Η σύγχυση των γλωσσών . Γκραβούρα του Gustave Doré (1865).Με αφορμή τη χθεσινή επέτειο από το θάνατο του μεγάλου
δημοτικιστή και γλωσσολόγου Γιάννη Ψυχάρη ( 30/9/1929),
παραθέτουμε στίχους του Δ. Κόκκου, με τους οποίους
σατίριζε την βασική ιδέα του Ψυχάρη ( στο περίφημο έργο του Το ταξίδι μου)
ότι η γλώσσα του ελληνικού λαού πρέπει να στηρίζεται
στη γλώσσα που μαθαίνουν τα παιδιά από τη μάνα τους.
Σε μια εποχή όπου κυριαρχούσαν ακόμα οι ντοπιολαλιές
( τοπικά ιδιώματα) και δεν είχε διαμορφωθεί ενιαία
δημοτική γλώσσα, κάτι τέτοιο θα οδηγούσε, κατά τον Κόκκο
και πολλούς άλλους διανοούμενους,
σε μια απερίγραπτη σύγχυση και ασυνεννοησία.
Με το ίδιο πρόβλημα ασχολήθηκε και ο Βυζάντιος στο περίφημο
θεατρικό έργο του Βαβυλωνία.
***
Δ. ΚΟΚΚΟΣ
Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΑΣ
Ο Αλβανός
Ωρέ Ψυχάρη, πώς το λες, πώς να το κάνεις έτσι
και ψίχα ψίχα να το δεις το γλώσσα κοκορέτσι;
Ο Κρητικός
Δεν έχ' η γλώσσα κόκαλα τσαι κόκαλα τσατσίζει,
Θιος τσ' η ψυχή σου άφησε τη γλώσσα να πουρίζει!...
Ο Κύπριος
Το χαλλούμιν είν' τυρίν που τρώσιν
τσ' εν μιλούμεν 'μεις αυτήν την γλώσσην!
Ο Επτανήσιος
Διαβάζω το λιμπρέτο σου κον τίτολο- Ψυχάρης΄
μα ως τώρα δεν κατάλαβα και να με παρτονάρεις!...
Ο Ανατολίτης
Κι εγώ ντεν εκατάλαβα Ταξίντι σου καμπόσα.
Άνταμ, Ψυχάρη, ντε μιλείς και συ μπαμπά σου γλώσσα;
Ο Λογιώτατος
Βαρβαριζούση δε γλωττί [sic] μή γράφε , μήτε λάλει...
Ο Χιώτης
Αλί μου του κακόρικου, ειντά 'παθα τσαι πάλι!
Τσ' αν θα το μάθ' η τσάτσα μου , ο πάης, τσ' ο νονός,
αλί, εν θα μ' αφήσουν πλια να δω τον Παρθενός!
Ο Πελοποννήσιος
Αμμ' από μπίτ' μουρλάθηκες και θες ξανά μανά
να κάνουμε τη γλώσσα μας , ως είδος τραχανά;...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου