ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΡΜΗΝΕΥΤΕΣ: ΑΡΘΟΥΡΟΣ ΡΟΥΜΠΙΝΣΤΑΪΝ

Op. 9, No. 1 - 00:00
Op. 9, No. 2 - 05:28
Op. 9, No. 3 - 09:54
Op. 15, No. 1 - 16:44
Op. 15, No. 2 - 21:05
Op. 15, No. 3 - 25:03
Op. 27, No. 1 - 30:08
Op. 27, No. 2 - 35:48
Op. 32, No. 1 - 42:04
Op. 32, No. 2 - 46:47
Op. 37, No. 1 - 52:36
Op. 37, No. 2 - 59:00
Op. 48, No. 1 - 01:05:55
Op. 48, No. 2 - 01:11:51
Op. 55, No. 1 - 01:19:11
Op. 55, No. 2 - 01:24:52
Op. 62, No. 1 - 01:30:41
Op. 62, No. 2 - 01:37:32
Op. 72, No. 1 - 01:42:53
 

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΦΥΛΑΤΤΟΥΝ ΤΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ

"Νικόλαε Εγγονόπουλε, μην τους ακούς αυτούς τους ανθρώπους.
Άκουε μόνον τι λένε μέσα σου οι βαθύτεροι παλμοί σου,
άκουε τι λέει το αίμα σου, άκουε τι λέει ο ψίθυρος ο απαλός
και η βοώσα καταιγίδα, που ανεβαίνουν απ' τα σπλάχνα σου
και από τα όνειρά σου."

Νικόλαος Εγγονόπουλος
(1907-1985)

ΤΟ ΚΟΚΟΡΑΚΙ

To Κοκοράκι

Μουσική/Στίχοι: Ζαμπέτας Γιώργος/Άθας Θοδόσης

Ήταν ένα κοκοράκι και έπαιζε μπαγλαμαδάκι
τάκα τάκα κάθε αυγούλα με του Κώστα την κοτούλα
τάκα τάκα κάθε δείλι με την κότα του Βασίλη
τάκα τάκα στο σεργιάνι με την κότα του Κυρ Γιάννη

Τάκα τάκα τάκα τάκα ξένο θηλυκό στην τράκα
ξένο θηλυκό στην τράκα τάκα τάκα τάκα τάκα

Ήταν ένα κοκοράκι κι έπαιζε μπαγλαμαδάκι
τάκα τάκα κάθε αυγούλα με του Παύλου την κοτούλα
τάκα τάκα κάθε δείλι με την πάπια του Βασίλη
μια στα αλλιώς και μια στο έτσι δεν απόμεινε κοτέτσι

Τάκα τάκα...

Μα το πήρανε χαμπάρι οι αλέκτορες οι άλλοι
όταν είδαν τις πουλάδες να γεννούνε μπαγλαμάδες
στο ψου ψου το συζητήσαν κο κο κο κι αποφασίσαν
πλήρωσαν ένα γεράκι κι έφαγε το κοκοράκι

Τάκα τάκα κτλ...

 

Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

 ΠΡΟΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥΣ ΕΤΑΙΡΟΥΣ...

"La vie est la somme de tous nos choix."

" Η ζωή είναι το άθροισμα όλων των επιλογών μας."

Albert Camus (1913-1960)

Γάλλος συγγραφέας.
Έργα του :
Η πανούκλα,
Ο ξένος,
Η πτώση,
Καλιγούλας κ.α.

Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗΣ

"Κύριε ληστά, λυπήσου με!
Πώς θα περάσω τόσες ώρες μες στη μοναξιά;
Σε ικετεύω: άνοιξέ μου την τηλεόραση
και βάλ' την στον Τράγκα. Έχω ανάγκη

από πολύ μπινελίκι , ώσπου να με ανακαλύψουν!"

ΤΡΑΓΚΑΚΙΣΤΑΝ

Τραγκακιστάν

Δημήτρης Δανίκας:

tovima.gr ,30/10/2012

 

Τι είπες; Στην Ελλαδα ζεις; Λάθος αγαπητέ μου. Στο Τραγκακιστάν κυκλοφορείς.

Η μεγιστοτεράστια υποκρισία μιας καλοπαιγμένης Υποκριτικής. Οπως ακριβώς συμβαίνει στην εγχώρια πολιτική. Με μικροσκοπικό το «π». Δηλαδή έξω κούκλα μέσα πανούκλα.

Από τα έδρανα της Βουλής να κατεβάζεις πάσης φύσεως επιχειρήματα υπέρ Πατρίς. Και την άλλη στιγμή, τυλιγμένος και προστατευμένος από αδιαφάνεια πλήρους και ολοκληρωτικής διαπλοκής και συναλλαγής να ξεπουλάς υπόληψη και αξιοπρέπεια χωρίς ίχνος ντροπής

Οπως εκατοντάδες χιλιάδες φοροφυγάδες. Εξοργισμένοι κι αυτοί. Ωρυόμενοι για την κατάντια την ελληνική. Να επικαλούνται συνωμοσία ιμπεριαλιαστική. Να κατεβάζουν καντήλια και μπινελίκια εναντίον νέας γερμανικής Κατοχής. Να βγάζουν φαλτσέτες κα Καλάσνικοφ για να πάρουν το σκαλπ της «συμμορίας» της Τροικανής.

Να υπεραμύνονται νυχθημερόν της ελληνικής ορθοδοξίας και της κλεφτουριάς της επαναστατικής. Να εμφανίζονται και να πλασάρονται σαν αυτοί και μόνο αυτοί να είναι οι αταλάντευτοι του Γένους αρχηγοί.

Πασίγνωστη η συνταγή. Γιατί φωνάζει ο κλέφης να φοβηθεί ο νοικοκύρης, Γιατί η επίθεση είναι η καλύτερη άμυνα. Γιατί ο Λύκος φυλάει τα πρόβατα. Γιατί οι προστάτες ήταν και είναι οι πιο ύπουλοι εχθροί. Και γιατί όσο πιο βαθιά στον πολτό ο τάχα μου εθνικοπατριώτης έχει χωθεί, τόσο περισσότερο φωνάζει για να σβήσει κάθε ίχνος από την δική του την μεγάλη, απροσμέτρητη κλοπή.

Δύο τα συμπεράσματα απ αυτή την Τραγκακιστανική υποκριτική. Ωραία λοιπόν. Αφού παριστάνεις τον μάγκα και τον ορκισμένο εχθρό των ιμπεριαλιστών, τότε ένα πράγμα να προπαγανδίζεις σε παρακαλώ. Από τούδε να ζούμε με όσα βγάζουμε ως χώρα και ως παραγωγικός Λαός.

 Χωρίς δεκάρα δανεικά και χωρίς βοήθεια γερμανική. Να σου πω εγώ μετά που θα καταλήξουν οι μισθοί και με πόσα φραγκοδίφραγκα θ αγοράζει κάθε αδέκαρος γερμανός τις βίλες και τις πισίνες των Τραγκακιστανών. Είσαι; Απόδειξη!

Το δεύτερο και ακόμα χειρότερο. Το πλήθος των οπαδών κάθε είδους και μορφής Τραγκακιστανών. Που μετά από τόση και τέτοια χρεοκοπία. Μετά από τόση και τέτοια κρίση που διαπερνάει κάθε κύτταρο Πολιτικής, Κοινωνίας, Πολιτισμού και Εργασίας.

Μετά απ όλα αυτά, εξακολουθούμε όλοι σχεδόν να πορευόμαστε όπως παλιά. Χωρίς ίχνος αυτογνωσίας.

Ποιος φταίει; Μα φυσικά η Μέρκελ και η Γερμανία. Ποιος ψήφιζε όλα αυτά τα χρόνια το πολιτικό προσωπικό που μας έστειλε αδιάβαστους στο γκρεμό; Μα φυσικά ο διπλανός. Ποιος αντάλλασσε την ψήφο του για μια θέση στο Δημόσιο; Ο γείτονας ο κακός. Ποιος ο φορφυγάς; Μα φυσικά ο πλουτοκράτης ο γνωστός. Και ποιος ο έλλην Ρομπέν των ερτζιανών; Ο Τράγκας ο σωστός

Αριστα. Με το σπαθί σου κερδίζεις μια θέση σ' αυτό το Τραγκακιστάν των Βαλκανοαφρικανών!

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ; ΑΔΗΛΟΝ!

Photo:http://www.flickriver.com

Μαθαίνοντας να ζεις μέρα τη μέρα

Του Νίκου Γ. Ξυδάκη

Προσπαθώ να φανταστώ πώς θα είναι η Ελλάδα ύστερα από δέκα χρόνια. Αδύνατον. Μετά πέντε χρόνια; Αδύνατον. Σ’ ένα χρόνο; Οικονομικά θα είναι ακόμη χειρότερα από σήμερα, πολιτικά ή κοινωνικά δεν ξέρω, μόνο φοβάμαι για χειρότερα. Προσπαθώ να φανταστώ πώς θα είμαστε τα Χριστούγεννα. Πιστεύω ότι θα καθίσουμε γύρω από το οικογενειακό τραπέζι και σε τραπέζια φίλων και θα καταφέρουμε να γελάσουμε, να ευχηθούμε, να τσουγκρίσουμε, χωρίς να μπλέξουμε σε συζητήσεις για την Υφεση και μαυρίσει η ψυχή μας, χωρίς να χαλάσουμε τις καρδιές μας για τα πολιτικά αίτια και τα ελαττώματα του γένους.

Αυτά τα Χριστούγεννα θα τα καταφέρουμε κουτσά-στραβά. Μέχρι τόσο μπορώ να δω το μέλλον, ευχόμενος να μη σκιάσει το τραπέζι καμιά βαριά κουβέντα. Πιο πέρα δεν μπορώ να δω. Δεν πρόκειται για αδυναμία πρόβλεψης, αλλά για κατάρρευση της κανονικότητας: ποτέ δεν μπορούσαμε να προβλέψουμε τη μέλλουσα ζωή, αλλά τουλάχιστον η ζωή κυλούσε μέσα σαν μια ροή αναμονών, με κάποιες ευλογοφανείς προσδοκίες, με εύλογες πιθανότητες. Η κρίση διέκοψε την κανονική ροή του βίου και η ύφεση διέλυσε κάθε ορθολογιστική ή έστω ευλογοφανή προσδοκία. Οχι μόνο ποσοτικά, αλλά και ποιοτικά.

Η μετάπτωση από τη σφαίρα της επιθυμίας, γνήσιας ή επίπλαστης, από τη σφαίρα της αφθονίας και της επάρκειας, πρωτογενούς ή δανεικής, στη σφαίρα της ανάγκης, της σπάνης, δεν μετασχηματίζει μόνο τον υλικό βίο, αλλά και τη σκέψη, το φαντασιακό, τους άυλους, πλην απολύτως ουσιώδεις, όρους της ύπαρξης. Ο βιαίως και αποτόμως χρεοκοπημένος, ο νεόπτωχος, ο νεοπληβείος βρίσκεται σε μια ριζικά καινούργια κατάσταση εντελώς απαράσκευος, χωρίς τα στοιχειώδη νοητικά εργαλεία, χωρίς την ψυχική δομή για να αντιμετωπίσει τις νέες προκλήσεις. Λυγίζει, πανικοβάλλεται, λιποψυχάει.

Σε αυτό το σημείο περίπου βρισκόμαστε τώρα, με ευρεία διαβάθμιση ποσοτική και ποιοτική· δεν είναι εκτεθειμένες όλες οι πληθυσμιακές ομάδες στον ίδιο πόνο. Το γενικό κλίμα εντούτοις είναι αυτό: σύγχυση, πανικός, φόβος. Ο κατ’ αυτόν τον τρόπο λυγισμένος και δεχόμενος αλλεπάλληλα σοκ, ο ολισθαίνων καθοδικά στην κλίμακα της πτώχευσης και της ανημπόριας, είναι έτοιμος να αποδεχτεί τον τερματισμό του μαρτυρίου έναντι οποιουδήποτε τιμήματος, ηθικού, πολιτικού· είτε με έκπτωση στην ατομική του αξιοπρέπεια είτε με εκχώρηση κάθε αξίωσης επί του κοινωνικού συμβολαίου, του άλλωστε κουρελιασμένου. Ο λυγισμένος, ο ευρισκόμενος στο κατώφλι της ολοσχερούς ήττας, ο απολέσας την τιμή και την υπερηφάνειά του, ο λαχταρισμένος για το ψωμί των παιδιών του, είναι πρόθυμος να υποταχθεί, να εγκαταλείψει και την ισότητα και την ελευθερία και φυσικά τη δημοκρατία. Αρκεί να επιζήσει.

Είναι όλα τόσο μαύρα; Οχι. Ασφαλώς το ενδεχόμενο του ζόφου είναι ισχυρό. Αλλά όχι μόνο αυτό. Οι άνθρωποι είναι επιβιωτές που τρέπονται προς απρόβλεπτες κατευθύνσεις, που αντιδρούν στις ιστορικές προκλήσεις με διαφορετικό κάθε φορά τρόπο, με επινοητικότητα, με πρωτότυπες ανασυνθέσεις της εμπειρίας. Ωστε πλάι στο ενδεχόμενο της παράλυσης και της υποταγής, του απανθρωπισμού, υπάρχουν πάντα και άλλα ενδεχόμενα εξίσου ισχυρά: η εξέγερση, η μεταρρύθμιση, η ταχεία προσαρμογή

. Σε κάθε περίπτωση, οι άνθρωποι οργανισμοί επιδιώκουν αυτοματικά σχεδόν, και επιτυγχάνουν, ομοιοστασία, τη βέλτιστη ισορροπία με δαπάνη της ελάχιστης δυνατής ενέργειας - αυτό αχνοθυμάμαι από τη θερμοδυναμική εμβίων όντων στις παραδόσεις Βιολογίας πρώτου έτους και το μεταφέρω χοντροκομμένα στον κοινωνικό οργανισμό.

Παρότι δεν μπορείς πια να προδιαγράψεις ούτε καν το αναμενόμενο περίγραμμα του εγγύς μέλλοντος -έλλογη προσδοκία, παρά πρόβλεψη-, προσαρμόζεσαι. Φέρνεις το μέλλον ακόμη πιο κοντά, συμπυκνώνεις τον χρόνο. Μαθαίνεις να ζεις μέρα τη μέρα, να αντλείς ευχαρίστηση βραχείας διάρκειας, παροντική, σωματική. Επανεκτιμάς απλές χαρές, βλέπεις ξανά τα ουσιώδη, ορίζεις αλλιώς τα στερνά χρειώδη.

