Τελικά δεν μπορεί να γίνει τίποτα;[απόσπασμα]
Οι ουτοπικές, ετεροτοπικές δυνατότητες ενός μετασχηματισμού
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ/ΝΗΣΙΔΕΣ
efsyn.gr
[................................]
«Οι εναλλακτικές αυτές λύσεις σε μικρο-βιοχωροτοπικό κατ’ αρχάς επίπεδο με κέντρο τον μικρό, αυτόνομο, αυτοδύναμο (διοικητικά, οικονομικά, φορολογικά, ενεργειακά) και ανοιχτό δήμο, την κοινότητα, τη συνοικία προέρχονται, στο πλαίσιο μιας ελεύθερης και εκούσιας αυτενέργειας, όχι μόνο από συνειδητοποιημένους-«στρατευμένους» πολίτες, αλλά και από εκείνους που υφίστανται πάσης φύσεως (οικονομικούς κοινωνικούς και χωροταξικούς–στεγαστικούς κ.ά.) αποκλεισμούς και διακρίσεις, όντας θύματα ιδίως της αυξανόμενης (νεο)φτώχειας. Ολοι αυτοί εμφορούνται περισσότερο και κατ’ αρχάς από τα κοινά και βασικά προβλήματα είτε επιβίωσης είτε σχετιζόμενα με την προστασία δημόσιων ή κοινών αγαθών.
Στην πολιτική διάσταση, αυτοί θα συνιστούν μια αντιεραρχική και αδιαμεσολάβητη συγκρότηση πολιτικού σώματος. Σώματος δηλαδή με «συλλογική βούληση» σε ανοιχτές συνελεύσεις σε πρώτο-κατώτερο και εν συνεχεία δεύτερο διευρυμένο χωρο-τοπικό επίπεδο και συμβούλια πολιτών με κλήρωση και με αμεσοσυμμετοχική λήψη των αποφάσεων και με συλλογική ηγεσία και ανακλητότητα. Τέτοιες «εκ των κάτω» με διαφορετική κοινωνική προέλευση όπως προείπαμε εναλλακτικές πρακτικές-θεσμίσεις (θα) βασίζονται στη δική τους κατ’ αρχάς (χωροτοπική) αγορά, με άλλα χαρακτηριστικά, στους δικούς τους αυτόνομους «μικρομηχανισμούς» και χρηματοδοτικές πρακτικές (π.χ. μικροπιστώσεις, εναλλακτικά τοπικά νομίσματα-δεκάδες π.χ. στη Γαλλία και αλλού, εναλλακτικά -συνεργατικά ή δημο-συνεταιριστικά πιστωτικά συστήματα) αλλά και σε μικρά χωροτοπικά δίκτυα παραγωγών –καταναλωτών άμεσης/απευθείας διανομής αγαθών (prosumer network, όπως τα AMAP στη Γαλλία τα οποία διαθέτουν και διαχωροτοπική δομή- MIRAMAP). Επιπρόσθετα θα περιλαμβάνουν συλλογικές δημοτικές, κοινοτικές ή περιαστικές καλλιέργειες, συνεργατικές ενεργειακές κοινότητες κ.ά.) αλλά και άλλες που (θα) επινοούνται και (θα) δημιουργούν τη δική τους δυναμική σε μια αξιοχρησική αλληλέγγυα και συνεργατική οικονομία των αναγκών με βάση την ολιγοεπάρκεια. Τα παραπάνω προϋποθέτουν μια ριζική και ουσιαστική αποκέντρωση και αποσυγκέντρωση σε όλα τα επίπεδα για την ανάδειξη των βιοχωροτόπων και του «μη συγκρίσιμου, μοναδικού δηλαδή πλεονεκτήματός» των - ιδιότοποι. Πρόκειται, με βάση τους δήμους, κοινότητες κ.λπ. (συνομοσπονδιοποιημένους και δικτυωμένους, εγγύτερους ή και πιο μακρινούς) αλλά και με διάφορες συμπράξεις (κινήματα, ενώσεις κ.λπ.) για μια οικο-νομία του βιο-χωρο-τόπου με βάση την αμοιβαία και ισοδίκαιη ανταλλαγή. Ο βιοχωροτόπος δεν συνιστά μόνο γεωγραφική /εδαφική έννοια-αποτύπωση αλλά είναι και ζωτικός χώρος υπό κατασκευή («ουτοπικός» -ετεροτοπικός /ευ-τοπικός) και διεκδίκηση. Χώρος επομένως όπου όχι μόνο πραγματώνεται μια οικο-νομική και πολιτική «δημο»-κρατία, αλλά επανεπινοείται και μια νέα συλλογική κουλτούρα του βιοχωροτόπου αλλά και της υπαίθρου. Υπ’ αυτές τις έννοιες συναντά και τα «κοινά». Από την άλλη δεν ταυτίζεται ούτε με την παραδοσιακή κοινότητα-κοινοτισμό, ούτε και με την «οικονομία του τοπικού» και την (πάλαι ποτέ) «τοπική ανάπτυξη».
Τη νέα βιο-χωροτοπικη θέσμιση, πέρα από τις «εκ των κάτω» αυτόνομες και αυθόρμητες πρωτοβουλίες, αλλά οργανωμένες, των πολιτών με διάφορες μορφές όπως αναφέρθηκε, θα την απαιτήσουν από το κράτος ή θα το εξαναγκάσουν οι πολίτες, όχι ατομικά αλλά συλλογικά, επικαλούμενοι και ουσιαστική εφαρμογή της «δημο»-κρατικής αρχής της επικουρικότητας (αυτοκυβέρνηση των «κοινωνικών πολιτών»), ούτως ώστε αυτό, σε μια «σύνθετη κυριαρχία», να μην ασκεί την «απόλυτη πολιτική» χωρίς δηλαδή τους πολίτες της κοινωνίας. Ας επισημανθεί εδώ πως ιστορικά η επικουρικότητα είναι συνδεδεμένη αφενός με τη καλύτερη ανάπτυξη των συλλογικών πόρων και των κοινών αγαθών και αφετέρου με την συλλογική εκούσια και ελεύθερη (αυτο)οργάνωση/αυτοκυβέρνηση και δημιουργική-απελευθερωτική και χειραφετητική πρωτοβουλία των πολιτών. »
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου