Ο παππούς μου ο Στέλιος Ανεμοδουράς
- Ο Λεωκράτης Ανεμοδουράς αφηγείται στο Short Stories περιστατικά από τη ζωή του παππού του Στέλιου Ανεμοδουρά, δημιουργού και εκδότη του θρυλικού «Μικρού Ήρωα», του περιοδικού που φέτος κλείνει 71 χρόνια παρουσίας
- shortstories.gr
- 24•02•2024
Ο Στέλιος Ανεμοδουράς στο σπίτι του στον Νέο Κόσμο το 1980 Την περίοδο της Κατοχής ο Στέλιος Ανεμοδουράς –μετέπειτα εμπνευστής, συγγραφέας και εκδότης του Μικρού Ήρωα– είχε αποτραβηχτεί με την οικογένειά του στη Σίφνο. Και αυτό γιατί ο πατέρας του, τελώνης στο επάγγελμα, είχε συντάξει ένα αιχμηρό υπόμνημα κατά του Χίτλερ.
Εκεί έζησε την περίοδο 1941-1944. Διαδραμάτισε δε έναν μικρό αντιστασιακό ρόλο. Δεν ανήκε βέβαια σε καμία οργάνωση. Υπήρχε μια τοπική ομάδα στην οποία συμμετείχαν ο Στέλιος Ανεμοδουράς, ο μπακάλης και ο φούρναρης.
Παρατηρούσαν τις κινήσεις των Γερμανών στο νησί. Στη συνέχεια τις μετέφεραν οποιεσδήποτε κινήσεις ύποπτες έβλεπαν Γερμανών που περνούσαν από το νησί τις μετέφεραν σε έναν ασυρματιστή Νεοζηλανδό ο οποίος ήταν εγκατεστημένος στο βουνό. Με τη σειρά του αυτός ενημέρωνε το Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής.
Κάποια φορά είχαν προσαράξει περίπου 15 γερμανικά μεταγωγικά στο νησί. Τους ανατέθηκε λοιπόν η αποστολή να μάθουν ποιος θα ήταν ο επόμενος προορισμός τους για να τα βομβαρδίσουν.
Ο Στέλιος Ανεμοδουράς λοιπόν πήγε στο στρατόπεδο των Γερμανών και –καθώς μιλούσε ξένες γλώσσες– έπιασε συζήτηση με κάποιους Γερμανούς. Με πονηριά εκμαίευσε τη σχετική πληροφορία. Τους ρωτούσε δήθεν αδιάφορα και από τις αντιδράσεις του κατάλαβε πού θα πήγαιναν. Εάν δεν κάνω λάθος, προορισμός ήταν η Σύρος.
Αν και καρδιοχτυπώντας και κυριευμένος από τον φόβο –ήταν ένας αδυνατούλης άνθρωπος, μακριά από αυτό που έχουμε στον νου μας για το ηρωικό πρότυπο–, άντλησε τις πληροφορίες και τις μετέφερε στον σύνδεσμό τους.
Την επόμενη μέρα αυτά τα γερμανικά πλοία χτυπήθηκαν από τους συμμάχους. Η θάλασσα ξέβραζε πτώματα Γερμανών. Αυτό το γεγονός περιέγραφε πάντα με αίσθημα ενοχής. Καταλάβαινε πόσο άδικος είναι ο πόλεμος. Ένιωθε ότι εξαιτίας της πληροφορίας που έδωσε χάθηκαν τόσες ζωές – και αυτοί που πέθαναν είχαν οικογένειες. Αλλά δυστυχώς αυτός είναι ο νόμος του πολέμου.
Το 1953 ο Στέλιος Ανεμοδουράς ήταν συνεταίρος με τον Γεωργιάδη, ο οποίος ασχολούνταν με το εκδοτικό κομμάτι, το τυπογραφείο. Ο Ανεμοδουράς ήταν γραφιάς. Όταν πρότεινε την ιδέα για τη δημιουργία του Μικρού Ήρωα, ο Γεωργιάδης ήταν κάθετα αντίθετος. Θεωρούσε ότι το εγχείρημα έκρυβε πολλές παγίδες. Η κυριότερη σε ποια οργάνωση θα φαινόταν ότι είναι ενταγμένος ο Γιώργος Θαλάσσης.
Πριν από μόλις τέσσερα χρόνια είχε λήξει ο Εμφύλιος. Οπότε το πιθανότερο ήταν να δεχτεί πιέσεις, είτε από την πλευρά του μετεμφυλιακού κράτους είτε από την πλευρά της Αριστεράς. Ας πούμε, η Αριστερά ήθελε ο Γιώργος Θαλάσσης να είναι ΕΠΟΝίτης.
Όμως ο Στέλιος Ανεμοδουράς είχε επιλέξει την ουδετερότητα. Επιθυμούσε ο Μικρός Ήρως να μην έχει συγκεκριμένη πολιτική ταυτότητα – ο Γιώργος Θαλάσσης, η Κατερίνα και ο Σπίθας ήταν πατριώτες. Ενάντια στον γερμανικό και τον ιταλικό ζυγό.
Και επέμενε στην ιδέα του λέγοντας στον Γεωργιάδη: «Όπως θα τον παρουσιάσω [τον «Μικρό Ήρωα»] , πιστεύω ότι θα προχωρήσει». Πράγματι προχώρησε.
Το πρώτο τεύχος, με βάση τα στοιχεία που ξέρουμε, πούλησε 6.000 αντίτυπα. Ήταν πολύ καλό πανελλαδικό νούμερο για εκείνη την εποχή. Έφτασε στο σημείο να πουλάει και 12.000 αντίτυπα. Βέβαια η αναγνωσιμότητα μπορεί να ήταν εικοσαπλάσια. Τα τεύχη περνούσαν από χέρι σε χέρι, ενώ πουλούσαν τα μεταχειρισμένα. Ακόμη κι έτσι όμως ο Μικρός Ήρως συνέχισε να κυκλοφορεί για δεκαέξι χρόνια.
•••
Ακριβώς την ημέρα που ο Μικρός Ήρως κλείνει τα 71 του χρόνια, το Σάββατο 24/2/2024, στις 19.00, οι Εκδόσεις Μικρός Ήρως παρουσιάζουν δύο νέα επετειακά άλμπουμ, στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Ομιλητές οι εικονογράφοι Σπύρος Δερβενιώτης και Κώστας Φραγκιαδάκης και ο ερευνητής λαϊκών αναγνωσμάτων Νίκος Φιλιππαίος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου