Το «ψέμα» πρέπει να γίνει το πιο σοβαρό αδίκημα για την Δικαιοσύνη
Η αλήθεια είναι μια τελειωτική γνώση και φιλοσοφικά έχει δύο χαρακτηριστικά: το «απρόσωπο» και την «σταθερότητα».
Δεν υπάρχει μικρό ή αθώο ψέμα, υπάρχει το ψέμα και η αλήθεια.
Ο «Θεός» ανεξάρτητα από την θρησκεία είναι η πρώτη αλήθεια, είναι το πρόσωπο αλλά και το υπόδειγμα για όλες τις αλήθειες.
Άρα, η αλήθεια θα κυριαρχεί ακόμα κι αν χαθεί ο κόσμος.
Αν κανείς ανατρέξει στην Ιστορία, θα ανακαλύψει πως για ένα «ψέμα» ειπωμένο από το κατάλληλο πρόσωπο, η ανθρωπότητα έχει κινδυνέψει να καταστραφεί αρκετές φορές.
Ο 1ος και ο 2ος Παγκόσμιος πόλεμος ξεκίνησαν επειδή οι ηγέτες της εποχής είπαν πειστικά μεγάλα ψέματα στους λαούς τους.
Αξίζει να σκεφτούμε πως αμέσως μόλις αποκατασταθεί η επικοινωνία ενός μωρού με την οικογένειά του, ο πρώτος κανόνας που η μητέρα του το διδάσκει είναι «να λέει την αλήθεια».
Γιατί το κάνει;
Είναι απλό: γιατί με την αλήθεια μπορεί να το προστατέψει να χρησιμοποιήσει τις γνώσεις της, τις δεξιότητές της και με γνώμονα την αλήθεια να το κρατήσει ζωντανό, να το προστατέψει από τον κίνδυνο.
Αν δεν πει το παιδί αλήθεια «πεινάω» ή «πονάω», τότε κινδυνεύει , όση αγάπη ή προστασία θέλει κάποιος να του δώσει.
Χωρίς την «αλήθεια» ο κίνδυνος είναι μεγάλος ακόμα και στην πιο δυνατή σχέση, αυτήν της μητέρας με το παιδί.
Σήμερα σε μια εποχή το «ψέμα» κινδυνεύει να γίνει μόδα.
Ακόμα και οι θεσμοί δείχνουν μιαν επικίνδυνη ελαστικότητα στην τιμωρία για το «ψέμα».
Ποιοι είναι οι θεσμοί, ποιοι είναι οι θεματοφύλακες της ισορροπίας;
Μα βέβαια η Δικαιοσύνη.
Αν η Δικαιοσύνη γίνει ελαστική με το «ψέμα», εξετάζοντας μόνο το τι κακό έκανε κάθε ψέμα, τότε θα καταστραφεί η ανθρωπότητα.
Το ένα ψέμα θα φέρει ένα άλλο μεγαλύτερο και αυτό το νέο ψέμα θα φτιάξει μια συνήθεια, που με την σειρά της θα καταστρέψει την όποια καλή διάθεση έχει ο κάθε ένας μας να πιστέψει τον άλλον.
Χωρίς πίστη στην αλήθεια του άλλου, δεν υπάρχει συγνώμη, δεν υπάρχει συναίσθημα, υπάρχει χάος και καταστροφή.
Το «ψέμα» πρέπει να τιμωρείται πιο πολύ από όλα τα αδικήματα, άσχετα από το κακό που προκαλεί.
Η αλήθεια και τελικά η εμπιστοσύνη είναι ο μόνος σταθερός λόγος που κρατάει την ανθρωπότητα σε ισορροπία.
Έτσι ακόμα κι αν ένα ψέμα δείχνει ασήμαντο, δεν έχει σημασία πόσο κακό κάνει, σημασία έχει αν είναι ψέμα ή αλήθεια.
Η αδιαφορία όλων μας απέναντι σε ένα ψέμα θεμελιώνει αλλαγές στον χαρακτήρα των ανθρώπων, ελαστική συνείδηση, καταστρέφει την εμπιστοσύνη που έχουμε απέναντι στους θεσμούς και τελικά σε όλα όσα οι κοινωνίες έχουν κατακτήσει μέσα στους αιώνες.
Όλα αυτά για ένα λόγο: επειδή το πρώτο θα φέρει ένα δεύτερο και ένα τρίτο και κάθε φορά θα έχει επιπτώσεις σε έναν ή σε περισσότερους ανθρώπους.
Είναι αυτό που θέλουμε για τα παιδιά του κόσμου;
Η Δικαιοσύνη πρέπει να προστατέψει το μέλλον μας.
