ΕΛΛΗΝΙΔΕΣ, ΕΛΛΗΝΕΣ, ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΠΕΡΑΣΑΝ!

                               «Τα δύσκολα πέρασαν!»

Ψιμύθια

Γιώργος Λακόπουλος

ΤΑ ΝΕΑ, 03/01/2013

 «Το 2013 δεν θα είναι πιο εύκολο αλλά δυσκολότερο». Σε ποιου πολιτικού το πρωτοχρονιάτικο μήνυμα υπήρχε αυτή η δήλωση; Πάντως όχι στου Αντώνη Σαμαρά. Ο έλληνας Πρωθυπουργός συνέχισε και με το καλωσόρισμα του νέου έτους τη ρητορική τής αυτοεπιβεβαίωσης. Αντίθετα η Ανγκελα Μέρκελ προτίμησε να πει στους συμπατριώτες της ότι τα δύσκολα είναι μπροστά - και για τη Γερμανία και για την Ευρώπη.

Με άλλα λόγια, η Καγκελάριος της χώρας με την πιο ισχυρή οικονομία στην ευρωζώνη εμφανίζεται απαισιόδοξη ενώ ο Πρωθυπουργός της χώρας με την πιο αδύναμη οικονομία φουλ στην αισιοδοξία. Και να ληφθεί υπόψη ότι η κυρία έχει και εκλογές μέσα στον επόμενο χρόνο.

Το επικοινωνιακό επιτελείο του Μεγάρου Μαξίμου οδηγεί σταθερά τον Σαμαρά στον δρόμο της αυτοπαγίδευσης. Αντί να παρουσιάζει ρεαλιστικά την πραγματικότητα, την ψιμυθιώνει. Από τη μια, οι μεγαλοστομίες: «Κάναμε σε λίγους μήνες όσα δεν έγιναν σε 30 χρόνια». Και από την άλλη, η καλλιέργεια ψευδαισθήσεων σε στυλ: «Τα δύσκολα πέρασαν». Ασφαλώς και δεν πέρασαν.

Ούτε καν για τους αριθμούς. Το δημοσιονομικό στρογγύλεμα θα τιναχθεί στον αέρα όταν θα διαφανεί ότι η ελληνική οικονομία έχει ανάγκη από νέα μέτρα για να πιάσει τους στόχους του νέου Μνημονίου και να ακολουθήσει τους κανόνες του Δημοσιονομικού Συμφώνου που ισχύει πλέον στην ευρωζώνη. Και για τα δύο έχει αναλάβει ρητές δεσμεύσεις - έναντι της δανειακής αγωγής που της χορηγήθηκε για να μην αποδημήσει - και δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.

Πόσω μάλλον για τους ανθρώπους. Το 2013 η φτώχεια θα διευρυνθεί, οι μισθοί και οι συντάξεις θα περιορισθούν και άλλο, οι άνεργοι θα αυξηθούν, τα δίκτυα κοινωνικής πρόνοιας θα συρρικνωθούν, η κατάσταση στην παροχή δημόσιων υπηρεσιών υγείας, εκπαίδευσης και ασφάλειας θα επιδεινωθεί, οι φόροι θα γίνουν πιο επαχθείς και η ύφεση θα παραμείνει. Ποια αισιοδοξία;

Αυτά τα γνωρίζει ο Πρωθυπουργός. Αν τα θεωρεί ωστόσο αναγκαία προϋπόθεση για ανάκαμψη στο μέλλον, ας το θέσει έτσι. Ευτυχές το νέον έτος 2014 ή 2015 κ.λπ. Γιατί δημιουργεί ελπίδες που δεν πρόκειται να επιβεβαιωθούν; Δεν είναι πιο αξιόπιστη η Μέρκελ που κρατάει μικρό καλάθι;

Οτι ο παλαιός πολέμιος του Μνημονίου εμφανίζεται ως τροπαιούχος της εφαρμογής του είναι εξηγήσιμο. Οτι μεταφέρει στους πολίτες φρούδες ελπίδες είναι ακατανόητο. Σκεπάζοντας την αλήθεια δεν εμψυχώνει αλλά απογοητεύει. Γιατί στην πράξη αυτή η τακτική οδηγεί στην κατάσταση που περιέγραφε ο αμερικανός δημοσιογράφος Τζέιμς Χάγκερτι: «Οταν κάποιος μου είπε να σταματήσω να αισθάνομαι απελπισμένος, γιατί τα πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν χειρότερα, σταμάτησα - και τα πράγματα έγιναν πράγματι χειρότερα».

 

"O πατέρας μου είναι άνεργος εδώ και δύο χρόνια,

η μάνα μου απολύθηκε τα Χριστούγεννα, ο παππούς μου

παίρνει  τη μισή σύνταξη, απ΄όση έπαιρνε πριν από τρία χρόνια.

Εγώ πηγαίνω στο Πανεπιστήμιο με τα πόδια για να κάνω οικονομία
και παίρνω μαζί τον καφέ και το σάντουίτς μου . 
 Στο σπίτι έχουμε τρελαθεί να τρώμε όσπρια  και κι ένα σωρό 
φτηνές μαλακίες  από το Lidl, όσο για θέρμανση ούτε καν το συζητάμε.

Σε λίγο έρχονται να προστεθούν στα γνωστά χαράτσια που πληρώνει

η οικογένειά μου:   ο νέος  ΤΑΠ , ο νέος ΦΑΠ, οι νέες αντικειμενικές,

ο νέος  φόρος πάνω στα χωράφια , ο νέος φόρος περιβάλλοντος

και όσα άλλα διαστροφικά θα επινοήσουν οι εγκέφαλοι που κυβερνούν τη χώρα.

Ακούω τώρα τον πρωθυπουργό μας που λέει ότι "Τα δύσκολα πέρασαν!"

και αναγαλλιάζει το είναι μου. "Σωθήκαμε" , λέει  μέσα μου ο ένας εαυτός μου,
 "Βασίλη! Τέρμα πια οι ταλαιπωρίες μας.  Οι καλές μέρες είναι προ των πυλών και , 
όπου να ΄ναι, θα χτυπήσουν και την πόρτα του σπιτιού μας. Δόξα σοι ο Θεός!
 Οι αγώνες του Αντώνη Σαμαρά δικαιώνονται. Με τέτοιον πολιτικό στο τιμόνι 
της Πολιτείας μπορούμε πια να κοιμόμαστε ήσυχοι."

" Θυμάσαι όμως, παρεμβαίνει ο άλλος εαυτός μου,   τι έλεγε επί δύο χρόνια
 ο Αντωνάκης σου , όταν έκανε δηλαδή   λυσσασμένη αντιπολίτευση στον ΓΑΠ, 
κατηγορώντας τον ότι εφάρμοζε Τότε την πολιτική που ακολουθεί με απόλυτη
 μνημονιακή συνέπεια ο ίδιος Τώρα; Και με την οποία πολιτική περάσανε 
πια τα δύσκολα για μας; Το θυμάσαι;"

"Το θυμάμαι, ρε γαμώ το...", λέω , "... και γι΄αυτό με ζώνουνε
 τα φίδια  και δεν μπορώ να ησυχάσω."