Η (ΠΡΟΤΥΠΗ) ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Charles Demuth (1883-1935): "Vaudeville"

"Αίφνης, ποιο πρότυπο διαλόγου προωθούν οι λογομαχίες που πολλές φορές στήνονται, ώστε να ερεθιστεί το κοινό, να μην αλλάξει κανάλι;
Ποιο πρότυπο σεβασμού της ζωής προάγεται όταν κάθε καταναλωτής τηλεόρασης καταπίνει δεκάδες χιλιάδες σκηνές ακρότατης βίας και θανάτου ώς την εφηβεία του, εθιζόμενος στην απαξίωση της ζωής και στη σχετικοποίηση του θανάτου;
Aπό ποιο πρότυπο φιλοξενίας, το χριστιανικό και το «αγαπάτε αλλήλους» ή το αρχαιοελληνικό και τον Ξένιο Δία, απορρέει η συνήθεια να χρησιμοποιούνται τίτλοι αρνητικής χροιάς στα ρεπορτάζ που αφορούν μετανάστες, μια συνήθεια πιστοποιημένη και μαθηματικά πια, από τις σχετικές πανεπιστημιακές έρευνες;
Ποιο ιδεολογικό πρότυπο διακινείται και σταδιακά ριζώνει όταν, με το πρόσχημα του λάιφ στάιλ, η τηλεόραση υπερπροβάλλει συστηματικά τα στελέχη του ακροδεξιού ΛΑΟΣ;
Ποιο μοντέλο για τη γυναίκα, αλλά και για τον άντρα έναντι της γυναίκας, προτείνεται με τη μετεωρολόγο Πετρούλα ή με τις ημίγυμνες κοπελιές που χρησιμοποιούνται σαν ένσαρκη διακόσμηση του άρρενος τηλεοικοδεσπότη;
Ποιο πρότυπο φιλάθλου υπηρετούν τα σεξιστικά πρωτοσέλιδα των αθλητικών εφημερίδων και ποιο πρότυπο πολίτη έχουν υπόψη τους όσα φύλλα και κανάλια στρώνουν την πραγματικότητα στην προκρούστεια κλίνη του συμφεροντολογικού κομματισμού τους;
Ποιο πρότυπο αυτοσεβασμού προωθούν εκπομπές σαν τη «Στιγμή της αλήθειας», όπου για να επιβραβευτεί ο παίκτης πρέπει να αυτοδιαπομπευτεί δημοσίως;
Ποιο πολιτιστικό πρότυπο επιβάλλεται από τους διαύλους όταν το 2005 - 2006 τα ιδιωτικά κανάλια αφιέρωσαν στον τομέα «Τέχνες/Πολιτισμός» ποσοστό χρόνου κυμαινόμενο από 0,1% έως 1,9%, το 2006 - 2007 ποσοστό από 0,1% έως 1,7% και το 2007 - 2008 ένα ποσοστό ακόμα μικρότερο, αφού στο Μέγκα αναλογεί ένα 0,6%, στο ΑΛΦΑ ένα 0,3%, στο ΣΤΑΡ ένα 0,2% και στο Αλτερ ένα 0,1%;"

Απόσπασμα από το άρθρο του Παντελή Μπουκάλα
στην Καθημερινή (5/4/2009)