Στις 15 του περασμένου Γενάρη το Ίδρυμα
Τάκη Σινόπουλου , στην Αθήνα, τίμησε γνωστό πνευματικό
άνθρωπο της πόλης μας για το ποιητικό έργο του
και την συνολική παρουσία του στα πολιτιστικά πράγματα
της Θεσσαλονίκης και της χώρας γενικότερα.
Στο πρώτο μέρος της εκδήλωσης δύο διακεκριμένοι
ομιλητές σκιαγράφησαν την ποιητική πορεία του τιμώμενου
και αναφέρθηκαν στις παράλληλες δράσεις του,
εξίσου σπουδαίες με την ποίησή του.
Το δεύτερο μέρος ανήκε εξολοκλήρου στον τιμώμενο,
ο οποίος, όπως συνηθίζει, μίλησε για τις αγάπες και τις εμμονές του
κάνοντας σχόλια και παρατηρήσεις που άλλοτε
κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον του ακροατηρίου
και άλλοτε προκάλεσαν την αγανάκτησή του.
Αλγεινή ήταν, ειδικότερα, η εντύπωση των υβριστικών αναφορών του
ποιητή για το σύνολο των ομοτέχνων του της Θεσσαλονίκης
αλλά και κατά του ιστορικού Μαρκ Μαζάουερ και όλων εκείνων
που αναφέρονται στον πολυπολιτισμό χαρακτήρα της Θεσσαλονίκης
που είχε από το 15ο αιώνα έως τα μέσα περίπου του 20ού.
Οι πληροφορίες που έχουμε από αξιόπιστες πηγές αναφέρονται, πρώτον, σε ένα
ακατάσχετο παραλήρημα εγωπαθούς υποτίμησης όλων συλλήβδην
των ποιητών που έβγαλε η πόλη, πλην δύο: του... εαυτού του φυσικά
και του Μανόλη Αναγνωστάκη. Δεύτερον, σε μία
ανιστόρητη, για ένα σοβαρό φιλόλογο και ερευνητή, αμφισβήτηση της
εικόνας που έχουμε από επίσημα αρχεία για τη φυλετική και
θρησκευτική αναλογία των πληθυσμών που κατοικούσαν στη Θεσσαλονίκη
κατά το διάστημα που προαναφέραμε.
"Για ποια πολυπολιτισμική Θεσσαλονίκη μιλάνε οι ανόητοι;",
είπε μαινόμενος ο ποιητής.
" Ξέρετε ποια ήταν η σύνθεση των πληθυσμών;
Θα σας πω εγώ: στο κέντρο ήταν οι Έλληνες και γύρω ήταν
ένας Εβραίος εδώ, ένας Τουρκος λίγο πιο πέρα και παραπέρα
ένας Αρμένιος. Και έρχεται τώρα ο γελοίος ο Μαζάουερ και μας λέει ότι...".
Σταματώ εδώ, γιατί δε θέλω να σας χαλάσω την εικόνα που έχετε
για τον ποιητή, μια και η ανθρώπινη πλευρά εξακολουθεί, δυστυχώς, να
επηρεάζει τις κρίσεις μας, όταν αναφερόμαστε στο έργο ενός
καλλιτέχνη. Εξάλλου δεν κάνουμε κουτσομπολιό, αλλά προβάλλουμε
στάσεις ζωής και δημόσιες συμπεριφορές.
Ας κρατήσουμε λοιπόν ως πολύτιμη παρακαταθήκη τα δώρα της τέχνης του
και ας αποσιωπήσουμε όσα άθλια και ποταπά εκπορεύονται από
το δυσκοίλιο μυαλό και τη μίζερη καρδιά του.
Τάκη Σινόπουλου , στην Αθήνα, τίμησε γνωστό πνευματικό
άνθρωπο της πόλης μας για το ποιητικό έργο του
και την συνολική παρουσία του στα πολιτιστικά πράγματα
της Θεσσαλονίκης και της χώρας γενικότερα.
Στο πρώτο μέρος της εκδήλωσης δύο διακεκριμένοι
ομιλητές σκιαγράφησαν την ποιητική πορεία του τιμώμενου
και αναφέρθηκαν στις παράλληλες δράσεις του,
εξίσου σπουδαίες με την ποίησή του.
Το δεύτερο μέρος ανήκε εξολοκλήρου στον τιμώμενο,
ο οποίος, όπως συνηθίζει, μίλησε για τις αγάπες και τις εμμονές του
κάνοντας σχόλια και παρατηρήσεις που άλλοτε
κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον του ακροατηρίου
και άλλοτε προκάλεσαν την αγανάκτησή του.
Αλγεινή ήταν, ειδικότερα, η εντύπωση των υβριστικών αναφορών του
ποιητή για το σύνολο των ομοτέχνων του της Θεσσαλονίκης
αλλά και κατά του ιστορικού Μαρκ Μαζάουερ και όλων εκείνων
που αναφέρονται στον πολυπολιτισμό χαρακτήρα της Θεσσαλονίκης
που είχε από το 15ο αιώνα έως τα μέσα περίπου του 20ού.
Οι πληροφορίες που έχουμε από αξιόπιστες πηγές αναφέρονται, πρώτον, σε ένα
ακατάσχετο παραλήρημα εγωπαθούς υποτίμησης όλων συλλήβδην
των ποιητών που έβγαλε η πόλη, πλην δύο: του... εαυτού του φυσικά
και του Μανόλη Αναγνωστάκη. Δεύτερον, σε μία
ανιστόρητη, για ένα σοβαρό φιλόλογο και ερευνητή, αμφισβήτηση της
εικόνας που έχουμε από επίσημα αρχεία για τη φυλετική και
θρησκευτική αναλογία των πληθυσμών που κατοικούσαν στη Θεσσαλονίκη
κατά το διάστημα που προαναφέραμε.
"Για ποια πολυπολιτισμική Θεσσαλονίκη μιλάνε οι ανόητοι;",
είπε μαινόμενος ο ποιητής.
" Ξέρετε ποια ήταν η σύνθεση των πληθυσμών;
Θα σας πω εγώ: στο κέντρο ήταν οι Έλληνες και γύρω ήταν
ένας Εβραίος εδώ, ένας Τουρκος λίγο πιο πέρα και παραπέρα
ένας Αρμένιος. Και έρχεται τώρα ο γελοίος ο Μαζάουερ και μας λέει ότι...".
Σταματώ εδώ, γιατί δε θέλω να σας χαλάσω την εικόνα που έχετε
για τον ποιητή, μια και η ανθρώπινη πλευρά εξακολουθεί, δυστυχώς, να
επηρεάζει τις κρίσεις μας, όταν αναφερόμαστε στο έργο ενός
καλλιτέχνη. Εξάλλου δεν κάνουμε κουτσομπολιό, αλλά προβάλλουμε
στάσεις ζωής και δημόσιες συμπεριφορές.
Ας κρατήσουμε λοιπόν ως πολύτιμη παρακαταθήκη τα δώρα της τέχνης του
και ας αποσιωπήσουμε όσα άθλια και ποταπά εκπορεύονται από
το δυσκοίλιο μυαλό και τη μίζερη καρδιά του.
2 σχόλια:
Μην μας κρατάς σε αγωνία, ποιος ήταν ο ποιητής και πού έχει δημοσιευτεί το κείμενο της ομιλίας του;
Αγαπητέ s.frang, δε θα σου κάνω
το χατίρι, για να μην πέσω στο επίπεδο του εν λόγω κυρίου.
Αρκούμαι σε όσα έχω δημοσιεύσει, που,
σε διαβεβαιώνω, είναι απολύτως εξακριβωμένα.
Το κείμενό μου παρακαλώ να διαβαστεί ως μία καταγγελία της μικροπρέπειας, της εθελοτυφλίας και της ξιπασιάς, που δεν είναι γνωρίσματα μόνο των αμορφώτων, αλλά χαρακτηρίζουν δυστυχώς και πολλούς από από τους πνευματικούς μας ταγούς...
Δημοσίευση σχολίου