χρωτὶ γαλακτοπαγεῖ μῆλα διαινομένη·
πυγαὶ δ΄ ἀλλήλαις περιηγέες εἱλίσσοντο͵
ὕδατος ὑγροτέρῳ χρωτὶ σαλευόμεναι·
τὸν δ΄ ὑπεροιδαίνοντα κατέσκεπε πεπταμένη χεὶρ
οὐχ ὅλον Εὐρώταν͵ ἀλλ΄ ὅσον ἠδύνατο.
ΡΟΥΦΙΝΟΣ (Παλατινή Ανθολογία)5.60
Λουζόταν η παρθένα με τα λευκά μηριά και
στάλαζε το νερό στα χρυσά μήλα του στήθους της,
που ταχτάριζαν στο γαλατένιο σώμα.
Σε κάθε κίνησή της, τα μεριά της τρίβονταν
το ένα με το άλλο κι ήταν πιο υγρά κι απ’ το νερό.
Και με απλωμένο το χέρι πάνω στο φουσκωμένο της
Ευρώτα προσπαθούσε όσο μπορούσε να τον κρύψει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου