ΣΤΙΧΟΥΡΓΙΚΑ ΑΛΑΜΠΟΥΡΝΕΖΙΚΑ

 Επί δεκαετίες οι περισσότεροι στίχοι των διαφόρων (λαϊκών κυρίως) στιχοπλόκων του ποδαριού αδικούσαν θαυμάσιες μελωδίες.Η  περίπτωση  Καζαντζίδη  είναι χαρακτηριστική για το πώς μια κοινωνία κατά βάση  αμόρφωτη εκστασιαζόταν με τραγούδια που περιείχαν

γελοίους στίχους.

Στην εποχή μας το πράγμα έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας. Είναι απορίας άξιο που , αντί να γράφονται τραγούδια με ουσιαστικό περιεχόμενο,  περισσεύουν πια οι αλαμπουρνέζικοι στίχοι,  γραμμένοι μάλιστα από δήθεν  "ψαγμένους " στιχουργούς.

Ακόμα πιο απογοητευτικό είναι ότι ταλαντούχοι συνθέτες και τραγουδιστές δείχνουν ότι δεν τους νοιάζει  η ποιότητα των στίχων των τραγουδιών που μελοποιούν οι πρώτοι και

ερμηνεύουν οι δεύτεροι.

Το φαινόμενο αυτό είναι άλλο ένα σημάδι της βαθιάς κρίσης που περνάει το ελληνικό τραγούδι. Γι΄αυτό όλο και πιο  πολλοί , κυρίως νέοι , απαιτητικοί φιλόμουσοι στρέφονται προς το ξένο τραγούδι , όπου εύκολα μπορεί κανείς να  ικανοποιήσει και τα πιο ποιοτικά του γούστα. 

Προσέξτε στο παρακάτω τραγούδι πόσο επιπόλαια χειρίζεται το υλικό του ο δημιουργός του, τις ακατάληπτες εικόνες του, τους αλληλοσυγκρουόμενους νοηματικά στίχους , τις ανόητες ή  αφελείς παρομοιώσεις, τις βλακώδεις μεταφορές, ιδιαίτερα την  αλαμπουρνέζικη ατάκα περί της ζωής που... τρίζει όπως... ραγίζει το φως.
Φτου σου, βρε κόκκινε  μπαμπουίνε, ίνα μην είπω τι βαρύτερον !..

 ΟΤΑΝ ΠΕΦΤΕΙ ΤΟ ΒΡΑΔΥ

Στίχοι: Νίκος Σταθόπουλος 

Μουσική: Μιχάλης Κουμπιός 

Πρώτη εκτέλεση: Ελεωνόρα Ζουγανέλη

Η σιωπή των ανθρώπων

-όταν πέφτει το βράδυ-

Σαν ανήσυχο «γεια σου»

Σαν απίστευτο όχι

Σαν μετέωρο χάδι.

Μια πλανόδια λύπη

-όταν πέφτει το βράδυ-

Μια δεκάρα στο δρόμο

Σαν ευχή ξεχασμένη

Στ' ουρανού το πηγάδι.

[

Όταν πέφτει το βράδυ

Όταν πέφτει το βράδυ

Η ζωή μου πώς τρίζει

Σαν το φως που ραγίζει.

Όταν πέφτει το βράδυ

Όταν πέφτει το βράδυ

Στα σβηστά όνειρά μου

Ναυαγός η χαρά μου.

Στο βυθό της αγάπης

-όταν πέφτει το βράδυ-

Ένα πλοίο από χιόνι

Μια τσιγγάνα στα μαύρα

Ένα σκάρτο πετράδι

 
(;)

Εποχή των ψιθύρων

-όταν πέφτει το βράδυ-

«δεν ακούω», «ξαναπέστο»

«σ' αγαπώ», «θα γυρίσω»

Λες και φταίει το σκοτάδι