«[...]ζούμε τη συστηματική και ωμή κατάχρηση του επιχειρήματος περί προόδου και ανταπόκρισης στα θέλω του περίφημου μέσου πολίτη. Κακά τα ψέματα: έχει παγιωθεί ένα είδος μοντερνίζοντος ψαλμού που ομνύει στο Ονομα του Πελάτη και των ενδόμυχων φαντασιώσεων ή των αυταπόδεικτων και διάφανων προτιμήσεών του - πέρα και μακριά από την κοπιώδη αλλά αναγκαία επεξεργασία για το τι μπορεί να σημαίνει πια συλλογικό και δημόσιο αγαθό. Ο ψαλμός λειτουργεί πια ως κωδικοποιημένη ιδεολογία της φύσης των πραγμάτων ή της τάξης των αδήριτων γεγονότων, ως ένας μαρξισμός-λενινισμός για διαφημιστές και επενδυτές τιτλοποιημένων ονείρων. Αν λοιπόν το αρχιπέλαγος του ανορθολογισμού υπενθυμίζει πάντα τη σημασία της βλακείας στην κοινωνική ζωή, ο αυταρχικός και με τον αέρα του νικητή ορθολογισμός προειδοποιεί για τους κινδύνους που φέρει μαζί του ο στόμφος: αυτή η παγερή σοβαρότητα, που με το παραμικρό σπεύδει να υψώσει το τείχος του αυτονόητου και τα λάβαρα της κοινής λογικής, για να εμποδίσει τον ζωογόνο αέρα της αμφιβολίας.»
«Από πού μας έρχεται ο παραλογισμός;» του ΝΙΚΟΛΑ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗ, στην «Ελευθεροτυπία» της 2/5/09
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου