Ρούχα παλιά
ασπρόμαυρες φωτογραφίες στις αυλές
τις μαγικές
Τις Κυριακές
βουβές ταινίες οι συνήθειες του χθες
παιδικές
Λίνα σου χαρίζω ό,τι σου ‘χα τάξει
τα καλοκαίρια στο Ντεπό το μακρινό
τη ροζέ βεντάλια κι ένα μπλε μετάξι
να σε σκεπάζει όσο ζω
όσο ζω
Σε μια στιγμή
που σημαδεύει μια χαμένη εποχή
ζητάς να βρεις
φίλους παλιούς
δρόμους χαμένους σε αδέσποτους καιρούς
μακρινούς
Λίνα σου χαρίζω...
Μέσα στα μπαρ
σ’ ένα μπουκάλι βότκα ακουμπά
κι αναζητά
λύσεις να βρει
μέσα στα μάτια μιας απόλυτης σιωπής
πυροβολεί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου