Δεν ξεχνώ...

***Δύο φωτογραφίες- ντοκουμέντα από τη Γερμανική Κατοχή της πόλης
(1941-1944).
Στην πρώτη, γερμανικά τμήματα παρελαύνουν στην οδό Παύλου Μελά.
Στη δεύτερη, εικονίζονται γερμανικά τμήματα να επιδίδονται σε ασκήσεις
ρουτίνας στον αγωνιστικό χώρο του γηπέδου του "Ηρακλή", που βρισκόταν
δίπλα στο σημερινό Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Και οι δύο φωτογραφίες
τραβήχτηκαν, με κίνδυνο της ζωής του, από τον ποιητή Κλείτο Κύρου
και δημοσιεύονται στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του που κυκλοφορεί από
τις εκδόσεις "Άγρα" υπό τον τίτλο "Οπισθοδρομήσεις-Αναδρομή ζωής".

***

Οι πρώτες αντιστασιακές επιχειρήσεις θορυβούν τους Γερμανούς,
που τοιχοκολλούν χιλιάδες ανακοινώσεις, προειδοποιώντας
τον πληθυσμό για τα φοβερά (ατομικά και συλλογικά)
αντίποινα που αναμένουν όσους επιδείξουν ενεργητική
ή παθητική υποστήριξη προς τους αντάρτες.
***

Στις 11-7-1942 όλοι οι Εβραίοι άνδρες της Θεσσαλονίκης από 18-45 χρονών διατάζονται από του Ναζί να παρουσιαστούν στην πλατεία Ελευθερίας. Εκεί, αφού τους υποβάλλουν κάτω από τον καυτό ήλιο σε εξευτελιστικές "ασκήσεις" και σε ξυλοδαρμούς , τους καταγράφουν και τους οδηγούν σε καταναγκαστικά έργα. Η εβραϊκή Κοινότητα θα καταβάλει ως λύτρα το αστρονομικό για την εποχή ποσό των 2,5 δις δρχ., για να τους απελευθερώσει. Λίγους όμως μήνες αργότερα όλοι οι Εβραίοι θα μεταχθούν βίαια στα διαβόητα στρατόπεδα θανάτου του Άουσβιτς- Μπιρκενάου και οι περισσότεροι από αυτούς (50.000 χιλιάδες περίπου) θα θανατωθούν.

***
Την καταγραφή των Εβραίων της Θεσσαλονίκης
θα ακολουθήσουν ή υποχρεωτική συρραφή του Άστρου
του Δαυίδ στις ενδυμασίες τους, μια σειρά από απαγορεύσεις
και αποκλεισμοί από την κοινωνική και οικονομική ζωή της πόλης
και ο εγκλεισμός τους σε γκέτο, από το οποίο απαγορεύονταν
να βγαίνουν τα βράδια.
***

Το μνημείο αυτό ανεγέρθηκε στη μνήμη των χιλιάδων Εβραίων
που εξοντώθηκαν από τα ναζιστικά τέρατα το διάστημα 1943-1945.
Εγκαινιάστηκε από τους Προέδρους της Ελλάδας και του Ισραήλ πρόσφατα
και έχει τοποθετηθεί στη συμβολή των δρόμων Βενιζέλου και
Λεωφόρου Νίκης, στο νότιο άκρο της πλατείας Ελευθερίας,
του χώρου δηλαδή απ' όπου ξεκίνησε το 1942 η πορεία θανάτου τους.
Κύκλοι του Δήμου Θεσσαλονίκης, γνωστοί για την "επιλεκτική"
χρησιμοποίηση της Ιστορίας, κινούν γη και ουρανό για να μεταφερθεί
το μνημείο σε άλλο χώρο, εκεί όπου η υπόμνηση της πολυπολιτισμικότητας
της πόλης δε θα ενοχλεί τους Ελληναράδες πολιτικούς και τους εμπαθείς
ποιητές με την επιλεκτική μνήμη...