Τα δύο δύσκολα χρόνια που πέρασαν έπιανα τον εαυτό μου να ρουφάει άπληστα, σαν παρθένος οργανισμός άμαθος, τον ουρανό, τη λιακάδα, τη θάλασσα, αγκάλιαζα αλλιώς τ’ αμπέλια, τις ελιές, τους άτακτους πευκώνες. Γεύτηκα με πρωτόγνωρη ηδονή ντομάτες ξερικές απ’ το κυκλαδικό μποστάνι και πράσινο λάδι απ’ το «δύστυχο χώμα» του Μανιάτη φίλου μου. Ενιωσα ότι οι φιλίες, οι συγγενείς, οι σχέσεις είναι μονάκριβα δώρα. Σαν τη ζωή. Και με έκπληξη έπιασα και άλλους πολλούς γύρω μου να αντιδρούν έτσι, να ζουν εδώ και τώρα, να απολαμβάνουν το ολίγο, να σέβονται το ελάχιστο. «Η ζωή καταβάλλει τον οβολό του φύλλου της ελιάς»

EXOYME KAI ΛΕΜΕ

1. ΑΙΜΙΛΙΟΣ ΛΙΑΤΣΟΣ

*Διακρίθηκε ως παρουσιαστής στο τραβεστί
δελτίο ειδήσεων του STAR.
* Έβγαζε μέχρι πρότινος ρυπαροφυλλάδα
ειδικευμένη στο αίμα και το σπέρμα.
*Ως εκ τούτου έχει  όλα τα προσόντα για 
να  μετατρέψει σε  μπουρδέλο την κρατική τηλεόραση.
*Και αυτό κάνει...

________________________

2. Ο ΠΕΝΗΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

Είναι έτοιμος, λέει,  να κηρύξει πτώχευση στο ιερό μαγαζί του.
Επικαλείται  τα εκατοντάδες  ξενοίκιαστα λόγω κρίσης μαγαζιά 
 της Εκκλησίας.
Η απορία μας είναι πώς δε ζητάει από τον Κύριό του ένα θαύμα;
Και καλά εμείς που βασανιζόμαστε σκληρά από την οργή του
για τα αμέτρητα αμαρτήματά μας, η Εκκλησία μας τι το κακό 
έχει κάνει; Ποιο είναι το αμάρτημά της, για να δοκιμάζεται τόσο
ανελέητα;
 

_________________________

3. ΣΥΡΙΖΑ

-Η καινοτομία που έφερε στην  παραδοσιακή αντιπολιτευτική
 στάση του ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΑ  είναι ενδυματολογικής κυρίως υφής:
οι εκπρόσωποί του μέσα και έξω από τη βουλή φορούν αντί του
τετριμμένου εθνικού φεσίου, τον φρυγικό σκούφο των Ιακωβίνων
της γαλλικής επανάστασης.VIVE LA REVOLUTION!
Σ΄αυτό βοήθησε ασφαλώς και η κυρία Κωνσταντοπούλου.
Μπορεί να μην έχει τη χάρη και την ευμορφιά της Marianne,
έχει όμως έναν επαναστατικό αέρα στο βλοσυρό της βλέμμα,
όταν  τον φορεί, που παγώνει το αίμα κάθε αντιπάλου της.

ΕΛΛΑΣ, ΕΛΛΑΣ,ΠΟΥ ΞΕΡΕΙΣ ΝΑ ΧΑΛΑΣ!

 

Οχι δεν είναι από την Βιέννη, ή το Παρίσι, η κάπου αλλού στην Ευρώπη.
Είναι ή, μάλλον, ήταν το Ξενοδοχείο ΑΚΤΑΙΟΝ στο Νέο Φάληρο.

             Το 1903  ο τραπεζίτης Ι.Πεσμαζόγλου εγκαινίασε το ξενοδοχείο ΑΚΤΑΙΟΝ στο Νέο Φάληρο. Χτίστηκε με σχέδια του Τσίλερ, κόστισε ένα τεράστιο για την εποχή ποσό χρημάτων και ήταν γνωστό για την πολυτέλειά του. Υπήρξε για αρκετά χρόνια το επίκεντρο της κοσμικής ζωής της Αθήνας και του Πειραιά. Στην εποχή του Β ΄ Π.Π. εγκαταλείφθηκε και στη συνέχεια αμνήμονες και τυχάρπαστοι μεθόδευσαν την κατεδάφισή του. Στη θέση του σήμερα βρίσκεται το θεραπευτήριο ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΤΑΝ (Μοσχάτο)...

            Να τι  θα έλεγε γι' αυτή τη νεοελληνική αυθάδεια ο καθηγητής του Πολυτεχνείου και φημισμένος αρχιτέκτων Δ.Πικιώνης (Μεταξύ άλλων επιμελήθηκε τη διαμόρφωση της περιοχής του Αγ.Δημητρίου του Λουμπαρδιάρη στου Φιλοπάππου):

«Δείλαιοι και αμαθείς και βάρβαροι, τι κάνετε; Τι αφανίζετε;
...Τρισμέγιστη είναι η ενοχή μας. Κι όχι μονάχα απέναντι του εαυτού μας, μα έναντι της Μνήμης των περασμένων και έναντι όλων των λαών της οικουμένης.
Μα οι ανάγκες; Θα μου πήτε. Εκείνοι που βάζουν αυτό το ερώτημα ξέρουν πολύ καλά ότι δεν είναι η αδήριτη χρεία, αυτή καθ'εαυτή, η αιτία της καταστροφής.
Η αιτία έγκειται στον τρόπο που ανεχθήκαμε να θεραπευτεί αυτή η χρεία».
«Δεσμοί καθαρώς ωφελιμιστικοί ταπεινώνουν - διότι αγνοούν τα δικαιώματα και τας ανάγκας της εσωτέρας φύσεως του ανθρώπου. Ουδεμίαν τύψιν αισθάνονται κακομεταχειριζόμενοι και καταστρέφοντες τα έργα ταύτα του κάλλους, των οποίων η επανόρθωσις ουδέποτε είναι δυνατή...
...Εάν αρνηθώσιν ή περιστείλωσι την προς την ανθρωπότητα παραχώρησιν ταύτην και αν απολύσουν τον χαλινόν των ενστίκτων του κέρδους και της παραγωγής, θα καταλύσουν τον έρωτά μας προς το κάλλος, την αλήθειαν, την δικαιοσύνην, όπως και την προς τον πλησίον μας αγάπην».
Δ.Πικιώνης
Αποσπάσματα από ομιλία του της 08 - 05 - 1954

ΠΗΓΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ: http://www.elia.org.gr/
 .............................

ΓΗΡΑΤΕΙΑ

"Ναι, το θέμα των γηρατειών με συνάρπαζε και με τρόμαζε πάντα , κι είναι ένα σημαντικό θέμα όχι μόνο για το (έργο μου Εγώ και ο ) Καμίνσκι αλλά και στο τρίτο έργο της Μέτρησης (του κόσμου). Γιατί διάλεξα αυτό το θέμα; Σίγουρα είχα πολλές αφορμές, η σημαντικότερη όμως είναι ότι γεννήθηκα όταν ο πατέρας μου ήταν ήδη σαράντα επτά ετών, ήταν δηλαδή πιο μεγάλος από ό,τι είναι συνήθως ένας γονιός. Έζησα , με άλλα λόγια, από πολύ κοντά αυτά που προκαλεί το γήρας στον άνθρωπο, τη σωματική και πνευματική αδυναμία. Κατάλαβα από νωρίς ότι είναι ψέμα αυτό που λέγεται, ότι με τα χρόνια οι άνθρωποι γίνονται σοφότεροι, ότι ηρεμούν, ότι δέχονται γαλήνια τα γηρατειά. Συνήθως οι γέροι είναι νέοι φυλακισμένοι σε κορμιά γέρων, δηλαδή άνθρωποι που κανένας δεν τους προετοίμασε για το πόσο γρήγορα καταλήγεις σε αυτό το σημείο.Όσο για το δικό μου φόβο για τα γηρατειά, δεν είναι ακριβώς φόβος, κάτι δηλαδή που να με κάνει να ξαγρυπνώ ή να μου προκαλεί πανικό, είναι η συνείδηση της τραγικότητας της ζωής. Δεν μπορώ να πω ότι δεν με απασχολούν, και σίγουρα θα χαιρόμουν αν μπορούσα να τα αποφύγω. Τα γηρατειά όμως δεν τα αποφεύγει κανείς, εκτός κι αν πεθάνει νωρίς, πράγμα που δεν το βρίσκω καθόλου καλή λύση".

Ντανιέλ Κέλμαν (συγγραφέας)*. Απόσπασμα συνέντευξης από την τηλεοπτική  εκπομπή "Οι κεραίες της εποχής μου".Δημοσιεύεται στο ομότιτλο βιβλίο, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη.

 

ΔΕΙΤΕ: Ντάνιελ Κέλμαν - Βικιπαίδεια

 

 

Η ΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

 
Time present and time past
Are both perhaps present in time future,
And time future contained in time past.
If all time is eternally present
All time is unredeemable.
What might have been is an abstraction
Remaining a perpetual possibility
Only in a world of speculation.
What might have been and what has been
Point to one end, which is always present.
Footfalls echo in the memory
Down the passage which we did not take
Towards the door we never opened
Into the rose-garden.
___________________

Go, go, go, said the bird: human kind
Cannot bear very much reality.
Time past and time future
What might have been and what has been
Point to one end, which is always present.

