H ATAKA ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Ποτέ μη ζητάς συγγνώμη!...

Φρενάρισε απότομα το τρόλεϊ στη στάση κι η γυναίκα που ετοιμαζόταν να βγει έκανε τρία βήματα προς τα πίσω κι έπεσε πάνω μου με όλο της το βάρος, ενώ η ζακέτα της γλιστρούσε δίπλα στα πόδια μου. Προς μεγάλη προσωπική μου ικανοποίηση εγώ κατάφερα να μην πέσω, τη στήριξα να μη σωριαστεί, σήκωσα τη ζακέτα από κάτω και την ξανάβαλα στους ώμους της καθησυχαστικά, γιατί είχε τρομοκρατηθεί αρκετά η καημένη. Ξαναπροχώρησε προς την πόρτα και γυρνώντας πίσω το κεφάλι ζήτησε συγγνώμη. Ο άντρας της που βρισκόταν από την αντίθετη φορά της πτώσης, την...
Φ τράβηξε έντονα από το μπράτσο, μαλώνοντάς τη για την καθυστέρηση. Έπρεπε να κατέβουν, η πόρτα θα άνοιγε σε λίγα δευτερόλεπτα, αλλά το νόημα του τραβήγματος και της αποδοκιμασίας στη χειρονομία ήταν πως δεν έπρεπε να ζητά συγγνώμη. «Μα έπεσα πάνω της», απολογήθηκε η γυναίκα, κι έκανε να ξαναγυρίσει το κεφάλι προς το μέρος μου, ενώ εκείνος την τραβούσε νευριασμένος. «Σιγά το πράγμα», της είπε με θυμό, και την ξανατράβηξε, οπότε εκείνη δεν το ξαναγύρισε το κεφάλι.

«Μα», του είπε, «μα...» και τίποτε άλλο, γιατί η πόρτα άνοιγε και κατέβηκε πίσω του, ενώ εκείνος φώναζε:

«Έλα, έλα πάμε, άντε τώρα...». Θα είχε σίγουρα αμφιβολίες για το αν η παρέμβασή του είχε ακυρώσει τελείως τη συγγνώμη της γυναίκας του, γι΄ αυτό προχώρησε να φύγει όλο νεύρα. Αυτές οι γυναίκες κάνουν ό,τι τους έρθει, μπορεί να σκεφτόταν. Λένε συγγνώμη στον πρώτο τυχόντα που θα πέσουν επάνω του, ενώ φταίει ο οδηγός του τρόλεϊ. Διασύρουν την αξιοπρέπεια του ζεύγους, εκφράζονται δημόσια με ευγένεια, την ξοδεύουν σε ξένους ανθρώπους από τους οποίους δεν περιμένουν καμία ανταπόδοση... Δεν είναι να τις κυκλοφορείς, ρεζίλι σε κάνουν...

Έγραψε η Άννα Δαμιανίδη
στη στήλη ΑΝΑΛΩΣΙΜΑ των ΝΕΩΝ (22/10/09)