Σε διεθνή απομόνωση το ισραηλινό κράτος–δολοφόνος
Η θηριωδία των εγκλημάτων του Ισραήλ τους τελευταίους μήνες έχει συμβάλει από μόνη της στην πλήρη ηθική και πολιτική απονομιμοποίησή του, με αποτέλεσμα, χάρη στις μεγαλειώδεις φιλοπαλαιστινιακές κινητοποιήσεις των λαών σε κάθε γωνιά του πλανήτη, το δολοφονικό αυτό κράτος-τρομοκράτης να υφίσταται πλέον μια ολοένα αυξανόμενη ιδιότυπη de facto διεθνή απομόνωση.
Εξάλλου, δεν χωράει αμφιβολία ότι στην περίπτωση της απύθμενης φρίκης στη Γάζα πληρούται ο «δόλος» που αποτελεί συστατικό εννοιολογικό στοιχείο του εγκλήματος της γενοκτονίας, καθώς συστηματικά το Ισραήλ επιτίθεται σε καταφύγια του ΟΗΕ, σε σχολεία και νοσοκομεία σκοτώνοντας δεκάδες αμάχους, συμπεριλαμβανομένων γυναικών και παιδιών. Πιο συγκεκριμένα, η Γάζα έχει καταστεί ένα μεγάλο στρατόπεδο συγκέντρωσης με πάνω από δύο εκατομμύρια εξαθλιωμένους Παλαιστίνιους που στερούνται βασικά αγαθά ενώ το Ισραήλ ελέγχει όλη την ηλεκτρική ενέργεια και την παροχή τροφίμων και νερού. Οι βομβαρδισμοί του Ισραήλ δεν έχουν σταματήσει ούτε λεπτό να χτυπούν νοσοκομεία, τζαμιά, πανεπιστήμια, δρόμους κ.λπ. και σίγουρα, στον βαθμό που δεν στοχεύουν σε στρατιωτικούς στόχους, αποτελούν εγκλήματα πολέμου. Παράλληλα, υπάρχει διακοπή νερού, ρεύματος, τροφίμων και καυσίμων. Πρόκειται για βάρβαρες και απάνθρωπες πρακτικές που συνιστούν ασφαλώς κρατική τρομοκρατική δράση.
Με άλλα λόγια, το συγκεκριμένο κράτος-δολοφόνος δεν διαπράττει απλώς εθνοκάθαρση (όπως π.χ. έκαναν οι Σερβοβόσνιοι στη Σρεμπρένιτσα σε βάρος των μουσουλμάνων). Το Ισραήλ δεν θέλει απλά να «ξεφορτωθεί» με βία τους Παλαιστίνιους από τα εδάφη που το ίδιο τους έκλεψε το 1948. Θέλει με συνειδητό δόλο να τους αφανίσει, για να έχει τη σιγουριά ότι στο μέλλον δεν θα διεκδικήσουν ποτέ ξανά τη γη που τους άρπαξε. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας καταγγέλλει ότι αιτήματα οκτώ οργανώσεων με πάνω από 50 ειδικευμένους γιατρούς έχουν απορριφθεί λόγω του αποκλεισμού που έχει επιβάλει το Ισραήλ στη Γάζα.
Ας σημειωθεί ότι η Γάζα ήταν μέρος της ιστορικής Παλαιστίνης πριν από τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ το 1948. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο έγινε ένα τεράστιο ιστορικό σφάλμα: αντί να υποχρεωθεί η Γερμανία να δώσει μέρος του εδάφους της για τη δημιουργία κράτους από τα θύματα του ναζισμού (ως μιας μορφής αποζημίωση), αποσπάστηκαν εδάφη σε μια χώρα όπου ζούσε επί χιλιάδες χρόνια ένας λαός –ο παλαιστινιακός– που δεν είχε καμιά ευθύνη για το Ολοκαύτωμα. Κι αυτό έγινε στη βάση ενός αδιανόητου και άκρως εθνοφυλετικού επιχειρήματος, ότι τάχα οι Εβραίοι είχαν αποκλειστικά ιστορικά δικαιώματα σε αυτή τη γη, επειδή πριν από δυο χιλιάδες χρόνια ζούσαν εκεί οι πρόγονοί τους!
Ομως εντελώς συνοπτικά η ιστορική αλήθεια είναι η εξής: πάνω από 750.000 Παλαιστίνιοι εκδιώχθηκαν από την ιστορική Παλαιστίνη κατά τη διάρκεια αυτού που είναι γνωστό ως «Al-Nakba» ή «Καταστροφή» στον αραβο-ισραηλινό πόλεμο του 1948. Περισσότεροι από το 60% των Παλαιστινίων στη Γάζα είναι πρόσφυγες. Δηλαδή σταδιακά φτάσαμε στην πλήρη ανατροπή του πληθυσμιακού συσχετισμού. Με το 10% των Εβραίων του 1900 να έχει εκτοξευτεί έναν αιώνα μετά στο 70%. Και με το Ισραήλ να ελέγχει το 85-90% των εδαφών της Παλαιστίνης, επεκτείνοντας σταθερά τον έλεγχό του με τη δημιουργία νέων οικισμών σε περιοχές απ’ όπου συνεχίζουν να εκδιώκονται οι κάτοικοί τους. Είναι γεγονός ότι τα ειδεχθή εγκλήματα του Ισραήλ αποσκοπούν στο να τρομοκρατήσουν τον παλαιστινιακό πληθυσμό, ώστε κάποια στιγμή να εγκατασταθεί εκεί μια παλαιστινιακή διοίκηση που θα είναι ανδρείκελο και μαριονέτα των Ισραηλινών και θα εκτελεί αδιαμαρτύρητα τις εντολές του Τελ Αβίβ.
Τέλος, πρέπει να γίνει ξεκάθαρο, αφενός, ότι δεν νοείται «δικαίωμα αυτοάμυνας» όταν αυτός που το επικαλείται είναι παράνομος κατακτητής μιας χώρας και, αφετέρου, ότι το δικαίωμα ενός λαού για ίδρυση κράτους δεν μπορεί να σημαίνει «κράτος με κυρίαρχη μια συγκεκριμένη εθνοθρησκευτική κοινότητα», όπως είναι δομικά και θεσμικά το κράτος του Ισραήλ (θυμίζοντας απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής), ούτε και να στηρίζεται σε μαζικής κλίμακας γενοκτονίες και σφαγές σε βάρος άλλων λαών που ζούσαν στην ίδια περιοχή. Επομένως, ακόμη και το δικαίωμα για ίδρυση κράτους πρέπει να περιορίζεται από την ύπαρξη δικαιωμάτων των άλλων. Αρα, όσο κι αν αυτό ξενίζει κάποιους, η καλύτερη λύση είναι ένα ενιαίο πολυθρησκευτικό και πολυεθνοτικό κοσμικό κράτος, όπου να συμβιώνουν ειρηνικά Παλαιστίνιοι, Εβραίοι και άλλοι λαοί της περιοχής.
Κατά συνέπεια, η παλαιστινιακή αντίσταση είναι αγώνας ύπαρξης ενός ηρωικού λαού ενάντια σε ένα ρατσιστικό κράτος-τρομοκράτη που θέλει να τον ξεριζώσει από τις εστίες του. Είναι χρέος του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς να σταθούν στο πλευρό των Παλαιστίνιων ενάντια στο ισραηλινό απαρτχάιντ και τους ιμπεριαλιστές συμμάχους του. Επίσης, είναι χρέος όλων μας να αποκαλύψουμε τον βρόμικο ρόλο που παίζει το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο που αυξάνει την κερδοφορία του μεταφέροντας καύσιμα για την πολεμική μηχανή του Ισραήλ. Μάλιστα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη για τα συμφέροντα των εφοπλιστών θέτει σε κίνδυνο τους ναύτες, καθιστώντας την Ελλάδα συνεργό στο έγκλημα της Γάζας και βυθίζοντάς την βαθύτερα στη δίνη ενός πολέμου που απειλεί ολόκληρη τη Μέση Ανατολή.
*Δικηγόρος Αθηνών και μέλος του τ.π. του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος (ΣΕΚ) και της τ.ε. της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο Μαρούσι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου