενη η κυρία  Γεωργαντά

κι όποιος είχε  άλλη γνώμη απειλούσε να τον κάνει "ντα":

το έλλειμμά μας  το εννιά ήτο ασήμαντο και ουτιδανό.

Προς επίρρωσιν όσων κραύγαζε με ύφος αυστηρά ξινό

έστησαν  οι εισαγγελείς παρευθύς την καρμανιόλα,

τα κεφάλια των διογκωτών  θέλουν να τα πάρουν  όλα,

τι κι αν  απ΄τις Βριξέλες λένε πως  όλα έγιναν καλώς.

Τούτο δεν ενδιαφέρει τους Ιαβέρηδες ουδόλως και ποσώς. 

Gerontakos

****************************

Ανευ λόγου, ζημία μεγάλη

Του Μπάμπη Παπαδημητρίου

Η Καθημερινή, 24/1/2013

H αμφισβήτηση του τρόπου κατάρτισης των στοιχείων της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής σχετικά με το μέγεθος του κρατικού ελλείμματος, κατά το μοιραίο έτος 2009, ξεκίνησε το φθινόπωρο 2010, αφότου η χώρα είχε μπει στο Μνημόνιο, με αφορμή, όπως όλα δείχνουν, τις προσωπικές φιλοδοξίες των μελών του διοικητικού συμβουλίου της νέας ανεξάρτητης αρχής.

Ενα χρόνο αργότερα, η συστηματική προβολή των διαφωνιών της καθηγήτριας Γεωργαντά οδήγησε την Εισαγγελία να ξεκινήσει, πολύ ορθώς, προκαταρκτική έρευνα. Στις αρχές του 2012 ζητήθηκε από τη Βουλή να ερευνήσει ενδεχόμενες ευθύνες πολιτικών προσώπων. Μάλιστα, βιάστηκαν τόσο που δεν κάλεσαν να απολογηθεί το κεντρικό πρόσωπο του δράματος.

Οι καταγγελίες διερευνήθηκαν προσεκτικά. Το σημαντικότερο είναι ότι ζητήθηκαν (και δόθηκαν) λεπτομερείς απαντήσεις από τη διοίκηση της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας (Eurostat), για όλα τα τεχνικά και ουσιαστικά ζητήματα.

Με τις απαντήσεις αυτές, το μόνο αρμόδιο κοινοτικό όργανο σε θέματα στατιστικής επιβεβαίωσε πως η Ελλάδα είχε αντιμετωπίσει πλήρως και ορθώς τα προβλήματα με τα στοιχεία της. Με δυο λόγια, η Eurostat ανέλαβε όλη την ευθύνη για τον υπολογισμό του πραγματικού ελλείμματος του 2009. Εξέλιξη από την οποία προέκυψε σπουδαίο όφελος για τη χώρα, αφού η αναξιοπιστία των «Greek Statistics» ήταν εκείνη που προκάλεσε κατά κύριο λόγο τη σφοδρή αντίδραση των αγορών.

Εκτιμούσα, καθώς περνούσε ο καιρός και παρά τις περί του αντιθέτου εκτιμήσεις (όσων προφανώς γνωρίζουν περισσότερα από εμένα για τις διαθέσεις ορισμένων κύκλων), ότι ο κ. Πεπόνης είχε αποδεχθεί την πραγματικότητα. Τα όσα τραγικά αντιμετωπίζουν οι πολίτες αυτής της χώρας εξηγούνται από την τραγική αμέλεια και απουσία σωφροσύνης που επέδειξαν διαδοχικές πολιτικές ηγεσίες του τόπου, με την ανοχή των περισσοτέρων μας. Η σύγχρονη ελληνική τραγωδία δεν εξηγείται από κάποια στατιστική συνωμοσία. Το βάθος των μέτρων που ελήφθησαν δεν υπαγορεύθηκε από κάποιο μαγείρεμα των στατιστικών που έγινε «μετά το Μνημόνιο». Δυστυχώς για όλους, πληρώνουμε ακριβά ένα πολύ απλό μάθημα: «Δεν μπορείς να αλλάξεις την πραγματικότητα αλλάζοντας τη στατιστική απεικόνιση»