ΒΕΝΕΤΣΑΝΙΚΟ
Στον παλιό της Βενετιάς δρομάκο,
σ' ένα μαγαζί,
μια ζωή περάσαμε μαζί
σε μιαν ώρα μέσα΄
φτερό είχα στο καπέλο μου και δράκο
στα στήθια ασημοκέντητο, κ' εσύ,
κοντέσσα
του Ζωρντάνο Μαντρεπήλια,
χρώμα θαλασσί.
Ω τα κρουστά πώς ανασήκωνες μετάξια,
απάνω από το πόδι το γραμμένο,
μ' εκείνα σου τα χέρια, που ήταν άξια
ν' αλείψουν μύρα τον Εσταυρωμένο!..
Στον παλιό της Βενετιάς δρομάκο,
σ' ένα μαγαζί,
μια ζωή περάσαμε μαζί
σε μιαν ώρα μέσα΄
φτερό είχα στο καπέλο μου και δράκο
στα στήθια ασημοκέντητο, κ' εσύ,
κοντέσσα
του Ζωρντάνο Μαντρεπήλια,
χρώμα θαλασσί.
Ω τα κρουστά πώς ανασήκωνες μετάξια,
απάνω από το πόδι το γραμμένο,
μ' εκείνα σου τα χέρια, που ήταν άξια
ν' αλείψουν μύρα τον Εσταυρωμένο!..
Μιλτιάδης Μαλακάσης (1869-1943), Ασφόδελοι, χ.χ.
2 σχόλια:
Η φωτογραφία είναι επίσης της εποχής Μαλακάση;; Για τα δικά του στήθια μιλάει όμως, όχι της κοντέσσας...
Η φωτογραφία είναι... διαχρονική, επομένως ισχύει και για την εποχή του.
Πιθανόν ο ποιητής να παράλειψε στίχους που δε σήκωναν τα ήθη της εποχής του, όπως:
Τα στήθη σου κοντέσα μου είναι
σαν δυο πεπόνια,
τα βράδια που τα σκέφτομαι
ιδρώνω στα σεντόνια!
;;;;-)
Δημοσίευση σχολίου