Πρέπει όλοι να γίνουμε πιο αυστηροί απέναντι σε κάθε ψέμα.
Δεν υπάρχει μικρό ή αθώο ψέμα, υπάρχει το ψέμα και η αλήθεια.
Ο «Θεός» ανεξάρτητα από την θρησκεία είναι η πρώτη αλήθεια, είναι το πρόσωπο αλλά και το υπόδειγμα για όλες τις αλήθειες.
Άρα, η αλήθεια θα κυριαρχεί ακόμα κι αν χαθεί ο κόσμος.
Αν κανείς ανατρέξει στην Ιστορία, θα ανακαλύψει πως για ένα «ψέμα» ειπωμένο από το κατάλληλο πρόσωπο, η ανθρωπότητα έχει κινδυνέψει να καταστραφεί αρκετές φορές.
Ο 1ος και ο 2ος Παγκόσμιος πόλεμος ξεκίνησαν επειδή οι ηγέτες της εποχής είπαν πειστικά μεγάλα ψέματα στους λαούς τους.
Αξίζει να σκεφτούμε πως αμέσως μόλις αποκατασταθεί η επικοινωνία ενός μωρού με την οικογένειά του, ο πρώτος κανόνας που η μητέρα του το διδάσκει είναι «να λέει την αλήθεια».
Γιατί το κάνει;
Είναι απλό: γιατί με την αλήθεια μπορεί να το προστατέψει να χρησιμοποιήσει τις γνώσεις της, τις δεξιότητές της και με γνώμονα την αλήθεια να το κρατήσει ζωντανό, να το προστατέψει από τον κίνδυνο.
Αν δεν πει το παιδί αλήθεια «πεινάω» ή «πονάω», τότε κινδυνεύει , όση αγάπη ή προστασία θέλει κάποιος να του δώσει.
Χωρίς την «αλήθεια» ο κίνδυνος είναι μεγάλος ακόμα και στην πιο δυνατή σχέση, αυτήν της μητέρας με το παιδί.
Σήμερα σε μια εποχή το «ψέμα» κινδυνεύει να γίνει μόδα.
Ακόμα και οι θεσμοί δείχνουν μιαν επικίνδυνη ελαστικότητα στην τιμωρία για το «ψέμα».
Ποιοι είναι οι θεσμοί, ποιοι είναι οι θεματοφύλακες της ισορροπίας;
Μα βέβαια η Δικαιοσύνη.
Αν η Δικαιοσύνη γίνει ελαστική με το «ψέμα», εξετάζοντας μόνο το τι κακό έκανε κάθε ψέμα, τότε θα καταστραφεί η ανθρωπότητα.
Το ένα ψέμα θα φέρει ένα άλλο μεγαλύτερο και αυτό το νέο ψέμα θα φτιάξει μια συνήθεια, που με την σειρά της θα καταστρέψει την όποια καλή διάθεση έχει ο κάθε ένας μας να πιστέψει τον άλλον.
Χωρίς πίστη στην αλήθεια του άλλου, δεν υπάρχει συγνώμη, δεν υπάρχει συναίσθημα, υπάρχει χάος και καταστροφή.
Το «ψέμα» πρέπει να τιμωρείται πιο πολύ από όλα τα αδικήματα, άσχετα από το κακό που προκαλεί.
Η αλήθεια και τελικά η εμπιστοσύνη είναι ο μόνος σταθερός λόγος που κρατάει την ανθρωπότητα σε ισορροπία.
Έτσι ακόμα κι αν ένα ψέμα δείχνει ασήμαντο, δεν έχει σημασία πόσο κακό κάνει, σημασία έχει αν είναι ψέμα ή αλήθεια.
Η αδιαφορία όλων μας απέναντι σε ένα ψέμα θεμελιώνει αλλαγές στον χαρακτήρα των ανθρώπων, ελαστική συνείδηση, καταστρέφει την εμπιστοσύνη που έχουμε απέναντι στους θεσμούς και τελικά σε όλα όσα οι κοινωνίες έχουν κατακτήσει μέσα στους αιώνες.
Όλα αυτά για ένα λόγο: επειδή το πρώτο θα φέρει ένα δεύτερο και ένα τρίτο και κάθε φορά θα έχει επιπτώσεις σε έναν ή σε περισσότερους ανθρώπους.
Είναι αυτό που θέλουμε για τα παιδιά του κόσμου;
Η Δικαιοσύνη πρέπει να προστατέψει το μέλλον μας.
Πρέπει όλοι να γίνουμε πιο αυστηροί απέναντι σε κάθε ψέμα.
.:BiblioNet : Σεριάτος, Μάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου