Louis Ritman (1889-1963): "Ανάπαυση στον κήπο"*
Εἰς ἀνώνυμόν τινα γυναῖκα
Εἰς ἀνώνυμόν τινα γυναῖκα
Οὔπω σου τὸ καλὸν χρόνος ἔσβεσεν͵ ἀλλ΄ ἔτι πολλὰ
λείψανα τῆς προτέρης σῴζεται ἡλικίης͵
καὶ χάριτες μίμνουσιν ἀγήραοι͵ οὐδὲ τὸ καλὸν
τῶν ἱλαρῶν μήλων ἢ ῥόδον ἐξέφυγεν.
ὢ πόσσους κατέφλεξε τὸ πρὶν θεοείκελον ἄνθος͵
[ἡνίκα πρωτοβόλων λάμπεν ἀπὸ βλεφάρων].
ΡΟΥΦΙΝΟΣ , [Παλατινή Ανθολογία], 5.62
***
Την ομορφιά σου δεν έχει σβήσει ακόμα ο χρόνος΄ πολλά
κατάλοιπα διατηρούνται από το προηγούμενό σου σφρίγος.
Οι χάρες σου παραμένουν ακμαίες κι η ωραιότης
δεν έχει αγκαταλείψει τα σκερτσόζα στήθη και το ροδανθό σου.
Αχ, σε πόσους δε θα έβαλε φωτιά το θεόμορφο λουλούδι σου,
< τότε που κεραυνούς παρθενικούς πετούσανε τα μάτια σου>.
Την ομορφιά σου δεν έχει σβήσει ακόμα ο χρόνος΄ πολλά
κατάλοιπα διατηρούνται από το προηγούμενό σου σφρίγος.
Οι χάρες σου παραμένουν ακμαίες κι η ωραιότης
δεν έχει αγκαταλείψει τα σκερτσόζα στήθη και το ροδανθό σου.
Αχ, σε πόσους δε θα έβαλε φωτιά το θεόμορφο λουλούδι σου,
< τότε που κεραυνούς παρθενικούς πετούσανε τα μάτια σου>.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου