Πόσα μικροπλαστικά φάγαμε σήμερα;

Βάση Παναγοπούλου

efsyn.gr

---

Νέα, πρώτη στο είδος της έρευνα αποδεικνύει ότι ετησίως -ανάλογα με το φύλο και την ηλικία μας- καταπίνουμε μαζί με το φαγητό που τρώμε, το νερό που πίνουμε αλλά και τον αέρα που αναπνέουμε από 39.000 έως 121.000 μικροπλαστικά σωματίδια, με άγνωστα ακόμη αποτελέσματα για τον οργανισμό μας.

Η πλαστική ρύπανση που ταλανίζει θάλασσες, αέρα, υδροφόρους ορίζοντες, λίμνες, ποτάμια και όλα τα οικοσυστήματα έχει αρχίσει να εισχωρεί και στους ανθρώπινους οργανισμούς και όχι μόνο μέσω του αέρα, όπως μέχρι τώρα γνωρίζαμε

Σύμφωνα με την πρώτη μελέτη που ασχολείται με το άγνωστο μέχρι στιγμής θέμα, την «Κατανάλωση μικροπλαστικών από τους ανθρώπους» (Human Consumption of Microplastics), των Kieran D. Cox, Garth A. Covernton, Hailey L. Davies, John F. Dower, Francis Juanes και Sarah E. Dudas, που δημοσιεύτηκε στις αρχές του Ιουνίου, κατά μέσον όρο, κάθε άνθρωπος, μαζί με το φαγητό και το νεράκι του, καταναλώνει και μικροπλαστικά σωματίδια, τα οποία πλέον βρίσκονται παντού.

Μάλιστα όσοι έχουν τη συνήθεια να πίνουν μόνο εμφιαλωμένο νερό αθροίζουν στο διαιτολόγιό τους μεγαλύτερο αριθμό μικροπλαστικών, καθώς έχει από καιρό αποδειχθεί βάσει μετρήσεων ότι πολλά εμφιαλωμένα νερά βρίθουν μικροπλαστικών και συγκεκριμένα κατά 22% περισσότερο από το κοινό νερό βρύσης.

Δεν αρέσκομαι σε περιβαλλοντική τρομολαγνεία, αλλά σε επιστημονικά δεδομένα που καταγράφουν την αλήθεια. Και η αλήθεια αποδεικνύεται τραγική, καθώς κανείς δεν γνωρίζει, όπως επισημαίνουν οι ερευνητές, τι αποτέλεσμα έχει αυτή η νέα «δίαιτα» στον ανθρώπινο οργανισμό.

Κατανοητό, είναι πολύ νωρίς ακόμη για να έχουμε τέτοιες ευρείες έρευνες, αλλά κυρίως ευρήματα που να συνδέονται άμεσα με το πρωτόγνωρο φαινόμενο. Παρά τα ελλιπή δεδομένα όμως οι επιστήμονες αναφέρουν ότι είναι πιθανόν να απελευθερώσουν τοξικές ουσίες. Μάλιστα, μερικά μικροπλαστικά είναι τόσο μικρά που μπορούν να διεισδύσουν στους ανθρώπινους ιστούς, οπότε και να πυροδοτήσουν ανοσολογικές αντιδράσεις.

Η έρευνα που δημοσιεύτηκε στο «Environmental Science and Technology» και έδωσε η Guardian στο ευρύ κοινό συμπεριέλαβε στοιχεία από είκοσι έξι προηγούμενες μελέτες που είχαν αντικείμενο την περιεκτικότητα μικροπλαστικών σωματιδίων σε ψάρια, οστρακοειδή, ζάχαρη, αλάτι, μπίρα, νερό, αλλά και στον αέρα, μελέτες που αντιπροσωπεύουν αναλύσεις 3.600 δειγμάτων.

