Ιάσων Δεπούντης
(1919- )
Στα γκρεμισμένα σπίτια του χειμώνα
Τώρα βρίσκομαι μ’ όλα τ’ άρρωστα κι αδύναμα πουλιά μαζί
πάλε τη στέγη ράγισε η σιωπή για τη θλιμμένη ανάμνησή μου.
Τ’ άλλα που θα διηγηθώ είναι οράματα-
Τις νύχτες ενώ δεν ταράζει τον ύπνο μας η συννεφιά ή τ’ όνειρο
ξυπνούμε πολλές φορές – τα πουλιά στη φωλιά τους
κι εγώ στο κρεβάτι μου και κλαίμε.
(1919- )
Στα γκρεμισμένα σπίτια του χειμώνα
Τώρα βρίσκομαι μ’ όλα τ’ άρρωστα κι αδύναμα πουλιά μαζί
πάλε τη στέγη ράγισε η σιωπή για τη θλιμμένη ανάμνησή μου.
Τ’ άλλα που θα διηγηθώ είναι οράματα-
Τις νύχτες ενώ δεν ταράζει τον ύπνο μας η συννεφιά ή τ’ όνειρο
ξυπνούμε πολλές φορές – τα πουλιά στη φωλιά τους
κι εγώ στο κρεβάτι μου και κλαίμε.
Μένουν μονάχα τους κι αυτά –
και ξέρουν πόσο κρυώνει ένα πουλί έξω από τη φωλιά του.
και ξέρουν πόσο κρυώνει ένα πουλί έξω από τη φωλιά του.
2 σχόλια:
Αχ, τι συγκινητικό!...
Ναι, ωραίο ποίημα. Ο ποιητής δεν είναι προβεβλημένος στην Ελλάδα , γιατί ζει στη Ζυρίχη και δεν είναι "κολλητός" κάποιας λογοτεχνικής παρέας. Και να σκεφθείς
ότι, πριν από λίγους μήνες, ένας από τους μεγαλύτερους ανεξάρτητους εκδοτικούς οίκους
της Γερμανίας, ο Stroemfeld, εξέδωσε , σε δίγλωσση έκδοση, την ποιητική συλλογή του Δεπούντη Systema.
Φαίνεται ότι ο ελλαδικός τόπος περιφρονεί τα ίδια τα παιδιά του...
Δημοσίευση σχολίου