ΟΙ ΑΝΩΝΥΜΟΙ ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΤΕΣ

Οι χαφιέδες του 2013

Θανάσης Χειμωνάς

ATHENS VOICE, 15/01/2013

   

«Την προδοσία πολλοί αγάπησαν, τον προδότη ουδείς» λέει η γνωστή τοις πάσι παροιμία (άλλο αν κάποιοι άσχετοι επιμένουν να τη λένε ανάποδα). Κάτι ανάλογο φυσικά ταιριάζει και με τον χαφιέ. Οι χαφιέδες είχαν το δικό τους κομμάτι στην ελληνική ιστορία και έκαναν ιδιαιτέρως αισθητή την δράση τους μεταπολεμικά, έως και την αυγή της δεκαετίας του ’80. Οι «δικοί μας» χαφιέδες ήταν φυσικά «δεξιόστροφοι», σε αγαστή συνεργασία με τις κυβερνήσεις της (τότε) Δεξιάς και της Χούντας. Αντίθετα, στις χώρες π.χ. του Ανατολικού μπλοκ ήταν «αριστερόστροφοι» (το «αριστερό-» μέσα σε διπλά εισαγωγικά) κάτι που είδαμε και στην (υπερτιμημένη κατά την άποψή μου-άσχετο) ταινία «Οι Ζωές των άλλων». Σε κάθε περίπτωση πάντως, οι χαφιέδες συνεργαζόντουσαν με το καθεστώς, το κατεστημένο.

Υπάρχουν χαφιέδες στην χώρα μας σήμερα; Η απάντησή που δίνω είναι «Hell yeah!». Είναι όμως τελείως διαφορετικοί από αυτούς για τους οποίους μίλησα παραπάνω.

Καταρχήν ο Έλληνας χαφιές του 21ου αιώνα είναι αντικαθεστωτικός. Εντελώς τελείως όμως! Επίσης, ο Έλληνας χαφιές του 21ου αιώνα δεν πληρώνεται από κανένα, δεν κερδίζει αξιώματα ή παραγραφή των όποιων εγκλημάτων του, ούτε εξασφαλίζει κάποια θεσούλα οπουδήποτε. Όχι φίλοι μου. Η αμοιβή του Έλληνα χαφιέ του 21ου αιώνα είναι απλώς κάποια παραπάνω λάικ, κάποια παραπάνω βιους στα μπλογκς ή κάποιοι παραπάνω φόλογουερς στο Twitter…

Το λες και στοχοποίηση και πρόκειται για ένα εξαιρετικά διαδεδομένο σπορ το οποίο καλπάζει τα τελευταία χρόνια. Παρ’ό,τι έχουν υπάρξει σχετικές αφίσες (με πιο θρυλική εκείνη που μιλούσε για το «σηζηγο Τατιάνας»-sic) καθώς και δημοσιεύματα (ακόμη και σε mainstream εφημερίδες) την μερίδα του λέοντος κατέχει βεβαίως βεβαίως η ζούγκλα που ονομάζεται ελληνικό διαδίκτυο.

Η πρώτη φορά που βρέθηκα προσωπικά αντιμέτωπος με το φαινόμενο αυτό ήταν σε μια χρυσαυγίτικη σελίδα στο Facebook οι οποία μιλούσε για «άπλυτα, αναρχικά, κουμμούνια» ή κάτι τέτοιο και φιλοξενούσε τα προφίλ οποιουδήποτε αμφισβητούσε πως η Χ.Α. δεν είναι ένα αγαπησιάρικο δημοκρατικό κόμμα. Σύντομα την σκυτάλη πήραν διάφορα ακροαριστερά site αλλά η στοχοποίηση μεγαλούργησε κυρίως στα χέρια διαφόρων ιδιωτών «επαναστατών» του Facebook και των διάφορων μπλογκ.

Οι οδηγίες χρήσεις είναι απλές. Εντοπίζουμε κάποιον (παλιότερα στόχος ήταν μόνο οι επώνυμοι- σήμερα όμως μπορεί να μπει στον ντάκο ο οποιοσδήποτε) ο οποίος μας «ενοχλεί». «Ιδεολογικά» εννοείται. Δεν είναι ανάγκη να είναι μεγαλοκαταχραστής δημοσίου χρήματος, ναζί εγκληματίας πολέμου, ή να υποστηρίζει πως κάθε πρωί πρέπει να τρώμε μωρά για να φτιάξουμε δερματάκι. Αρκεί να διαφωνεί με τις «επαναστατικές» λογικές μας. Αρκεί π.χ. να αμφισβητήσει τους αεροψεκασμούς, το γεγονός πως οι Έλληνες είναι οι πιο φτωχοί άνθρωποι στον κόσμο και πως έχουμε Χούντα ή να μην αποδώσει στο μνημόνιο όλες τις αυτοκτονίες στην ελληνική επικράτεια αλλά και στην Ομογένεια. Ένα print screen και η δουλειά έγινε. Για να ολοκληρώσουμε τον χαφιεδισμό μας θα δώσουμε λινκ από το προφίλ του στο Facebook. Αν δεν έχει τέτοιο θα ποστάρουμε την φωτογραφία του, ενδεχομένως και το τηλέφωνο με την διεύθυνσή του. Ό,τι μπορούμε ώστε να είμαστε σίγουροι πως κάποιοι θα τον βρουν. Αξίζει δε να σημειωθεί, πως πλέον οι χαφιέδες δεν βάζουν στην μπούκα μόνο μεμονωμένα πρόσωπα. Πέρυσι απαιτήθηκε από τον διαδικτυακό όχλο η ολοσχερή καταστροφή σουβλατζίδικου στο κέντρο της Αθήνας επειδή (και καλά) δεν έδωσε πιτόγυρα σε μια άστεγη (ξέχασα να σας πως πως οι χαφιέδες είναι πολύ ψυχοπονιάρηδες και όποτε βλέπουν αναξιοπαθούντες ραγίζει η καρδιά τους) ενώ πρόσφατα μπήκε στη μαύρη λίστα ολόκληρη αλυσίδα φαστφουντάδικων επειδή «πουλάει σάντουιτς σε ΜΑΤατζήδες»…

Από μια άποψη, οι σημερινοί χαφιέδες είναι πιο σιχαμένοι από τους παλιούς. Κατ’αρχήν επειδή κάνουν ό,τι κάνουν μόνο και μόνο για χόμπι και από ματαιοδοξία. Και κυρίως επειδή χαφιεδίζουν για να κάνει κάποιος άλλος την «δουλειά». Δείχνουν με το δάχτυλο και πίσω από την κουκούλα (συχνά οι καταγγελίες γίνονται κάτω από ψευδώνυμα τύπου «Έλλην Ήρως» ή «Εξαρχίδης Ανάρχας») αυτούς που φθονούν ελπίζοντας πως θα βρεθεί κάποιος «συναγωνιστής» ή «αλληλέγγυος» να αναλάβει, να εκτελέσει. Επειδή οι ίδιοι είναι στην πραγματικότητα κότες.