Οι επιστήμονες εστίασαν στη δίαιτα των Αμερικανών προκειμένου να εκτιμήσουν τον αριθμό των μικροπλαστικών σωματιδίων που αυτοί καταναλώνουν, μέσα από τις πιο συνήθεις καθημερινές τροφές τους, σε συνάρτηση με την ημερήσια συνιστώμενη πρόσληψη, όπως τίθεται στις κατευθυντήριες οδηγίες του αμερικανικού υπ. Υγείας. Επίσης ερευνήθηκε η επιβάρυνση του ανθρώπινου οργανισμού από την κατάποση μικροπλαστικών που «ενδημούν» είτε στο πόσιμο νερό βρύσης είτε στο εμφιαλωμένο νερό και τα αποτελέσματα έδειξαν δραστική αύξηση της πρόσληψης.

Συγκεκριμένα εκτιμούν ότι, αξιολογώντας περίπου το 15% της θερμιδικής πρόσληψης των Αμερικανών, η ετήσια κατανάλωση μικροπλαστικών κυμαίνεται από 39.000 έως 52.000 σωματίδια, ανάλογα με το φύλο και την ηλικία. Οι εκτιμήσεις αυτές αγγίζουν τα 74.000 έως 121.000 σωματίδια, αν προσμετρηθεί και η εισπνοή μικροσωματιδίων.

Επιπλέον, κάθε ένας που προτιμά να πίνει αποκλειστικά και μόνο εμφιαλωμένο νερό μπορεί να καταπίνει ετησίως άλλα 90.000 μικροπλαστικά σωματίδια, σε αντίθεση με όσους προτιμούν το νερό της βρύσης που επιβαρύνονται με μόνο 4.000 και πάλι κάθε χρόνο. Αν αναρωτηθεί κανείς τι ποσότητες μικροπλαστικών καταλήγουν στο στομάχι των παιδιών, τότε ο αριθμός «πέφτει» στα 40.000 ετησίως.

Είναι σημαντική δε η επισήμανση των ερευνητών ότι τα στοιχεία σηκώνουν μεγάλη διαφοροποίηση, εννοείται ανοδικής τάσης. Θεωρούν δηλαδή ότι οι εκτιμήσεις αυτές δίνουν πολύ πιο χαμηλά ποσοστά απ' όσο καταναλώνουμε πραγματικά. Κι αυτό γιατί από την έρευνα απουσιάζουν προϊόντα όπως το ψωμί, τα γαλακτοκομικά, τα επεξεργασμένα προϊόντα, το κρέας και τα λαχανικά αλλά και πολλά ακόμη από την ευρεία ποικιλία τροφών και ποτών.

Και εγώ, ο απλός νους, αναρωτιέμαι: Τα χωνεύουμε όλα αυτά τα μικροπλαστικά; Ή στο στομάχι μας χτίζονται κυβάκια κι ο οργανισμός μας κάποια στιγμή θα αντιδράσει με τον ίδιο τρόπο που γνωρίζουμε πως αντιδρούν τα πουλιά και τα ψάρια και όλα τα έμβια όντα που καταπίνουν τα πλαστικά σκουπίδια μας;

Το να κατανοήσεις ότι είσαι το πειραματόζωο της ίδιας σου της πράξης είναι σοκαριστικό, αλλά είναι και ενθαρρυντικό να βλέπεις την αλήθεια. Γιατί τότε έχεις όλα τα απαραίτητα στοιχεία/εφόδια που θα σε βοηθήσουν να αλλάξεις συνήθειες και συμπεριφορές. Αυτό που χρόνια τώρα φωνάζουν οι επιστήμονες, ότι η αλόγιστη συμπεριφορά και χρήση πλαστικών μπαίνει στη διατροφική αλυσίδα, έγινε πραγματικότητα. Η ανακάλυψη του πλαστικού που έφερε επανάσταση στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων γίνεται τώρα ο μπαμπούλας και η μέγιστη απειλή κατά της ζωής μας.

Πλαστική ρύπανση, μέρος 2ον

Βακτηρίδια και ιούς φιλοξενούν τα μικροπλαστικά

Και για του λόγου το αληθές, καινούργια ανάλυση για τη μόλυνση από μικροπλαστικά που εκπονήθηκε στη Βρετανία, και πάλι σύμφωνα με δημοσίευμα της Guardian, έδειξε ότι και οι δέκα λίμνες και τα ποτάμια απ' όπου πάρθηκαν δείγματα βρέθηκαν με υψηλά ποσοστά μόλυνσης. Σε ποταμό κοντά στο Μάντσεστερ (Tame river) μετρήθηκαν 1.000 μικροπλαστικά σωματίδια ανά λίτρο.

Ο ποταμός μόλις πέρυσι είχε ανακηρυχθεί ως το πιο μολυσμένο μέρος απ' όσα μέχρις στιγμής έχουν μπει στο ερευνητικό πεδίο των επιστημόνων. Ενα ακόμη στοιχείο όμως που δείχνει πόσο ανησυχητική είναι η κατάσταση είναι ότι βρέθηκαν μολυσμένα -πάντα μιλάμε για σωματίδια μικροπλαστικών- απομονωμένα μέρη όπως οι καταρράκτες του Dochart στη Σκοτία και η λίμνη Λοχ Λόμοντ, με χαμηλή μεν περιεκτικότητα -τρία τέσσερα σωματίδια ανά λίτρο-, αλλά τα χαμηλά ποσοστά δεν ακυρώνουν το γεγονός ότι η μόλυνση υπάρχει.

Για τον ποταμό Τάμεση του Λονδίνου οι μετρήσεις δείχνουν 80 μικροπλαστικά σωματίδια ανά λίτρο, τα ίδια με του ποταμού Cegin στη βόρεια Ουαλία. Στο Εσεξ, στον ποταμό Blackwater, ανιχνεύτηκαν 15 μικροπλαστικά ανά λίτρο ενώ στον Ullswater 30 ανά λίτρο.

Τώρα, μια ακόμη έρευνα, αυτή τη φορά από το Πανεπιστήμιο της Σιγκαπούρης, απέδειξε ότι σε περισσότερα από 275 κομμάτια μικροπλαστικών που περισυλλέχθηκαν από τις παραλίες, ανιχνεύτηκαν περισσότεροι από 400 τύποι βακτηριδίων. Εντοπίστηκαν μάλιστα ιοί που ευθύνονται για γαστρεντερίτιδες και λοιμώξεις τραυμάτων σε ανθρώπους, αλλά και αυτοί που ευθύνονται για τον αποχρωματισμό των κοραλλιογενών υφάλων.

Μικροπλαστικά μικρότερα σε μέγεθος των 5 χιλιοστών βρέθηκαν σε καρστικούς υδροφορείς (ασβεστολιθικών πετρωμάτων) του Ιλινόις των ΗΠΑ και σε περιεκτικότητα 15 μικροσωματιδίων ανά λίτρο. Σημειωτέον, αυτός ο τύπος υπόγειων υδάτων μάς παρέχουν το ένα τέταρτο του πόσιμου ύδατος σε παγκόσμιο επίπεδο.

Υψηλές συγκεντρώσεις μικροσωματιδίων ανιχνεύτηκαν επίσης στα μεσαία και κατώτερα σημεία του ποταμού Γιανγκτσέ στην Κίνα αλλά και κατά μήκος των μεσογειακών ακτών της Ισπανίας.

Ολα τα πρόσφατα ευρήματα αναδεικνύουν την πραγματικότητα ότι τα μικροπλαστικά βρίσκονται παντού. Και ναι μεν δεν έχουν ακόμη στα χέρια τους οι επιστήμονες στοιχεία για τις πιθανές επιπτώσεις στον οργανισμό των ανθρώπων, αλλά αυτό δεν σημαίνει για εμάς άγνοια ή απουσία κινδύνου. Οπότε καταλήγουμε στη γνωστή προτροπή: «Ανακύκλωση, επανάχρηση, μείωση».

Τρισεκατομμύρια γόπες στις παραλίες του κόσμου

Μπανάκι χωρίς τσιγαράκι!

Δεν είναι μόνο όμως η πλαστική ρύπανση που ρυπαίνει τον κόσμο ολάκερο. Καλοκαιράκι ήρθε, οπότε καλό είναι να μιλήσουμε για την προσφιλή συνήθεια, για την οποία έχουν γραφεί τα μύρια κείμενα, και δεν είναι άλλη από την εγκατάλειψη της αγαπημένης γόπας, δηλαδή του αποτσίγαρου, στις όμορφες αμμουδιές.

Τα οποία αποτσίγαρα δεν κολυμπούν στις θάλασσες κατά λάθος, αλλά γιατί κάποιοι τα πετάνε στην θάλασσα π.χ. όντας επάνω σε ένα καράβι και κάποιοι άλλοι απλά τα σβήνουν στην άμμο κι εκεί τελειώνει η ευθύνη τους.

Είναι οι ίδιοι που χρόνια τώρα αδειάζουν το τασάκι του αυτοκινήτου τους στο ρείθρο του πεζοδρομίου χωρίς κανέναν ενδοιασμό και ίσως και σκέψη. Τα παραχωμένα στην άμμο αποτσίγαρα δεν διαλύονται καθώς τα παρασέρνει το κύμα της θάλασσας όπως πολλοί βολεύονται να πιστεύουν, αλλά γίνονται τροφή για τα ψάρια και τα πουλιά και πηγή μόλυνσης του θαλάσσιων και χερσαίων οικοσυστημάτων.

Και καθώς η επανάληψη ποτέ δεν έβλαψε κανέναν, θα αναφερθούμε και πάλι στο εκπληκτικό νούμερο αποτσίγαρων που γεμίζει τις θάλασσες του κόσμου. Μερικά τρισεκατομμύρια αποτσίγαρα εισέρχονται στο περιβάλλον κάθε χρόνο, σύμφωνα με τον Οργανισμό Cigarette Litter org (2007). Είναι παγκόσμιο φαινόμενο και δεκαοκτώ χρόνια τώρα, που παγκοσμίως γίνονται δράσεις καθαρισμού των ακτών, έχουν την πρωτιά στη λίστα σκουπιδιών που γεμίζουν τις παραλίες.

Σύμφωνα με τον οργανισμό Ocean Conservancy, το 2008 περισυλλέχθηκαν 3,2 εκατομμύρια γόπες από παραλίες σε όλο τον κόσμο. Μια θάλασσα αποτσίγαρα τι πολιτισμό υποδηλώνει; Για μια χώρα μάλιστα που στηρίζεται στον τουρισμό, όπως η Ελλάδα;

Επομένως, δράσεις όπως η ανακήρυξη της Αστυπάλαιας ως το πρώτο smoke free νησί, παγκοσμίως, από τον Δήμο Αστυπάλαιας πέρυσι τον Οκτώβριο, σε συνεργασία με την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, είναι απολύτως καλοδεχούμενες και μάλιστα θα μπορούσαμε να πούμε ότι ανοίγουν τον δρόμο για ακόμη μία τάση τουρισμού. Μάλιστα τότε, ο δήμαρχος Αστυπάλαιας είχε πει πως η στρατηγική κατάκτηση του στόχου είναι να επιτευχθεί ως συνειδητή επιλογή των κατοίκων και των επισκεπτών και όχι με αστυνομικά μέτρα.

Δεν είναι πολλές ημέρες που η Σέριφος, άλλη μια ομορφιά των Κυκλάδων, ανακήρυξε μία από τις πιο όμορφες παραλίες της, τη Βαγιά, ως την πρώτη non-smoking παραλία στην Ελλάδα, επ' ευκαιρία του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας κατά του Καπνίσματος (31 Μαΐου).