___________________________

Ο τωρινός χρόνος κι ο περασμένος χρόνος
Είναι ίσως και οι δύο παρόντες στο μελλούμενο χρόνο,
Κι ο μελλούμενος χρόνος περιέχεται στον περασμένο χρόνο.
Αν όλος ο χρόνος είναι αιώνια παρών
Όλος ο χρόνος δεν μπορεί να εξαγοραστεί.
Αυτό που θα μπορούσε να 'ταν είναι μια αφαίρεση
Που παραμένει μια μόνιμη δυνατότητα
Μόνο σ' έναν κόσμο ρεμβασμού.
Αυτό που θα μπορούσε να 'ταν κι αυτό που ήταν
Σημαδεύουν σ' ένα τέρμα, που είναι πάντα τωρινό.
Πατημασιές αντηχούν μες στο μνημονικό
Κάτω στο δρόμακι που δεν ακολουθήσαμε
Κατά την πόρτα που ποτέ δεν ανοίξαμε
Προς τη μεριά του ροδόκηπου.
.......................................................................
Φύγετε, φύγετε, φύγετε, λάλησε το πουλί: οι άνθρωποι
Δεν μπορούν ν' αντέξουν πολλή πραγματικότητα.
Ο χρόνος ο περασμένος κι ο μελλούμενος χρόνος
Αυτός που θα μπορούσε να 'ταν κι αυτός που ήταν
Σημαδεύουν σ' ένα τέρμα που είναι πάντα τωρινό.
Four Quartets (Τέσσερα κουαρτέτα) by T S Eliot 

Μετάφραση: Κλείτος Κύρου
___________________________________________________________
Η μόνη μου πατρίδα είναι ο χρόνος
Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου
Μουσική: Μιλτιάδης Πασχαλίδης

Τα όνειρά μου σαν παιχνίδια κουρδισμένα.
Και το μυαλό μου μια παράξενη πατέντα.
Οι αναμνήσεις μου, μου πιάνουνε κουβέντα.
Απόψε λέω να παίξω απ' τα κερδισμένα.

Κι έτσι τον δρόμο μου ανάποδα μαζεύω.
θυμάμαι όλα της ζωής μου τα λημέρια.
Τάιζα λύκους και μου τρώγανε τα χέρια,
Κι έτσι παιδεύτηκα να μάθω να χαϊδεύω.

Μόνος μου έφυγα και φτάνω μόνος.
Κι όλους τους δρόμους που με 'βγάλαν εδώ πέρα,
τους έχω πάλι περπατήσει σε μια μέρα.
Μόνη μου πατρίδα είναι ο χρόνος.
Μόνη μου πατρίδα είναι ο χρόνος.

Ύστερα ήρθαν οι χαρούμενες παρέες...
Όλο μου 'λέγαν, σε κανέναν δε χρωστάω.
Με πότιζαν οινόπνευμα να μάθω να γελάω,
κι εγώ τις άφησα κι έψαξα για νέες.

Η θάλασσα με μάζεψε απ' το δρόμο.
Μου χάρισε αλάτι να ξεχνάω,
μου έμαθε το κύμα να αγαπάω,
κι ένα κατάρτι έβγαλα στον ώμο.

Μόνος μου έφυγα και φτάνω μόνος.
Κι όλους τους δρόμους που με 'βγάλαν εδώ πέρα,
τους έχω πάλι περπατήσει σε μια μέρα.
Μόνη μου πατρίδα είναι ο χρόνος.
Μόνη μου πατρίδα είναι ο χρόνος.
 

ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΛΕΜΕ...

1. Η ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ

Οι εταιρείες δεν τιμολογούν,

οι φαρμακαποθήκες δεν χορηγούν,

τα φαρμακεία δεν πωλούν,

οι ασθενείς παύουν να ζουν,

οι Τροϊκανοί από χαρά παραληρούν.

________________________

2. Η ΛΙΣΤΑ ΛΑΓΚΑΡΝΤ ΚΑΙ ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ

Εδωρήθη  άνευ πρωτοκολλήσεως,

εξηφανίσθη  άνευ αξιολογήσεως,

ενεφανίσθη  άνευ αξιοποιήσεως,

εκοιμήθη επί έτος άνευ οχλήσεως 

αφυπνίσθη άνευ αποτελέσματος

εδημοσιεύθη άνευ εγκρίσεως...

Πότε όμως θα έρθει η ώρα της κρίσεως;

_________________________

3. ΓΛΥΚΕΣ ΑΜΑΡΤΙΕΣ

-Τα απίθανα γλυκά του Παρλιάρου...

-Το συκαλάκι γλυκό της θείας Νίτσας...

-Τα γλυκά θέλγητρα των οπισθίων  της Μαρίας...

-Η γλυκιά ελπίδα της Χρυσής Αυγής, σύμφωνα

με τον θαυμαστή της "άγιο" Αιγιαλείας και

Καλαβρύτων, τον επονομαζόμενο και "χουντικό".

ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΦΕΥΓΕΙ...

00:00 - I. Allegro moderato ma con fuoco


14:08 - II. Andante

21:22 - III. Scherzo

25:52 - IV. Presto

ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ ΟΞΥΓΟΝΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ

Ο άνθρωπος στο επίκεντρο του 53ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ "ΑΠΙΣΤΙΑΣ"

                         
 Ο Άβολος Ορισμός για έναν "Άπιστο"


ΓΕΓΟΝΟΣ: Το Ισλάμ είναι η ταχύτερη αναπτυσσόμενη θρησκεία στην Βρετανία

Τον περασμένο μήνα παρακολούθησα την ετήσια συνέλευση για την διατήρηση/ανανέωση της αδείας μου στην ασφάλεια υπηρεσίας των φυλακών.
Έγιναν παρουσιάσεις από τρεις ομιλητές, για τις τρεις θρησκείες, την Ρωμαιοκαθολική, την Προτεσταντική και την Μουσουλμανική, οι οποίοι εξήγησαν τις πεποιθήσεις τους.
Ενδιαφέρθηκα ιδιαίτερα σε ό,τι ο Ισλαμιστής Ιμάμης είχε να πει σχετικά με τις βάσεις του Ισλάμ, μαζί με την παρουσίαση βίντεο.
Μετά τις παρουσιάσεις, ήλθε η ώρα των ερωτήσεων. Απευθύνθηκα προς τον Ιμάμη και τον ρώτησα: "Διορθώστε με αν κάνω λάθος, αλλά καταλαβαίνω ότι οι περισσότεροι ιμάμηδες και κληρικοί του Ισλάμ έχουν δηλώσει έναν ιερό πόλεμο εναντίων των άπιστων του κόσμου και ότι με τη δολοφονία ενός άπιστου, (η οποία είναι μια εντολή προς όλους τους Μουσουλμάνους) έχουν εξασφαλίσει την πρόκρισή τους στον Παράδεισο. Αν αυτή είναι η περίπτωση, μπορείτε να μου δώσετε τον ορισμό του άπιστου;"
Δεν υπήρξε διαφωνία με τη δήλωσή μου και, χωρίς δισταγμό μου απάντησε, «Αυτοί που δεν πιστεύουν!»
Του ανταπάντησα: «Επιτρέψτε μου λοιπόν για να σιγουρευτώ  ότι σωστά αντιλήφτηκα την απάντηση σας: Όλοι οι οπαδοί του Αλλάχ έχουν εντολή να σκοτώσουν όλους όσοι δεν είναι οπαδοί του Αλλάχ, ώστε να μπορέσουν να έχουν μια θέση στον Παράδεισο. Είναι σωστό αυτό;».
Η έκφραση στο πρόσωπό του Ιμάμη άλλαξε από αυτήν της εξουσίας με εκείνη ενός μικρού αγοριού που μόλις πιάστηκε με το χέρι του στο κουτί με τα μπισκότα.
Εκείνος ντροπαλά απάντησε: «Ναι».
Στη συνέχεια δήλωσα: «Λοιπόν, έχω ένα πραγματικό πρόβλημα προσπαθώντας να φανταστώ τον Πάπα Βενέδικτο να διατάζει όλους τους Καθολικούς ν' αρχίσουν να σκοτώνουν Μουσουλμάνους, ή τον Αρχιεπίσκοπο του Καντέρμπουρι να παροτρύνει όλους τους Προτεστάντες να κάνουν το ίδιο, προκειμένου να τους εξασφαλίσουν μια θέση στον Παράδεισο!»
Ο Ιμάμης ήταν άφωνος.
Και συνέχισα: «Έχω επίσης ένα πρόβλημα με το να είμαι « φίλος» σας, όταν εσείς και οι κληρικοί αδελφοί σας λέτε στους οπαδούς σας να με σκοτώσουν! Επιτρέψτε μου να σας θέσω ένα ερώτημα: Θα διαλέγατε τον Αλλάχ σας, που σας λέει να με σκοτώσετε για να μπορέσετε να πάτε στον Παράδεισο, ή τον Ιησού μου που μου λέει να σας αγαπώ γιατί θα με πάρει στον Παράδεισο και θέλει να είστε και εσείς μαζί μου;».
Θα μπορούσατε να είχατε ακούσει ακόμα και μια καρφίτσα που πέφτει καθώς ο ιμάμης έμεινε άφωνος.

Περιττό να πούμε ότι οι διοργανωτές του σεμιναρίου της «Διαφοροποιήσεως» δεν ήταν ευχαριστημένοι με τον τρόπο που αποκαλύφθηκε η αλήθεια και το "πιστεύω" των μουσουλμάνων.
Μέσα σε είκοσι χρόνια  θα υπάρχουν αρκετοί μουσουλμάνοι ψηφοφόροι στο Ηνωμένο Βασίλειο για να εκλέξουν μια κυβέρνηση της αρεσκείας τους, που θα είναι συμβατή με τον νόμο της Σαρίας.
Καθένας στον ΚΟΣΜΟ πρέπει και απαιτείται να το διαβάσει, αλλά με την τρέχουσα πολιτική παράλυση, το ανεκτικό σύστημα της δικαιοσύνης, τα φιλελεύθερα μέσα ενημέρωσης και με την επικρατούσα 'τρελή πολιτική ορθότητα', δεν υπάρχει περίπτωση αυτό το κείμενο να γίνει ευρέως γνωστό.
Σας παρακαλώ, διαδώστε το κείμενο αυτό  το μέσω των επαφών σας στα eMail.

John Harrison MBE. MIDSc

----------------------------
TO ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ

 
Dear All,
A number of you may agree or disagree with what you will read below, but the truth that prangs out of the words, speaks volumes.
I am nearly 70 years old now and most of my life is spent out of Hellas, because of my upbringing, except Physics, I study also Theology (regardless that I am an Atheist), which involved the reading of the Koran, and believe me, what John Harrison is writing/saying here, makes a perfect match to a pair of "Nut & Bolt".



Yours sincerely
Dr. Evangelos Arkas, London, UK.
CEO, PHOS Technologies Ltd.
________________________________________________
The Uncomfortable Definition of an Infidel ....
 by John Harrison - MBE. MIDSc

Allah or the Lord Jesus Christ? The Muslim religion is by far the fastest growing religion in the UK.


Last month I attended my annual training session that's required for maintaining my prison security clearance. During the training session there was a presentation by three speakers representing the Roman Catholic, Protestant and Muslim faiths, who explained each of their beliefs.
I was particularly interested in what the Islamic Imam had to say. The Imam gave a great presentation of the basics of Islam, complete with a video.
After the presentations, time was provided for questions and answers.
When it was my turn, I directed my question to the Imam and asked:
'Please, correct me if I'm wrong, but I understand that most Imams and clerics of Islam have declared a holy jihad [Holy war] against the infidels of the world and, that by killing an infidel, (which is a command to all Muslims) they are assured of a place in heaven.
If that's the case, can you give me the definition of an infidel?'
There was no disagreement with my statements and, without hesitation, he replied, 'Non-believers!'
I responded, 'So, let me make sure I have this straight. All followers of Allah have been commanded to kill everyone who is not of your faith so they can have a place in heaven. Is that correct?'
The expression on his face changed from one of authority and command to that of 'a little boy who had just been caught with his hand in the cookie jar.'
He sheepishly replied, 'Yes.'
I then stated, 'Well, I have a real problem trying to imagine Pope Benedict commanding all Catholics to kill those of your faith or Dr. Stanley ordering all Protestants to do the same in order to guarantee them a place in heaven!'
The Imam was speechless!
I continued, 'I also have a problem with being your 'friend' when you and your brother clerics are telling your followers to kill me! Let me ask you a question. Would you rather have your Allah, who tells you to kill me in order for you to go to heaven, or my Jesus who tells me to love you because I am going to heaven and He wants you to be there with me?'
You could have heard a pin drop as the Imam remained speechless.
Needless to say, the organizers and promoters of the 'Diversification' training seminar were not happy with this way of dealing with the Islamic Imam and exposing the truth about the Muslims' beliefs.

Within twenty years there will be enough Muslim voters in the U.K. to elect a government of their choicecomplete with sharia law
The writer thinks that everyone in the U.K. should be required to read this, but with the Liberal justice system, liberal media and the political correctness madness, there is no way this will be widely publicised. Good Wishes received on an email so don't know how true-but thought provoking...



ΤΟ ΤΑΝΓΚΟ ΤΗΣ ΤΡΟΪΚΑ

Κάπως έτσι μάς χορεύουν οι Τροϊκανοί.
Απολαύστε τουλάχιστον την εκτέλεσή του...
 

ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ 20ού ΑΙΩΝΑ

                                                                     JUAN GRIS*
                                         (José Victoriano González Pérez)
                                            Μαδρίτη 1887 - Βουλόνη 1927

Η ζωή του σφραγίστηκε από συνεχή
προβλήματα υγείας, που τελικά τον κατέβαλαν,
σε ηλικία μόλις σαράντα ετών.
Σπουδαίος ζωγράφος και θεωρητικός της 

μοντέρνας τέχνης  , στενός φίλος
του Ζορζ Μπραγκ, του Πάμπλο Πικάσο,
του Φερντινάντ Λεζέ και σημαντικών
ποιητών , όπως ο Γκιγιόμ Απολινέρ.
Το έργο του συνδέεται στενά με το
κίνημα του μοντερνισμού των αρχών του 20ού αιώνα
και ειδικότερα του κυβισμού.

*ΔΕΙΤΕ: Galería hispánica: Juan Gris