Η κίνηση αυτή έγινε με τη συνέργεια και πρωτοβουλία του Κοινωφελούς Ιδρύματος Αθανασίου Κ. Λασκαρίδη στο πλαίσιο του περιβαλλοντικού προγράμματος SeaChange Greek Islands, που υλοποιείται από το ίδρυμα σε δέκα νησιά των Κυκλάδων.

Η Βαγιά λοιπόν θα είναι παραλία μη καπνιζόντων από το φετινό καλοκαίρι. Ας ελπίσουμε ότι κι άλλες περιοχές θα υιοθετήσουν αντίστοιχη δράση, δημιουργώντας τη δική τους ευκαιρία στην προστασία κι ανάδειξη του τόπου τους με όσο το δυνατόν μικρότερο περιβαλλοντικό αποτύπωμα. Γιατί, σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε το Ιδρυμα Λασκαρίδη, οι παραλίες που συνήθως είναι γεμάτες αποτσίγαρα βρίσκονται σε Σίκινο, Αμοργό, Κουφονήσια, Ηρακλειά, Δονούσα, Σχοινούσα, Φολέγανδρο και Κίμωλο.

Λύση; Μείωση, επανάχρηση, ανακύκλωση!

Τι γίνονται τα υλικά που ρίχνουμε στους κάδους ανακύκλωσης;

Πολλοί αμφισβητούν, άλλοι αναρωτιούνται, λίγοι ξέρουν σε τι μεταμορφώνονται τα λογιών λογιών σκουπίδια που ανήκουν στους μπλε κάδους ανακύκλωσης.

Από τη σελίδα της Ελληνικής Εταιρείας Αξιοποίησης Ανακύκλωσης, αναπαράγουμε:

● Συσκευασία χαρτιού = χαρτοκιβώτιο
● Συσκευασία γυαλιού = νέο μπουκάλι
● Συσκευασία αλουμινίου = νέο κουτάκι αλουμινίου
● Συσκευασία λευκοσιδήρου = νέα κουτάκια ή προϊόντα χάλυβα
● Συσκευασία πλαστικού = σακούλες, βαρέλια, φιάλες, νήμα για ύφασμα fleece κ.λπ.

Η ανακύκλωση όσων υλικών μπορούν να ανακυκλωθούν οδηγεί αυτόματα στην προστασία του περιβάλλοντος γιατί, πολύ απλά, από την ανακύκλωση των σκουπιδιών δημιουργούνται νέα προϊόντα -αυτό που ακούμε ως δεύτερο κύκλο ζωής των προϊόντων- κι έτσι δεν κάνουμε σπατάλη των μη ανανεώσιμων φυσικών πόρων, αλλά και δεν αφήνουμε σκουπίδια πίσω μας που είναι το μείζον θέμα όλων των πόλεων και χωρών του κόσμου.

Επομένως με έναν σμπάρο έχουμε πολλά οφέλη, ήτοι: εξοικονόμηση ενέργειας, μείωση της χρήσης φυσικών πόρων, μείωση στις εισαγωγές πρώτων υλών, θέσεις εργασίας.

Και όσον αφορά τη γειτονιά μας, αλλά και τον κόσμο μας: λιγότερα σκουπίδια σημαίνει ομορφότερες γειτονιές, αφού θα εκλείψει η εικόνα των ξέχειλων από σκουπίδια κάδων μαζί με όλα τα συμπαρομαρτούντα, μείωση των όγκων σκουπιδιών που καταλήγουν στους χώρους υγειονομικής ταφής που κανείς δεν θέλει στον τόπο του και που είναι πηγές μόλυνσης της περιοχής, του αέρα, του εδάφους, του υδροφόρου ορίζοντα και είναι μία από τις κύριες αιτίες έκλυσης αερίων του θερμοκηπίου. Επομένως κάνοντας ανακύκλωση, με τον σωστό βέβαια τρόπο, είναι το αντίστοιχο του να διατηρεί κανείς σε καλή κατάσταση το σπιτικό του. Καθαρό.

• Add to Phrasebook
  • No word lists for Greek -> Greek...
  • Create a new word list...
• Copy